Διδακτικές ιστορίες με τον Χότζα

Η περίπτωση του Ερντογάν και της Δύσης 
Οι παγκόσμιοι ηγέτες κάποτε θα αναγκασθούν να αλλάξουν στάση, γιατί το λατινικό ρητό «Nemo potest venire contra factum propium» έχει διαχρονική ισχύ

Τα παλιά χρόνια βαθιά στην Ανατολή υπήρχε μια λαϊκή σοφία, που εκφράζονταν με ιστορίες κυρίως του Ναστραντίν Χότζα, που ήταν διασκεδάστηκες, αλλά και διδακτικές και τις οποίες μπορούμε να μεταφέρομε στη παρούσα εποχή με χρήση προσώπων της επίκαιρης πραγματικότητας.

Μία φορά λοιπόν, κάποιος χωρικός πήγε στο σπίτι του Ναστραντίν Χότζα και του ζήτησε να του δανείσει τον γάιδαρο του για κάποια δουλειά. Ο Ναστραντίν Χότζα του λέει: «Δεν τον έχω, λείπει στα χωράφια για δουλειά». Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ο γάιδαρος να γκαρίζει από τον στάβλο. Τότε ο χωρικός του λέει:«Μα ο γάιδαρος είναι εδώ!»και ο Ναστραντίν Χότζας του απαντάει:«Εμένα πιστεύεις ή τον γάιδαρο;» και φυσικά δεν του τον δάνεισε.

Ας μεταφέρομε την ιστορία στα σύγχρονα δρώμενα και στη θέση του Χότζα ας βάλουμε τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος σαν πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας ελέγχει και κατευθύνει πλήρως όλες τις εξωτερικές επιχειρήσεις της χώρας του με σκοπό την μερική ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, με εδαφικές επεκτάσεις σε βάρος άλλων χωρών, με τη χρήση ή την απειλή ενόπλου βίας, κατά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου ως και την ανακήρυξη του ως σουλτάνο.

Ο Ταγίπ Ερντογάν και οι συνεργάτες του, ιδίως ο Υπουργός Εξωτερικών της γείτονας χώρας, με δημόσιες δηλώσεις τους για την γαλάζια πατρίδα, ότι η Ανατολική Μεσόγειος τους ανήκει, ότι βοηθούν καταπιεσμένους αδελφούς με την επίκληση του παντουρκισμού και άλλα χαριτωμένα, διεκδικούν την κυριαρχία και τον πλούτο σε υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου, ακόμη και της βάσει του δικαίου της θάλασσας, δικιάς μας ΑΟΖ και όχι μόνο λεκτικά αλλά manumilitari, με την χρησιμοποίηση των ενόπλων δυνάμεων τους και τζιχαντιστών μισθοφόρων, όπως παλαιότερα στη Κύπρο και τώρα στη Συρία και Λιβύη.

Φαίνεται δε, ότι το ίδιο σχέδιο αρχίζει στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, ενώ ταυτόχρονα ισλαμοποιούν τη γείτονα χώρα για λόγους εσωτερικούς με κορυφαία πράξη τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και για λόγους εξωτερικούς στη προσπάθεια προσεταιρισμού των απανταχού μουσουλμάνων ποντάροντας στον θρησκευτικό φανατισμό τους.

Η εργαλειοποίηση της θρησκείας για πολιτικούς σκοπούς θα δικαιώσει στο τέλος τη θεωρία του Χάντινγκτον, ότι οι πόλεμοι στο μέλλον θα είναι θρησκευτικοί.

Γεννάται όμως η απορία, γιατί οι λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία,, Γερμανία, Μ. Βρετανία) παρέα με την Ισπανία και την Ιταλία, παραδοσιακές δημοκρατίες πλην της Ρωσίας, που μετέχουν σε μεγάλους σχηματισμούς (Ε.Ε και ΝΑΤΟ) και κυρίως οι ηγέτες τους, που είναι πεπειραμένοι και ικανοί πολιτικοί, όχι μόνο ανέχονται τους τραμπουκισμούς του Ερντογάν και της χώρας του, αλλά επιδεικνύουν και μία φιλική συμπεριφορά πλέον της μεταξύ ηγετών τυπικής.

Έχουν γραφεί απειράριθμα κείμενα τα οποία προσπαθούν να εξηγήσουν την ιδιάζουσα συμπεριφορά των μεγάλων προς την Τουρκία, που δεν είμαι σε θέση να τα παραθέσω όλα, αλλά το βασικό της πλεονέκτημα είναι η γεωπολιτική της θέση από την εποχή του Ανατολικού Ζητήματος, καθώς και η προσπάθεια των Αγγλοσαξόνων να εμποδίσουν την έξοδο της Ρωσίας στα θερμά ύδατα, που το εκμεταλλεύεται με διαφόρους τρόπους.

Σκοπός του άρθρου αυτού δεν είναι να αναλύσω διεθνείς καταστάσεις και πολιτικά παιχνίδια, αλλά να σατιρίσω τη στάση των ηγετών των μεγάλων κρατών με την αναφορά στη παραπάνω ιστορία του Ναστραντίν Χότζα, που ενώ όλος ο πολιτισμένος δυτικός κόσμος και ορισμένα αραβικά κράτη με όλα τα επικοινωνιακά μέσα αγανακτούν και διαμαρτύρονται για τους τραμπουκισμούς του Ερντογάν, τις αμετροεπείς και γεμάτες φανατισμό δηλώσεις του ιδίου και των συνεργατών του, τις κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και του διεθνούς εμπάργκο για την εξαγωγή όπλων ανάμειξη του σε εμφυλίους πολέμους τρίτων κρατών, με την προοπτική ήλθα για να μείνω με σκοπό την εκμετάλλευση του πλούτου τους και ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας αδιαφορώντας για τον κίνδυνο πολεμικής αναφλέξεως στην Ανατολική Μεσόγειο.

Οι υπεύθυνοι αυτοί ηγέτες ενώ έχουν πλήρη γνώση των δρώμενων και των κινδύνων από την συμπεριφορά του Ερντογάν δείχνουν με τη στάση τους και τα λεγόμενα τους (καρώτο αντί μαστίγιο), ότι πιστεύουν τον Ερντόγαν με τις επιθετικές δικαιολογίες του και όχι τα γεγονότα, όπως ακριβώς η ιστορία με τον Ναστραντίν Χότζα. Άλλωστε η κα. Μέρκελ ομολόγησε τη διγλωσσία του Ερντογάν λέγοντας, ότι αλλιώς μιλάει μαζί μου και αλλιώς μιλάει δημόσια, ενώ ο Τραμπ έχει πει πως “όλοι μου κατηγορούν τον Ερντογάν, αλλά εγώ τον πάω”.

Σαφώς η κατάσταση αυτή δεν είναι δυνατόν να διαρκέσει επ΄ άπειρον και οι παγκόσμιοι ηγέτες κάποτε θα αναγκασθούν να αλλάξουν στάση, γιατί το λατινικό ρητό «Nemo potest venire contra factum propium» έχει διαχρονική ισχύ.

Λέανδρος Τ. Ρακιντζής
Αρεοπαγίτης ε.τ.
HuffingtonPost



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση