Η εξομολόγηση ενός υποψηφίου ΙΙΙ
Το μήνυμά μου στην κοινωνία των πολιτών είναι δυνατό και καθαρό: βοήθα με, φτωχέ, να μη σου μοιάσω!
Οι σπουδές τέλειωσαν. Κακήν κακώς, αλλά τέλειωσαν. Μικρή σχετικά η καθυστέρησή μου να λάβω το πτυχίο. Δέκα χρονάκια δεν είναι τίποτα. Περνούν αέρα. Ούτε που το πήρε χαμπάρι κανείς. Στο μεταπολιτευτικό οικοσύστημα, όπου ο μεγαλύτερος θηρευτής συστήνεται ως «δημοκράτης - αριστερός»*, γεροντοπαλίκαρο δεν θεωρείται εκείνος που σαραντάρισε ανύπαντρος, αλλά όποιος σύντροφος γράφει την πτυχιακή του ή -ακόμα καλύτερα- αναθέτει τη συγγραφή της σε όποιον υπάλληλο πετύχει πρώτο στο φωτοτυπάδικο που βρίσκεται εγγύτερα της σχολής του.
Το επόμενο βήμα ήταν, φευ, ο στρατός. Σκέφτηκα να ακολουθήσω το δύσβατο μονοπάτι του αντιρρησία συνείδησης ή του διαβόητου «τρελόχαρτου», αλλά δεν πολυταίριαζε στα σχέδιά μου. Οσο να 'ναι, αμφότερα τα πλάνα προϋπόθεταν μια κάπως μεγαλύτερη ταλαιπωρία από εκείνην (τη μηδενική) που είμαι προγραμματισμένος από γεννησιμιού μου να αντέχω. Αποφάσισα να μην πρωτοτυπήσω. Οι παλιοί ξέραν καλύτερα και είναι βλακώδης και αχρείαστος κάματος να σκαρφίζεσαι νέες λύσεις σε προβλήματα που έχουν λυθεί άπαξ διά παντός.
Η απάντηση, λοιπόν, σε πάσα νόσο και πάσα αγγαρεία είναι μονολεκτική: ΠΑΣΟΚ. Από πασοκτζήδες βρομάει (κυριολεκτικά) ο τόπος. Διάλεξα έναν από τους δυνατούς, αυτούς που λατρεύει να σιχαίνεται αλλά πάντα χρησιμοποιεί η Αριστερά, και με καθάρισε. Τυπικά ήμουν ναύτης. Κάπου σε μια διοίκηση με είχαν χρεώσει στον Σκαραμαγκά. Ωραίο μέρος. Δύο φορές το είδα: μία που παρουσιάστηκα κι άλλη μία που απολύθηκα από εκεί.
Απολυόμενος από τον στρατό είχα όλο τον χρόνο μπροστά μου για να υπηρετήσω τον στρατηγικό μου στόχο: να αδρανώ, προσποιούμενος ότι «παλεύω» (το «παλεύω» σε όλους τους χρόνους, πρόσωπα, αριθμούς και εγκλίσεις είναι το αγαπημένο κλισέ της Αριστεράς). Μόνο μια μικρή αλλαγή τακτικής έπρεπε να κάνω. Αντί να δαπανώ τα λεφτά του μπαμπά μου, έπρεπε να βρω τρόπο να ζήσω με τα λεφτά των άλλων, των πολλών που βρίσκονται εκτός οικογενείας. Τι άλλο μπορούσα να πράξω εκτός από το να κομματιστώ, να πολιτευτώ και να εκλεγώ; Απολύτως τίποτα!
* Δημοκράτης και αριστερός είναι καραμπαμπάμ αντίφαση, να 'ούμ', αλλά πιάσ' το αβγό και κούρευ' το, σχεδόν ουδείς νοιάζεται...
Παναγιώτης Λιάκος
Δημοκρατία
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...