Ο «Αττίλας 3» προ των θυρών

Η Κύπρος είναι το «προκεχωρημένο οχυρό» της Ελλάδας

Του Νίκου Ιγγλέση

Η νέα παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία έρχεται να διαλύσει, για μια ακόμη φορά, τις ψευδαισθήσεις και αυταπάτες των, ενδοτικών – φοβικών, πολιτικών ηγεσιών και των κομμάτων τους σε Αθήνα και Λευκωσία.

Η Τουρκία, με το πλωτό γεωτρύπανο «Φατίχ – Πορθητής», επιχειρεί θαλάσσια γεώτρηση εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), αλλά και επί της υφαλοκρηπίδας της Κύπρου, περίπου 40 ναυτικά μίλια δυτικά της Πάφου. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει, σύμφωνα με το διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, ανακηρύξει ΑΟΖ και την έχει οριοθετήσει με την Αίγυπτο και το Ισραήλ.

Η Άγκυρα με την παράνομη ενέργειά της δεν αμφισβητεί απλά τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πόρων της νήσου, αλλά ουσιαστικά την ίδια την ανεξαρτησία του κυπριακού κράτους. Κράτους διεθνώς αναγνωρισμένου μέλους του ΟΗΕ, της Ε.Ε. και άλλων Διεθνών Οργανισμών.

Η νεοοθωμανική – αναθεωρητική Τουρκία φιλοδοξεί να καταστεί ηγεμονική περιφερειακή δύναμη και να συνδιαλέγεται υπό ίσους όρους με τις Μεγάλες Δυνάμεις. Για το σκοπό αυτό, εκτός των άλλων, υλοποιεί ένα μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα και αναπτύσσει, με εντατικούς ρυθμούς, την εγχώρια πολεμική βιομηχανία της. Η υλοποίηση της τουρκικής στρατηγικής συνίσταται :

Σε σαφές μήνυμα προς τ’ άλλα κράτη της περιοχής, τις Μεγάλες Δυνάμεις και τις διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες ότι καμιά εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη δική της συμμετοχή και ανεξάρτητα από τις πρόνοιες του διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Η Άγκυρα διακηρύσσει ένα «διεθνές δίκαιο» αλα-τούρκα (Κυπριακή Δημοκρατία ).

Στην επιβεβαίωση της μη αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας που τη θεωρεί «εκλιπούσα». Την υπογράμμιση ότι η Κύπρος είναι συνεταιριστικό κράτος και ότι οι τουρκοκύπριοι είναι συνιδιοκτήτες και όχι μειονότητα. Τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυπριακή κυβέρνηση την αποκαλεί Ελληνοκυπριακή Διοίκηση της Νότιας Κύπρου.

Στην προβολή στρατιωτικής ισχύος στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου, για την οποία, ως νησί, της αναγνωρίζει μόνο χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων αλλά όχι ΑΟΖ 200 ναυτικών μιλίων. Την ίδια θέση προβάλει και για τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, συμπεριλαμβανομένου του Καστελόριζου και την Κρήτη.

Απέναντι στο νεοοθωμανικό αναθεωρητισμό και την τουρκική επιθετικότητα ο Ελληνισμός οφείλει να απαντήσει άμεσα και αποφασιστικά πριν είναι πολύ αργά. Πρέπει να σταλεί το μήνυμα στην Τουρκία, στις Μεγάλες Δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Βρετανία κλπ) καθώς και τα κράτη της περιοχής (Αίγυπτος, Ισραήλ κλπ) ότι οι Έλληνες είναι αποφασισμένοι να υπερασπιστούν τα έσχατα εθνικά συμφέροντά τους με κάθε τρόπο ακόμα και με τα όπλα αν χρειαστεί. Αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος αποφυγής μιας πολεμικής αναμέτρησης που κανένας δεν επιθυμεί. Αυτός είναι επίσης ο ασφαλέστερος τρόπος για να εξασφαλίσουμε τη συμπαράσταση των όποιων συμμάχων έχουν κοινά συμφέροντα με τον Ελληνισμό, οι οποίοι όμως δεν πρόκειται να πολεμήσουν για μας αν εμείς δε δείξουμε θέληση και αποφασιστικότητα.

Κάθε πρόκληση που μένει ουσιαστικά αναπάντητη αυξάνει τις διεκδικήσεις της άλλης πλευράς. Αν η τουρκική επίθεση στην ΑΟΖ της Κύπρου δε σταματήσει τώρα θα επαναληφθεί σύντομα στο Αιγαίο. Η φοβική και κατευναστική πολιτική που ακολουθούν οι ελληνικές κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες οδηγεί αναπόφευκτα στον πόλεμο ή στην παράδοση άνευ όρων, προκειμένου να αποφευχθεί μια στρατιωτική αναμέτρηση.

Η Ελλάδα δε δικαιούται να παραμένει απλώς «ψύχραιμος» παρατηρητής της τουρκικής εισβολής στην ΑΟΖ της Κύπρου. Η Ελλάδα είναι, σύμφωνα με τις – ισχύουσες ακόμη τυπικά -Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1959, εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας και οφείλει να υπερασπιστεί τα νόμιμα δικαιώματα της τελευταίας. Σε διαφορετική περίπτωση θα θεωρηθεί απ’ όλους, συμμάχους και αντιπάλους, αναξιόπιστο κράτος. Η αδύναμη στρατιωτικά Κύπρος δεν μπορεί να αφεθεί μόνη να αντιμετωπίσει, με διπλωματικά διαβήματα, την τουρκική ισχύ όχι μόνο για λόγους ηθικούς αλλά γιατί το ντόμινο που θα ακολουθήσει θα απειλήσει ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο.

Το γεωτρύπανο «Πορθητής» στην εισβολή του στην κυπριακή ΑΟΖ συνοδεύεται και προστατεύεται από τουρκικά πολεμικά πλοία. Στις αρχές του 2018 τουρκικά πολεμικά παρεμπόδισαν το γεωτρύπανο της ιταλικής ENI να πραγματοποιήσει γεώτρηση στο «τεμάχιο 3» της κυπριακής ΑΟΖ. Τότε ούτε η Ιταλία (βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο), ούτε η Ελλάδα, ούτε κανείς άλλος αντέδρασαν με ουσιαστικό τρόπο. Για την Τουρκία «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Δεν μπορεί οι σφετεριστές να συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες στην ΑΟΖ της Κύπρου και κανένας να μην αμφισβητεί τους πλαστούς τίτλους που προβάλουν.

Καλά είναι τα διπλωματικά διαβήματα και οι δηλώσεις των διαφόρων υπουργείων Εξωτερικών αλλά το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να είναι παρόν και να κάνει τουλάχιστον «επίδειξη σημαίας» στην κυπριακή ΑΟΖ. Τότε και μόνον τότε η Τουρκία θα καταλάβει ότι ο Ελληνισμός δεν παίζει με τα εθνικά συμφέροντά του και ο κάθε σύμμαχος θα αντιληφθεί ότι μπορεί να λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής ισχύος που θα εξαναγκάσει σε αναδίπλωση τους νεοοθωμανούς. Κανείς, ούτε οι Μεγάλες Δυνάμεις, ούτε τα κράτη της περιοχής δεν έχουν κανένα συμφέρον από τη γιγάντωση της τουρκικής επιθετικότητας και αλαζονείας που ήδη βιώνουν.

Δυστυχώς όμως ενώ οι κίνδυνοι ζώνουν τον Ελληνισμό οι πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα ασχολούνται με τα μικροπολιτικά συμφέροντά τους. Σκιαμαχούν για την υπόθεση της Novartis, για τον Πολάκη, το Ρουβίκωνα, την κρουαζιέρα του Τσίπρα, τη Βενεζουέλα και επικεντρώνονται στο πως δε θα αυξηθεί η δύναμη των κομμάτων που χαρακτηρίζουν ως λαϊκιστικά ή ακροδεξιά στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου. Έχουν άγνοια για το πώς λειτουργεί το διεθνές κρατοκεντρικό σύστημα, στερούνται εθνικής στρατηγικής και διχάζουν τους Έλληνες για δευτερεύοντα ζητήματα.

Ο ύψιστος κίνδυνος είναι, όπως είχαμε γράψει στο άρθρο «Υδρογονάνθρακες: Ευλογία ή κατάρα» (4-3-19), οι λοιποί κρατικοί δρώντες και οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες βλέποντας τις φοβικές και κατευναστικές αντιδράσεις της Ελλάδας να τη θεωρήσουν μαζί με την Κύπρο ως αναλώσιμα κράτη που με μια ισχυρή πίεση θα υποχωρήσουν στις τουρκικές αξιώσεις και έτσι η εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου θα γίνει απρόσκοπτα. Αν ο Ελληνισμός δεν είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί τα νόμιμα δίκαιά του, τότε κανείς άλλος δε θα το κάνει και όλοι θα κοιτάξουν να εξασφαλίσουν τα επιμέρους οικονομικά συμφέροντά τους, συμβιβαζόμενοι με την Άγκυρα.

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι το «προκεχωρημένο οχυρό» του ελληνικού έθνους που αν αφεθεί να καταρρεύσει τίποτα δε θα μπορέσει να συγκρατήσει την τουρκική πλημμυρίδα. Οι υπάλληλοι της ευρωκρατίας των Βρυξελλών και του Βερολίνου, οι αριστεροδεξιοί εθνομηδενιστές και οι απάτριδες υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης συνειδητά αδιαφορούν, σπέρνουν τη σύγχυση και διχάζουν τους πολίτες για να αποδυναμώσουν τις αντιστάσεις τους.

Ας τους δώσουμε μια πρώτη απάντηση στις ευρωεκλογές.

* Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Το τελευταίο βιβλίο του «Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Στοχαστής»
HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση