Λαθρομετανάστευση: Χρειάζεται ολοκληρωμένο σχέδιο για την αντιμετώπισή της

Γράφει ο Περικλής Νεάρχου
πρέσβης ε.τ.

Αιφνιδίως, και λίγο πριν από τις εκλογές, η λαθρομετανάστευση αναδείχθηκε επιτέλους σε μέγα εθνικό θέμα. Θα έλεγε κανείς «κάλλιο αργά παρά ποτέ». Γιατί, όμως, έπρεπε να φτάσει η χώρα σ' αυτό το σημείο και το κέντρο των Αθηνών σε μια τέτοια εξαθλίωση για να συγκινηθούν οι πολιτικοί ιθύνοντες και να ομολογήσουν ότι το θέμα αυτό είναι βόμβα στα θεμέλια της χώρας και ότι πρέπει ν' αντιμετωπισθεί κατεπειγόντως με δραστικότατα μέτρα;

Η εξέλιξη του θέματος αυτού είναι από πολλές απόψεις παρόμοια μ' εκείνη που οδήγησε τη χώρα στη σημερινή οικονομική κατάσταση. Ήταν ολοφάνερο εδώ και χρόνια πού θα οδηγούσαν η περίεργη ανοχή, η αδράνεια και η απάθεια απέναντι στη λαθρομετανάστευση, που διογκωνόταν χρόνο με τον χρόνο. Ήταν ολοφάνερες η αλλαγή στο διεθνές περιβάλλον και οι νέες τάσεις και δυναμικές που δημιουργούσε η πολιτική της παγκοσμιοποίησης. Θα έπρεπε λογικά να υπάρξει αυξημένη προσοχή και επαγρύπνηση από μέρους της Ελλάδος για την αντιμετώπιση των νέων επιφαινομένων κινδύνων και ασύμμετρων απειλών.

Όμως, όπως έγινε στον οικονομικό τομέα, το ίδιο έγινε και στο θέμα της λαθρομεταναστεύσεως. Οι υποτιθέμενοι πολιτικοί ηγέτες της χώρας, με πρωτεργάτες το δίδυμο Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, αντί να περιφρουρήσουν τη χώρα μέσα στις νέες αυτές συνθήκες, έπραξαν ακριβώς το αντίθετο. Παρουσιάσθηκαν ως «πρωτοπόροι» της παγκοσμιοποίησης και της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» και έγιναν ανταποκριτές και κήρυκες καταστροφικών ιδεολογημάτων για την υπέρβαση δήθεν των εθνών, για εθνική αποδόμηση και «πολυπολιτισμική» μετάλλαξη της χώρας.

Προς αυτή την κατεύθυνση τους συνέτρεξαν και οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας αλλά και τα κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς, που είναι πάντοτε, δυστυχώς, έτοιμα να φενακισθούν από συνθήματα για διεθνισμό, ακόμη και όταν αυτός είναι ο «διεθνισμός» της καταγγελλόμενης παγκοσμιοποίησης.

Αυτό ήταν το κλίμα μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε και παγιώθηκε, πολιτικά και ιδεολογικά, μια παράλογη πολιτική ανοχής σε μια χώρα που, λόγω της γεωγραφικής της θέσεως και της γειτνιάσεώς της με την Τουρκία, είναι, στο θέμα της λαθρομεταναστεύσεως, η πιο εκτεθειμένη χώρα στην Ευρώπη.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΠΑΣΜΩΔΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ

Η εξαγγελία του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για τη δημιουργία Κέντρων Υποδοχής και Φιλοξενίας Λαθρομεταναστών σε όλη την Ελλάδα προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, μεγάλη αναταραχή και αντιδράσεις σ' όλες τις Περιφέρειες και τους Δήμους στους οποίους σχεδιάζεται η δημιουργία τέτοιων Κέντρων.

Ο λόγος είναι προφανής. Είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης και ο φόβος ότι τα Κέντρα αυτά, που παρουσιάζονται ως χώροι σύντομης και προσωρινής κρατήσεως λαθρομεταναστών μέχρι την απέλασή τους, θα εκφυλισθούν τελικά σε συνοικισμούς και σε μόνιμη εγκατάσταση λαθρομεταναστών στην περιοχή τους.

Αυτό, άλλωστε, δεν ζήτησε, λίγους μήνες πριν, ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Καμίνης, λέγοντας ότι πρέπει το βάρος της λαθρομεταναστεύσεως να μην το επωμίζεται μόνο η Αθήνα, αλλά να το μοιρασθούν όλες οι πόλεις και οι Περιφέρειες της χώρας;

Οι δηλώσεις του είδους αυτού είναι φυσικό να προκαλούν καχυποψία ότι τα προτεινόμενα Κέντρα θα εξυπηρετήσουν τελικά λιγότερο την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών και περισσότερο τη διασπορά και τη διάχυσή τους σ' ολόκληρη τη χώρα για λόγους δήθεν «εθνικής αλληλεγγύης».

Ο κ. Καμίνης, με την προηγούμενη ιδιότητά του ως Συνηγόρου του Πολίτη, είχε πρωτοστατήσει υπέρ της λαθρομεταναστεύσεως, αλλά και σήμερα, ως Δήμαρχος Αθηναίων, αποφεύγει συστηματικά να πάρει σαφή θέση κατά της λαθρομεταναστεύσεως. Το μόνο που ζητά είναι να μεταφερθεί το πρόβλημα σε όλη την Ελλάδα για να περιορισθεί οριακά στην Αθήνα.

Προσεγγίσεις όμως του είδους αυτού δεν αποτελούν λύση. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και χρειάζεται για την αντιμετώπισή του η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου, με το οποίο να είναι δυνατό πραγματικά να τεθεί υπό έλεγχο η λαθρομετανάστευση.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΤΙ Η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Το πρώτο που πρέπει να συνειδητοποιηθεί, για να καταστεί δυνατή η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου και αποτελεσματικού σχεδίου, είναι ο χαρακτήρας σήμερα της λαθρομεταναστεύσεως.

Γιατί δεν είχαμε μαζική λαθρομετανάστευση πριν από τη δεκαετία του '90; Δεν υπήρχαν τότε φτώχεια, δυστυχία και πόλεμοι στον Τρίτο Κόσμο, λόγοι που υποδεικνύονται σήμερα ως αιτία της λαθρομεταναστεύσεως;

Ασφαλώς υπήρχαν. Αυτό όμως που δεν υπήρχε ήταν η ανοχή οποιασδήποτε λαθρομεταναστεύσεως, ενώ αντίθετα ο έλεγχος των συνόρων ήταν αυστηρός. Μα πώς μπορούμε, τίθεται το ερώτημα, ν' αναχαιτίσουμε και να απωθήσουμε στα σύνορα τους λαθρομετανάστες; Να τους πυροβολούμε; Πόσους όμως χρειάσθηκε να πυροβολήσουμε, πριν από τη δεκαετία του '90, όταν η Ελλάδα ήλεγχε αποτελεσματικά τα σύνορά της και δεν είχε πρόβλημα λαθρομεταναστεύσεως;

Η χαλάρωση του ελέγχου των συνόρων και η ανοχή της λαθρομεταναστεύσεως ήρθαν ως αποτέλεσμα της πολιτικής της παγκοσμιοποίησης, η οποία επιδιώκει τη σταδιακή δημιουργία ενιαίας παγκόσμιας αγοράς. Η πολιτική αυτή περιέχει εκ των πραγμάτων τη χαλάρωση των συνόρων, τα λεγόμενα soft frontiers (μαλακά, διαπερατά, ευέλικτα σύνορα), γιατί είναι γνωστό ότι η έννοια της ενιαίας αγοράς περιλαμβάνει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, προϊόντων και (σταδιακά) προσώπων.

Η έννοια επίσης της πολιτικής του ακραίου νεοφιλελευθερισμού περιέχει τη φιλελευθεροποίηση στη διακίνηση του εργατικού δυναμικού σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε οι τεράστιες διαφορές στο επίπεδο αναπτύξεως, μισθών και επιπέδου ζωής ν' αξιοποιούνται για την ανατροπή οποιασδήποτε ισορροπίας μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Με άλλα λόγια, οι ανεξάντλητες εφεδρείες του εργατικού δυναμικού του Τρίτου Κόσμου να χρησιμοποιούνται ανταγωνιστικά προς το πολύ υψηλότερα αμειβόμενο εργατικό δυναμικό των ανεπτυγμένων χωρών αλλά και ως πλεονέκτημα διεθνούς ανταγωνιστικότητας μέσα στο νέο παγκοσμιοποιημένο τοπίο.

Το δεύτερο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι η λαθρομετανάστευση, ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδος, χρησιμοποιείται από τη γειτονική μας Τουρκία ως ασύμμετρο όπλο για γεωπολιτικές ανακατατάξεις στον Ελληνικό χώρο και για την άσκηση πιέσεων στην Ευρώπη σχετικά με την ενταξιακή της προοπτική.

Με άλλα λόγια, η Τουρκία στέλνει το μήνυμα στην Ευρώπη ότι, εάν θέλει ν' αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρόβλημα της λαθρομεταναστεύσεως, πρέπει να συνεννοηθεί με την Άγκυρα. Αυτό το μήνυμα αναμετέδωσε προσφάτως και ο Γερμανός Πράσινος Ευρωβουλευτής Κον Μπεντίτ, ο οποίος πρωτοστατεί στο Ευρωκοινοβούλιο σε φιλοτουρκική πολιτική και για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη. Είπε, συγκεκριμένα, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα ότι η Ευρώπη και η Ελλάδα δεν μπορούν ν' αντιμετωπίσουν το θέμα της λαθρομεταναστεύσεως χωρίς τη συνεργασία της Τουρκίας, υπονοώντας ότι αυτή μπορεί να προέλθει μόνο από την αλλαγή θέσεως της Ευρώπης απέναντί της.

Με βάση τα παραπάνω, είναι προφανές ότι το πρόβλημα της λαθρομεταναστεύσεως έχει προεκτάσεις που συνδέονται με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της παγκοσμιοποίησης. Η τελευταία εκφράζεται και μέσα από Ευρωπαϊκές Οδηγίες και πολιτικές. Ειδικότερα όμως για την Ελλάδα, έχει επίσης διαστάσεις εθνικής συνοχής και εθνικής ασφάλειας, γιατί συνδέεται με επιδιώξεις της Τουρκικής πολιτικής.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ;

Με βάση τα δεδομένα αυτά, το πρώτο που πρέπει να επιδιωχθεί είναι ο αποτελεσματικός έλεγχος των συνόρων, ώστε να σταματήσει η συνεχής εισροή νέων λαθρομεταναστών. Τι νόημα θα είχαν η διασπορά σ' όλη την Ελλάδα 10.000, 20.000 ή 30.000 λαθρομεταναστών και η επαναπροώθηση ενός μέρους από αυτούς, εάν συνεχισθεί η ετήσια εισροή λαθρομεταναστών της τάξεως των 128.000, όπως ήταν το 2011, μόνο από το σύνορο του Έβρου;

Κύρια αιτία για την ανεξέλεγκτη εισροή είναι η περιβόητη Ευρωπαϊκή Οδηγία για το πολιτικό άσυλο, η τερατώδης κατάχρηση της οποίας είναι καταφανής. Όλοι οι λαθρομετανάστες, ακόμη και από τα πιο απίθανα μέρη του κόσμου, προσέρχονται στα Ελληνο-Τουρκικά σύνορα και ζητούν «πολιτικό άσυλο», επικαλούμενοι τη σχετική Οδηγία και τις πρόνοιές της.

Οι Ελληνικές αρχές, σύμφωνα με τις επιταγές της Οδηγίας αυτής, δεν μπορούν να απωθήσουν τους λαθρομετανάστες. Πρέπει να τους «υποδεχθούν», να τους περιθάλψουν και να διερευνήσουν, διά της δικαστικής οδού, εάν, πράγματι, είναι πολιτικοί πρόσφυγες και δικαιούνται πολιτικού ασύλου. Μέχρι την υποτιθέμενη εξέταση της υποθέσεώς τους παρέχεται σε όλους αδιακρίτως άδεια εισόδου και παραμονής στη χώρα για τριάντα ημέρες. Οι λαθρομετανάστες παίρνουν έτσι το λεωφορείο της γραμμής και έρχονται στο γκέτο των Αθηνών.

Η Ευρωπαϊκή δύναμη Frontex, με τον σύγχρονο εξοπλισμό και τα άλλα μέσα που διαθέτει, το μόνο που κάνει είναι να ανιχνεύει τα καραβάνια που έρχονται, αλλά να τα αφήνει, μαζί με τις Ελληνικές αρχές, να περνούν, για να μην παραβιάζεται η Ευρωπαϊκή Οδηγία για το πολιτικό άσυλο! Η τραγελαφική αυτή κατάσταση δεν μπορεί να συνεχισθεί, γιατί, αν δεν αντιμετωπισθεί ο έλεγχος στα σύνορα, δεν μπορεί να εφαρμοσθεί καμιά αποτελεσματική πολιτική για τον έλεγχο της λαθρομεταναστεύσεως.

ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ

Δεν υπάρχει, δυστυχώς, άλλος τρόπος από την προσωρινή αναστολή της εφαρμογής της Οδηγίας αυτής, μέχρι την αντιμετώπιση του προβλήματος και την επανεξέτασή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήδη ο Πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί έθεσε τελεσιγραφικά θέμα επανεξετάσεως της Συμφωνίας Σένγκεν, καταγγέλλοντας την ανυπαρξία αποτελεσματικού ελέγχου στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης και κάνοντας ονομαστική αναφορά στα Ελληνο-Τουρκικά σύνορα.

Η Ελλάδα μπορεί να επικαλεσθεί το άρθρο 2 της Συμφωνίας Σένγκεν, που επιτρέπει την προσωρινή αναστολή της για λόγους έκτακτων συνθηκών και εθνικής ασφάλειας. Και οι δύο αυτοί παράγοντες συντρέχουν με το παραπάνω στην περίπτωση της Ελλάδος και η χώρα έχει κάθε δικαίωμα να επικαλεσθεί το άρθρο 2.

Στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα θα επαναφέρει, για όσο χρόνο χρειασθεί για την αντιμετώπιση του προβλήματος, εθνικό έλεγχο στα σύνορά της και θα απωθεί στα σύνορα οποιονδήποτε λαθρομετανάστη. Με την ίδια λογική, θα απελαύνει άμεσα και χωρίς καμιά διαδικασία οποιονδήποτε κατορθώσει, παρ' όλα αυτά, να εισέλθει παράνομα στη χώρα.

ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Ένα δεύτερο επείγον μέτρο είναι η επανεξέταση του εθνικού νομικού πλαισίου. Οι διαδοχικές μαζικές νομιμοποιήσεις λαθρομεταναστών και οι αλλαγές στο νομικό πλαίσιο της χώρας για τη λαθρομετανάστευση λειτούργησαν αφενός ως ενθάρρυνση για τη συνέχιση και τη γιγάντωσή της και δημιούργησαν αφετέρου μια περίπλοκη και αντιφατική κατάσταση, που δεν επιτρέπει την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η ανοχή στη λαθρομετανάστευση είχε αναχθεί, κατά την προηγούμενη δεκαπενταετία, σε «προοδευτικό» θέμα, στο πνεύμα της «πολυπολιτισμικής» πολιτικής, που πρώτος είχε επισήμως διακηρύξει ως στόχο ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.

Στο πνεύμα αυτό, ανελήφθησαν νομοθετικές πρωτοβουλίες για να προσαρμοσθεί το εθνικό δίκαιο στην πολιτική αυτή, με αποκορύφωμα την τελευταία πρωτοβουλία του τέως πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου για την αλλαγή του νομικού πλαισίου για την ιθαγένεια. Η επανεξέταση επομένως του νομικού πλαισίου για τη λαθρομετανάστευση, μέσα από το πνεύμα της σημερινής συνειδητοποιήσεως του μεγέθους του προβλήματος και των κινδύνων που ελλοχεύουν για τη χώρα, είναι εκ των ων ουκ άνευ για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της λαθρομεταναστεύσεως.

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΟΔΗΓΙΩΝ 108/2003 ΚΑΙ 109/2003

Η αντιμετώπιση της έκτακτης καταστάσεως, που δημιουργήθηκε στη χώρα από χρόνια ανοχής και αδράνειας, απαιτεί επίσης την προσωρινή αναστολή της εφαρμογής των Ευρωπαϊκών Οδηγιών 108/2003 και 109/2003. Οι Οδηγίες αυτές υιοθετήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έπειτα από εισήγηση της Ελληνικής Ευρωπαϊκής Προεδρίας, το 2003.

Αφορούν, αντιστοίχως, την απονομή του καθεστώτος του μονίμως διαμένοντος σε μετανάστες που συμπληρώνουν πέντε χρόνια συνεχούς παραμονής στη χώρα και το δικαίωμα της οικογενειακής επανενώσεως μετά την απόκτηση του καθεστώτος του μονίμως διαμένοντος.

Η επί χρόνια ανεξέλεγκτη μαζική λαθρομετανάστευση και τα παρεπόμενά της έχουν δημιουργήσει μια χαώδη κατάσταση γύρω από την εφαρμογή των Οδηγιών αυτών. Έχει στηθεί, ειδικότερα, μια βιομηχανία πλαστών χαρτιών και πιστοποιήσεων, που είναι ίσως πολύ μεγαλύτερη από τις περίφημες «μαϊμού» συντάξεις και επιδόματα.

Το γεγονός αυτό καθιστά άκρως προβληματική και αμφιλεγόμενη την ορθή εφαρμογή των Οδηγιών.

Η σημασία των τελευταίων δεν πρέπει, άλλωστε, να υποτιμάται, γιατί λειτουργούν εκ των πραγμάτων ως νόμιμος πολλαπλασιαστής του αριθμού των μεταναστών. Θα πρέπει, τουλάχιστον, να ισχύουν και να εφαρμόζονται για την περίπτωση των πραγματικά νομίμων και αποδεκτών από τη χώρα μεταναστών και όχι για όλους τους λαθρομετανάστες, που εμφανίζονται, με πλαστά χαρτιά, ότι πληρούν δήθεν τις προϋποθέσεις.

ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΕΩΣ ΟΣΩΝ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΚΤΟΙ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Η προσωρινή αναστολή της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για το πολιτικό άσυλο δεν θα βοηθήσει μόνο τη χώρα να ελέγξει τα σύνορά της από την πλημμύρα των λαθρομεταναστών. Θα επιτρέψει επίσης την απλοποίηση και την επιτάχυνση της εξετάσεως των εκατοντάδων χιλιάδων αιτήσεων που βρίσκονται σε εκκρεμότητα για την παροχή πολιτικού ασύλου και την άμεση επαναπροώθηση όσων λαθρομεταναστών δεν γίνει δεκτή η αίτησή τους.

Γιατί, π.χ., να εξετάσει η Ελλάδα αίτημα πολιτικού ασύλου λαθρομεταναστών από την Αλγερία, το Μαρόκο ή ακόμη και την Τυνησία ή τη Λιβύη; Στις δύο τελευταίες χώρες αποκατεστάθησαν, υποτίθεται, οι συνθήκες ομαλής πολιτικής ζωής. Με την ίδια λογική, θα μπορούσε να τεθεί το ίδιο ερώτημα για τις περισσότερες χώρες από τις οποίες προέρχονται οι λαθρομετανάστες.

Θα ήταν ένα πρώτο κριτήριο για την απλοποίηση των διαδικασιών και τον διαχωρισμό των πραγματικά πολιτικών προσφύγων από τους οικονομικούς μετανάστες.

Γιατί, κατά δεύτερο λόγο, θα πρέπει η φιλοξενούσα χώρα να αναλάβει την ευθύνη της αποδείξεως της πραγματικής ταυτότητας του λαθρομετανάστη; Ο τελευταίος καταστρέφει σκοπίμως τα χαρτιά του και ισχυρίζεται ότι είναι Παλαιστίνιος ή οτιδήποτε άλλο νομίζει ότι μπορεί να του διασφαλίσει περισσότερες πιθανότητες παροχής πολιτικού ασύλου. Θα πρέπει ο ίδιος να αποδείξει αυτό που ισχυρίζεται, διαφορετικά να απελαύνεται χωρίς οποιαδήποτε άλλη διαδικασία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη υπογράψει συμφωνίες με πολλές χώρες εκπομπής λαθρομεταναστών. Η Ελλάδα πρέπει να πρωτοστατήσει για την επέκταση των συμφωνιών αυτών, ώστε οι πρεσβείες των ενδιαφερομένων χωρών να μη φέρνουν προσκόμματα στον επαναπατρισμό των λαθρομεταναστών υπηκόων τους.

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Τουρκία, είναι απαράδεκτο η Ελλάδα να έχει σπεύσει να υπογράψει μαζί της συμφωνία για την επαναπροώθηση μόνο χιλίων λαθρομεταναστών ετησίως. Αντιθέτως, θα έπρεπε να καταστήσει το θέμα αυτό, που αφορά ολόκληρη την Ευρώπη, κύριο θέμα στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Άγκυρας με την Ευρώπη.

Η Ελλάδα καταγγέλλεται για προαγωγή της λαθρομεταναστεύσεως στην Ευρώπη, λόγω μη αποτελεσματικού ελέγχου των συνόρων της με την Τουρκία. Της έχει επιβληθεί γι' αυτό η Συμφωνία του Δουβλίνου ΙΙ και απειλείται επιπλέον με αποπομπή από τη Συμφωνία Σένγκεν.

Έπρεπε η ίδια να προτάσσει ως κατηγορούμενη στην Ευρώπη την Τουρκία, γιατί αυτή ουσιαστικά προάγει, με τη στάση της, τη λαθρομετανάστευση στην Ευρώπη και τη χρησιμοποιεί για δικούς της σκοπούς εξωτερικής πολιτικής και γεωπολιτικούς στόχους.

Υπήρξε, όπως ήδη αναφέρθηκε, μια μακρά περίοδος απαράδεκτης ανοχής της λαθρομεταναστεύσεως. Ανεξάρτητα από τους λόγους στους οποίους αυτή οφείλεται, είναι φανερό σε όλους σήμερα ότι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχισθεί. Χρειάζεται άμεσα η εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου και δραστικού σχεδίου για να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει το μέγα αυτό πρόβλημα και να το θέσει υπό έλεγχο.

Η ανεξέλεγκτη μαζική λαθρομετανάστευση δεν απειλεί λιγότερο τη χώρα και το εθνικό μέλλον της από την οικονομική κρίση και τα όσα αυτή εγκυμονεί, όχι μόνο στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, αλλά στο επίπεδο επίσης της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση