Ποιος κυβερνά την Αμερική;

Ο Τραμπ υμνεί τον Ταγίπ, αλλά τον εγκαταλείπουν οι φίλοι του…

Είναι χωρίς αμφιβολία μία πολύ καλή εξέλιξη για την Ελλάδα η δήλωση εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε δημοσιογράφους στην Ουάσιγκτον -ανάμεσα στα ΜΜΕ ήταν και η ιστοσελίδα μας- για την τραγική και παράνομη συμφωνία της Τουρκίας με τη Λιβύη για τα «θαλάσσια σύνορα».

Διότι η επίσημη Αμερική μας έχει συνηθίσει σε μία φιλοτουρκική πολιτική σε όλα τα θέματα που ενδιαφέρουν την Ελλάδα και την Κύπρο. Με τα δεδομένα αυτά η δήλωση, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, ότι ήταν ένα δειλό έστω βήμα προς την ορθή κατεύθυνση. Ευελπιστούμε και σε άλλα πολλά, διότι ειλικρινά βαρεθήκαμε να βλέπουμε την απαράδεκτη υποστήριξη της Αμερικής στην κατοχική δύναμη Τουρκία. Είναι λάθος και πρέπει να διορθωθεί…

Μετά από την ανακοίνωση, που ειλικρινά πιστεύω ότι είναι εξαιρετική, τίθεται το πιο σοβαρό ερώτημα: Ποιος κάνει κουμάντο στην Αμερική στα θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής; Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, οι γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου ή κάποιο «βαθύ κράτος» όπως ισχυρίζεται ο Ταγίπ Ερντογάν και μερικοί ψεκασμένοι δικοί μας στην Ελλάδα, οι οποίοι εντοπίζονται όσο και να προκαλεί εντύπωση στο εθνικιστικό στρατόπεδο. Κοντά και πέραν της ναζιστικής Χρυσής Αυγής που διαλύθηκε και ησυχάσαμε…

Στους βετεράνους της αμερικανικής πολιτικής, τούτη η κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά στην Ουάσιγκτον, θυμίζει την εποχή του Γουότεργκέιτ, όταν ο τότε Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον βυθισμένος στα σκάνδαλά του, μετρούσε τις ημέρες της προεδρίας του. Στο τέλος αναγκάστηκε να παραιτηθεί και να φύγει ταπεινωμένος. Αρκετοί προβλέπουν το ίδιο τέλος και για τον κ. Τραμπ.
Τότε, ανέλαβε τα ηνία ο Χένρι Κίσιγκερ και οι μυστικές υπηρεσίες, τις οποίες ήλεγχε απόλυτα. Η Κύπρος πλήρωσε βαρύ τίμημα λόγω των εμμονών (obsession) και της ιδεολοψίας του τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ με τον απείθαρχο και προβληματικό Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.


Πριν την έκδοση της χθεσινής ανακοίνωσης, ο Αμερικανός πρόεδρος είχε κάνει θριαμβευτικές δηλώσεις για την Τουρκία και τον αυταρχικό ηγέτη της. Οι Τούρκοι δημοσιογράφοι μέτρησαν ότι τον κάλυψε και τον στήριξε οκτώ φορές! Σημείωσαν ότι ούτε ο Ερντογάν θα μπορούσε να υποστηρίξει τόσο καλά τον εαυτό του. Και έχουν δίκιο.

Στη συνέχεια, ενώπιον του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν που έδειξε πραγματικές ηγετικές ικανότητες, ο κ. Τραμπ δεν απέκλειε να επιβάλει κυρώσεις. Σήμερα μπορεί να επανέλθει στην προηγούμενη κατάσταση και να αρχίσει να υμνεί πάλι τον Ερντογάν. Μπορεί να κάνει και το αντίθετο. Τραμπ είναι αυτός.

Όμως, εδώ και μέρες κυκλοφορούν πληροφορίες στην Ουάσιγκτον ότι άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι η ανάρμοστη σχέση του με τον πρόεδρο της Τουρκίας δεν τον βοηθά καθόλου.

Ο άνθρωπος του στη Γερουσία, ο Λίντσεϊ Γκράχαμ τα γύρισε ακόμα μία φορά και ζητά με επιστολή στον υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, κυρώσεις. Αποκλείεται να μην πήρε το πράσινο φως από τον Λευκό Οίκο.
Και ο πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων Τζιμ Ρις, επίσης καταθέτει την άλλη Τρίτη σχετικό νομοσχέδιο. Είναι και οι δύο Ρεπουμπλικάνοι. Ήταν και οι δύο, μετά από πρόσκληση του κ. Τραμπ, στην επίμαχη συνάντηση με τον κ. Ερντογάν στο Λευκό Οίκο, κατά την οποία λένε πως είχε γίνει το «σώσε» μεταξύ των γερουσιαστών και του Τούρκου προέδρου.
Επίσης, ένας τρίτος Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής, ο Τεντ Κρουζ, που παραβρέθηκε στην ίδια συνάντηση προχωρεί με την προώθηση του ψηφίσματος για την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας.

Τι υποψιάζονται οι καλά πληροφορημένοι παρατηρητές της Ουάσιγκτον;

Επανάληψη του σεναρίου του καλοκαιριού του 2018. Όταν για να λυγίσει ο Ερντογάν και να απελευθερώσει τον Πάστορα Άντριου Μπράνσον, «έφαγε» οικονομικές κυρώσεις που τον έκαναν και …έτρεχε.

Λένε, λοιπόν, ότι επειδή ο πρόεδρος της Τουρκίας είπε ψέματα στον κ. Τραμπ και στους γερουσιαστές σε εκείνη τη συνάντηση του Λευκού Οίκου για τους S-400, στις 13 Νοεμβρίου, η σκέψη είναι να του επιβάλουν κυρώσεις για να τον αναγκάσουν να τους επιστρέψει στη Ρωσία ή να τους καταστρέψει. Μία τρίτη επιλογή, που απορρίπτουν οι γερουσιαστές, είναι να παραμείνουν κλειδωμένοι στα κουτιά τους. Η τελευταία επιλογή δεν είναι εφικτή διότι το ρωσικό σύστημα έχει εγκατασταθεί σε βάση έξω από την Άγκυρα και ήδη γίνονται δοκιμές με «θύματα» τα αμερικανικά F-14 και F4E.

Μου έλεγε ένα επαγγελματικό στέλεχος της Γερουσίας, ότι στο σημείο που έφτασαν τα πράγματα, τελειώνουν και οι επιλογές του κ. Τραμπ. Υπάρχει, είπε, ένα χρονικό περιθώριο μέχρι τον Μάρτιο και θύμισε ότι οι κυρώσεις στην Κίνα χρειάστηκαν εννέα μήνες για να επιβληθούν. Βλέπει με ακρίβεια το ίδιο σενάριο.

Δεν γνωρίζουμε αν επιβεβαιωθεί. Θα φανεί σύντομα στην πράξη διότι ο κ. Ερντογάν αποκλείεται να συνθηκολογήσει τούτη τη φορά. Οι S-400 δεν είναι ο …Πάστορας Μπράνσον, που μπορούσε να δικαιολογήσει την απόφασή του να τον απελευθερώσει. Εδώ υπάρχει ο μεγάλος παράγοντας, ο Βλαντιμίρ Πούτιν… Ο Τούρκος πρόεδρος δεν μπορεί να αντέξει την εκδικητικότητα του Ρώσου ομολόγου του.

Η σημερινή μέρα είναι σημαντική για το θέμα των S-400. Η συζήτηση στο ΝΑΤΟ του θέματος είναι σοβαρότατη εξέλιξη και ο κ. Τραμπ δεν μπορεί να διασώσει τον «φίλο» του χωρίς συνέπειες και για τον ίδιο… Εάν συνεχίσει να τον υποστηρίζει στο θέμα των S-400 τότε και όλοι οι υπόλοιποι δικαιούνται να αγοράσουν το ρωσικό σύστημα. Και αυτό είναι καταστροφικό για την αμερικανική πολεμική βιομηχανία.

Μιχάλης Ιγνατίου
HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση