Ο Ερντογάν έχασε οικτρά στον Έβρο αλλά κέρδισε αλλού

Δίχασε τον ελληνικό πολιτικό κόσμο…

Του Νίκου Μελέτη

Αυτή την φορά δεν είναι ένας σεισμός, δεν είναι μια θεατρική παράσταση, δεν είναι η διδασκαλία των λατινικών στο σχολείο, Ή το «δικαίωμα» κάποιων να σπάνε ανενόχλητοι τους σταθμούς του Μετρό ή τα Πανεπιστήμια.

Η αφορμή για να διχασθούμε πάλι και να μοιραστούμε σε δυο στρατόπεδα έτοιμα να αλληλοεξοντωθούν, δόθηκε από ένα γεγονός το οποίο όσο και να θέλει κανείς είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί.

Ότι ένας δύσκολος και κακός γείτονας ο Ταγίπ Ερντογάν χρησιμοποιεί με απάνθρωπο και κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου αθώους πολίτες τρίτων χωρών είτε μετανάστες είτε πρόσφυγες για να εκβιάσει την Ε.Ε. αποσπώντας είτε οικονομικά είτε πολιτικά και διπλωματικά ανταλλάγματα.

Αυτό είναι το γεγονός. Στο οποίο δεν μπορούμε καν να συμφωνήσουμε και για τον λόγο αυτό ξέσπασε και ο «πόλεμος» στο εσωτερικό.

Έτσι η χώρα αναλώνεται τις τελευταίες εβδομάδες σε μια βλαπτική και αδιέξοδη αντιπαράθεση για το εάν η κυβέρνηση είναι ακροδεξιά και δεν σέβεται τα δικαιώματα των προσφύγων και κλείνει τα σύνορα, και την άλλη πλευρά να κατηγορεί την μείζονα αντιπολίτευση και τις ..παραφυάδες της (καθώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επισήμως διαχώρισε την θέση του) ότι παίζουν το παιγνίδι και είναι ο δούρειος ίππος της προπαγάνδας του Ερντογάν.

Και στο τέλος ξεχνάμε όλοι τον Ερντογάν.

Η απειλή για τα εθνικά συμφέροντα αυτή την στιγμή προέρχεται από την άλλη πλευρά του Έβρου και την άλλη πλευρά του Αιγαίου και αυτό οφείλουμε να το δούμε καθαρά προκειμένου να υπάρξει μια όσο το δυνατό ευρύτερη συναίνεση για τα μέτρα αντιμετώπισης της.


Τα περί σύγκλισης του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών πρόκειται περί επικίνδυνου φληναφήματος. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός πρέπει να επιδιώξουν συνεννόηση με τα δυο μεγαλύτερα κόμματα, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ και να αρκεστούν στην ενημέρωση των υπολοίπων κομμάτων.

Μια σύσκεψη Πολιτικών Αρχηγών για ενα τοσο σοβαρό ζήτημα δεν μπορεί παρά να εγκλωβίσει την χώρα σε «συναπόφαση» με δυνάμεις όπως το ΚΚΕ το οποίο έχει δηλωμένη και με ιδεολογικό πλαίσιο θέση εναντιον ολων (φταίει και ο ιμπεριαλισμός φταίει και ο καπιταλισμός, δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα με τον τουρκικό λαό, να φύγουμε από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.), όπως το ΜΕΡΑ25 που ολο και κάτι θα σκεφθεί ο Γιάνης Βαρουφάκης για να διαφοροποιηθεί και από την ΝΔ και από τον ΣΥΡΙΖΑ (αλλα εδώ δεν μιλάμε για κλείσιμο τραπεζών, αλλά για κλείσιμο συνόρων) ούτε φυσικά την Ελληνική Λύση, που ο αρχηγός της είναι απασχολημένος μετά το ΤΕΛΟΠΟΝ να προωθήσει και την αντικορωναϊκή αλοιφή και δεν έχει ακόμη ανακαλύψει κάποιο ψέκασμα για την αντιμετώπιση του Ερντογάν.

Η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να επωμισθεί το βάρος των μεταναστευτικών ροών που κατευθύνονται στην Ευρώπη πολύ περισσότερο μάλιστα όταν απέναντι έχει μια κακόπιστη Τουρκία.

Συνεπώς η μοναδική λύση για την εξουδετέρωση ή πάντως την ανακοπή των επιδιώξεων Ερντογάν είναι το σφράγισμα των συνόρων στον Έβρο και στο Αιγαίο όπου δεν θα πρέπει να επιτραπεί η είσοδος βαρκών στα ελληνικά χωρικά ύδατα (χωρίς αυτό φυσικά να είναι push back). Γιατί το έγκλημα εις βάρος των ανθρώπων αυτών διαπράττεται από εκείνους που τους προσφέρουν τις βάρκες για να διαφύγουν προς τα νησιά γνωρίζοντας ότι δεν επιτρέπεται πλέον η είσοδος τους στα ελληνικά χωρικά ύδατα.

Μόνο από μια τέτοια μηδενική βάση μπορεί να ξεκινήσει η συζήτηση μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας για νέο ή αναθεωρημένο πλαίσιο αντιμετώπισης του μεταναστευτικού, χωρις να βρεθεί και πάλι στην θέση του θύματος η Ελλάδα, όπως έγινε το 2015.

Προφανώς το σφράγισμα των συνόρων είναι έργο της συντεταγμένης Πολιτείας και των οργάνων και εργαλείων που έχει στην διάθεση της και όχι ομάδων πολιτών είτε κατοίκων που θέλουν να προστατέψουν την περιουσία τους είτε ακροδεξιών που μαζεύονται και από άλλες χώρες της Ευρώπης, μιμούμενοι προφανώς την Διεθνή των Ταγμάτων Εφόδου των μπαχαλάκηδων.

Όμως από εκεί και πέρα το να αναλώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια κριτική αποκλειστικά και μονο προς την κυβέρνηση και σε αντίθεση με την επίσημη πολιτική του αρχηγού του που συμφώνησε με το κλείσιμο των συνόρων, να εμμένουν στην πολιτική των ανοικτών συνόρων και τελικά σε εξωραϊσμό του Ταγίπ Ερντογάν και των πολιτικών του, το μόνο που κάνουν τελικά είναι να ενισχύουν ακροδεξιά αντανακλαστικά, να δίνουν ανάσες στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, καθώς το μεταναστευτικό είναι προνομιακό πεδίο αντιπαράθεσης για οποιαδήποτε παράταξη εκτός του ΣΥΡΙΖΑ και να προσφέρουν εύκολα πρωτοσέλιδα στον ελεγχόμενο από τον Ερντογάν τουρκικό Τύπο…

Και για την κυβέρνηση επίσης είναι πρόκληση το να μην καταφεύγει σε εύκολες υποσχέσεις ώστε να ..,εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς όπως αποδείχθηκε σύντομα αυτοδιαψεύδεται.

Τελικά δεν είναι δύσκολο να συνεννοηθούμε. Αρκεί να συμφωνήσουμε ποια είναι η απειλή και από που προέρχεται. Και όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν.

HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση