Μας οδηγούν σε ακυβερνησία;

Τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου σχετικά με τις «προβλέψεις» τους για τις μελλοντικές εξελίξεις την Ελλάδα και τι θέλουν να μας πουν τα ξένα κέντρα εξουσίας

Είναι περίεργα τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου σχετικά με τις «προβλέψεις» τους για τις μελλοντικές εξελίξεις την Ελλάδα. Είναι γεγονός, ότι πολλές από τις «προβλέψεις» δεν είναι τίποτε άλλο παρά από μεθοδευμένες ενέργειες που έχουν προαποφασισθεί και δημοσιοποιούνται για να δημιουργήσουν το κλίμα που επιθυμούν τα ισχυρά εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας.

Ο διεθνής Τύπος έρχεται και επανέρχεται με περίεργα δημοσιεύματα που αφορούν την Ελλάδα. Απομονώνουμε τα τρία κυριότερα θέματα: Ότι μπορεί να υπάρξει επέμβαση στρατού, ότι μπορεί να υπάρξει νοθεία στην 6η Μαΐου και ότι κατά τον επόμενο μήνα θα έχουμε πάλι εκλογές (μάλιστα καθορίζουν και την 17η Ιουνίου ως πιθανότερη ημέρα διεξαγωγής τους).

Τίποτε δεν αποκλείεται και κανείς πολιτικός αναλυτής δεν νιώθει έκπληξη με ό,τι και αν συμβεί, αφού έχει αποδοθεί στην πολιτική ο όρος της τέχνης του απρόβλεπτου. Αν δεν έδινε στη δημοσιότητα η βουλευτής κ. Εύας Καϊλή, την επιστολή προς τον αρχηγό του κόμματός της κ. Γ. Παπανδρέου, ότι αν δεν αποσύρει την πρότασή του για δημοψήφισμα και αν δεν εγκαταλείψει την αρχηγία, θα τον καταψηφίσει (με άλλους που συμφωνούσαν) στη Βουλή, ίσως αυτή τη στιγμή, άλλη να ήταν η πολιτική πορεία του τόπου.

Τι θέλουν να μας πουν άραγε τα ξένα κέντρα εξουσίας; Εδώ και ένα χρόνο, ξένα δημοσιεύματα δεν αποκλείουν την περίπτωση επέμβασης του στρατού. Τι ακριβώς θα κάνει ο στρατός; Να αναλάβει την εξουσία; Αυτό πρέπει να αποκλεισθεί, διότι τα στρατιωτικά κινήματα επιτυγχάνουν όταν το επιτρέπουν οι διεθνείς συνθήκες.

Προπολεμικά, οι ευρωπαϊκές χώρες που κυβερνιούνταν με αυταρχικά καθεστώτα ξεπερνούσαν τις 15. Οι εμφανείς ή αφανείς δικτατορίες δεν ήσαν κάτι το περίεργο. Μόνον εννιά ήσαν τα βενιζελογενή κινήματα, και μάλιστα το ένα με τη συνδρομή του γαλλικού στρατού. Το επέτρεπαν οι συνθήκες. Σήμερα, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που κυβερνά την υφήλιο, έχει φροντίσει ώστε κατάλληλες συνθήκες για επικράτηση στρατιωτικών κινημάτων να υπάρξουν μόνον για καταστολή λαϊκών αντιδράσεων.

Μπορεί σήμερα να επέμβει ο ελληνικός στρατός, σε τέτοια περίπτωση; Όταν δημοσιοποιήθηκε η στρατιωτική άσκηση για αντιμετώπιση διαδηλωτών, που έγινε στο Κιλκίς, ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Μπεγλίτης διαβεβαίωσε πως η Μονάδα (και άλλες δύο που κατά πληροφορίες μας ασκούνται στο ίδιο αντικείμενο) έχει αποστολή να επέμβει -αν το ΝΑΤΟ διατάξει- σε ξένη χώρα και όχι στην Ελλάδα. Αυτό είναι αληθές. Διότι, πλην των άλλων, δεν είναι βέβαιο πως οι Έλληνες στρατιώτες -με τις σημερινές συνθήκες- θα στρέψουν τα όπλα τους κατά των Ελλήνων διαδηλωτών.

Το θέμα έμεινε έτσι, και απορώ πώς δεν βρέθηκε ούτε ένας πολιτικός σχολιαστής να το επεκτείνει. Με δεδομένο, ότι σε κάθε νατοϊκή χώρα ασκούνται παρόμοιες μονάδες καταστολής διαδηλώσεων, ανακύπτει το ερώτημα: Αφού η αποστολή των μονάδων αυτών δεν είναι η καταστολή διαδηλώσεων στη χώρα τους, μπορούμε να κάνουμε την εξής υπόθεση. Η ελληνική μονάδα θα μπορούσε να κληθεί να αντιμετωπίσει Ιταλούς, φερ’ ειπείν, διαδηλωτές, αν το ΝΑΤΟ το αποφασίσει. Θα μπορούσε επομένως, και να κληθεί μια ιταλική στρατιωτική μονάδα, να καταστείλει μια ελληνική διαδήλωση. Αυτό, κανείς δεν μας το απέκλεισε.

Να εκληφθεί ως δημιουργία κλίματος φόβου, ώστε οι ψηφοφόροι να κατευθυνθούν προς τα εκεί που επιθυμεί το παγκόσμιο σύστημα, προκειμένου να αποφύγει στρατιωτική επέμβαση; Το ίδιο άραγε επιδιώκεται με την χθεσινή προαναγγελία, ότι τον Ιούνιο θα έχουμε πάλι εκλογές; Να φοβηθούμε την ακυβερνησία, και να δώσουμε ψήφο, εκόντες άκοντες, σε κόμματα που θα μπορέσουν να συγκυβερνήσουν;

Δεν μπορεί να αποκλεισθεί ότι πρόκειται για εκφοβισμό. Ίσως μάλιστα και η πρόσφατη ενέργεια των Τούρκων να εντάσσεται στο ίδιο σχέδιο (αν και οι Τούρκοι μας έχουν συνηθίσει να δημιουργούν προβλήματα κάθε φορά που στο εσωτερικό μας υπάρχει αναταραχή, και πάντα κάτι κερδίζουν).

Το ίδιο όμως δεν μπορεί να αποκλεισθεί, ότι πράγματι θέλουν ακυβερνησία στη χώρα, με συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις με διάφορα προσχήματα, ώστε να ήμαστε ευεπίφοροι στις εντολές των ισχυρών. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί και το γεγονός, ότι τα «συστημικά» Μέσα ενημέρωσης προωθούν «αντισυστημικά» σχήματα, που βάλλουν κατά των συμφερόντων των εκδοτών-εργολάβων.

Δυστυχώς, μόνον κατόπιν εορτής -ελλείψει προσβάσεων σε πηγές αυτών που αποφασίζουν- γίνονται φανερές οι επιδιώξεις τους. Τώρα, μόνον υπόνοιες υπάρχουν, επί των οποίων όμως θα έπρεπε να γίνονται αναλύσεις, αλλ’ ούτε αυτές βλέπουμε.

Ο Μακεδών

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση