Οι μοναχοφάηδες, οι χουβαρντάδες και οι φαταούλες

Οι προ καιρού δηλώσεις Κοτζιά για τους «μοναχοφάηδες» Έλληνες στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών σηματοδοτούν μια νέα σελίδα στην προσπάθεια κατευνασμού της τουρκικής βουλιμίας. Ειδική αναφορά έγινε από τον ίδιο και στην επήρεια του Καστελλόριζου στον καθορισμό της ελληνικής ΑΟΖ που επισκιάζει την εκτεταμένη τουρκική ακτογραμμή. Οι αναφορές Κοτζιά, επαναλήφθηκαν στο ίδιο τέμπο από τον Κατρούγκαλο. Το κακό τρίτωσε με τη δήλωση Τσιρώνη που υιοθετεί την άποψη Νταβούτογλου για απομόνωση του Καστελόριζου στη διαπραγμάτευση για υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ λέγοντας ότι «το Καστελόριζο δεν βρίσκεται στο Αιγαίο, αλλά στην Ανατολική Μεσόγειο».

Γιατί ενδιαφέρουν οι δηλώσεις αυτές την Κύπρο; Η Τουρκία, δεν έχει υπογράψει τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, και δεν αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα για νησιά, παρά μόνο σε ηπειρωτικές χώρες. Στη βάση αυτής της εντελώς αυθαίρετης ερμηνείας του Διεθνούς Δικαίου, και στη βάση της μέσης γραμμής μόνο μεταξύ ηπειρωτικών ακτών, η Τουρκία διεκδικεί σαν δική της υφαλοκρηπίδα το μισό Αιγαίο, μέχρι νότια της Κρήτης και της Κύπρου.

Οι «εκπτώσεις» για Καστελλόριζο αποδυναμώνουν τη θέση της Ελλάδας και της Κύπρου, δεν κατευνάζουν αλλά επαυξάνουν την τουρκική επιθετικότητα. Η όποια αποδοχή συζήτησης των ελληνοτουρκικών διαφορών εκτός του πλαισίου της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και την παραπομπή των διαφορών στο Δικαστήριο της Χάγης αποτελεί αυτοχειρία τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Κύπρο.

Παρατίθενται οι χάρτες των τουρκικών διεκδικήσεων και αντιπαραβολή με τον χάρτη που αποτυπώνει την οριοθέτηση της ΑΟΖ στην βάση της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Η σύγκριση μεταξύ αυτών των χαρτών δείχνει πόσο εξαιρετικά επικίνδυνη είναι η «γενναιοδωρία» των δηλώσεων Κοτζιά-Κατρούγκαλου.


Στην Κύπρο, το «αριστερό» μέρος του δίπολου της εθελοδουλίας, δια στόματος Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Κυπριανού, εξέφρασε την ικανοποίησή του αμέσως μετά τις δηλώσεις Κατρούγκαλου γιατί η Ελληνική Κυβέρνηση «αναγνωρίζει τα δικαιώματα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο». Ποιος όμως αμφισβήτησε ποτέ τα νόμιμα δικαιώματα της Τουρκίας σχετικά με την οριοθέτηση της ΑΟΖ της στην βάση του Δικαίου της Θάλασσας; Η απάντηση είναι «κανένας»!

Χάρτης 1: Η Τουρκική θεώρηση περί υφαλοκρηπίδας (μέση γραμμή μόνο μεταξύ ηπειρωτικών ακτών) εκμηδενίζοντας την ύπαρξη και επήρεια των νησιών του Αιγαίου, της Κρήτης και της Κύπρου.

Κυπριανού όπως Κατρούγκαλος

Πέραν από την χαρά του για τις δηλώσεις Κατρούγκαλου, Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, σχολιάζοντας την πρόσφατη τριμερή Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ με συμμετοχή των ΗΠΑ στα Ιεροσόλυμα, προχώρησε λέγοντας καταρχήν ότι η συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ και ο όλος χειρισμός του θέματος από την Κυπριακή Δημοκρατία, εντάσσεται στο πλαίσιο «επικοινωνιακών τεχνασμάτων» και ότι ναι μεν το ΑΚΕΛ «υποστηρίζει τις τριμερείς συνεργασίες» που πρέπει όμως «ν΄ αποτελούν γέφυρα συνεργασίας με όλες τις χώρες της περιοχής».

Η μόνη χώρα της περιοχής που κατ’ επιλογήν της δεν συμμετέχει στα διάφορα σχήματα συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο είναι η Τουρκία, η οποία δεν αναγνωρίζει την «εκλιπούσα» Κυπριακή Δημοκρατία, δεν αναγνωρίζει το Δίκαιο της Θάλασσας, και μέσω της Χεζμπολάχ στον Λίβανο κατάφερε να παγώσει την επικύρωση της συμφωνίας Κύπρου-Λιβάνου για οριοθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ. Την ίδια ώρα στέλνει τα πολεμικά και ερευνητικά της πλοία να κάνουν συνεχείς ασκήσεις και έρευνες εντός της κυπριακής ΑΟΖ, και δηλώνει ότι θα στείλει και γεωτρύπανο.

Χάρτης 2: Η αυθαίρετη Τουρκική θεώρηση περί οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας ακολουθώντας την αρχή της μέσης γραμμής μόνο μεταξύ ηπειρωτικών ακτών, κατά παράβαση του Δικαίου της Θάλασσας, κυριολεκτικά «εξαφανίζει» την Κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και αυτή των Δωδεκανήσων (συμπεριλαμβανομένου του Καστελόριζου) και της Κρήτης

Την ίδια στιγμή με περισσή αλαζονεία και άκρατη υποκρισία η Τουρκία δηλώνει ταυτόχρονα την επιθυμία της για «ειρήνη και επίλυση των διαφορών με διάλογο» στη βάση φυσικά της δικής της «ειρηνικής» θεώρησης, μιας Pax Turca δια στόματος του Τούρκου υπουργού Άμυνας Χουλουσί Ακάρ: «Κι έχουμε και την Γαλάζια Πατρίδα των 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Μας ανήκει και η θάλασσα και ο βυθός. Οι θάλασσες. Η Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο, η Ανατολική Μεσόγειος και μέσα σε αυτά και η Κύπρος. Έτσι, λοιπόν αυτές οι περιοχές είναι στο περιβάλλον του ενδιαφέροντος μας και είναι περιοχές που είμαστε υπεύθυνοι για να εξασφαλίσουμε την ειρήνη και την ηρεμία».

Πως είναι δυνατόν

Μπροστά σε τέτοιες δηλώσεις, και στην έμπρακτη εφαρμογή τους με πειρατικές πράξεις επίδειξης ισχύος και πειθαναγκασμού πως μπορεί ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ να προτάσσει την «συνεργασία με όλες τις χώρες της περιοχής» – εννοώντας εμμέσως πλην σαφώς την Τουρκία, όταν η μόνη συνεργασία που η Τουρκία εννοεί είναι αυτή της απόλυτης υποταγής όλων στα δικά της «θέλω»;

Χάρτης 3: Οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας – Τουρκίας – Κύπρου ακολουθώντας την αρχή της μέσης γραμμής, βασισμένης στην Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας που αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ σε νησιά. Η επήρεια του Καστελόριζου αλλά και όλων των νησιών (Αιγαίο, Κρήτη, Κύπρος) είναι καταλυτική.

Γιατί ο Κυπριανού δεν προτάσσει ότι η όποια συμμετοχή της Τουρκία στους ενεργειακούς σχεδιασμούς μπορεί να γίνει στην βάση της αναγνώρισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων των συμβαλλομένων κρατών, στην αναγνώριση του Δικαίου της Θάλασσας, και φυσικά στην αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την κατάργηση της στρατιωτικής κατοχής στην Κύπρο;

Αντ΄ αυτού ο Γ.Γ του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού «υποστηρίζει» μεν (μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά) τις τριμερείς συνεργασίες στην περιοχή μας, τις οποίες όμως σπεύδει να απαξιώσει δηλώνοντας ότι «έχουν αποφέρει πενιχρά αποτελέσματα» και ότι έχουν «επικοινωνιακό χαρακτήρα». Κάποιοι θα χαρακτήριζαν τέτοιες δηλώσεις σαν μικρόψυχες…

Ταυτόχρονα, ο εκπρόσωπος τύπου του ΑΚΕΛ, με αφορμή υπερπτήσεις Γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών πάνω από την επαρχία Λάρνακας, σπεύδει να μας πει ότι «το ΑΚΕΛ καταδικάζει τις τάσεις στρατικοποίησης της Κύπρου και μετατροπής της σε στρατιωτικό ορμητήριο ενάντια στους λαούς της περιοχής». Μήπως οι Εγγλέζικες στρατιωτικές βάσεις δεν αποτελούν εδώ και δεκαετίες πολεμικό ορμητήριο ενάντια στους λαούς της περιοχής; Ξεχνά ότι ο πρώην Γ.Γ. του ΑΚΕΛ και πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, μας διακήρυξε ότι με τις εγγλέζικες στρατιωτικές Βάσεις «θα ασχοληθούν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας» και ως γνωστόν μέχρι τότε παραμένουν ανεπηρέαστες;

Η επιλεκτική διεθνιστική ευαισθησία σκοπό έχει την ακύρωση της προοπτικής για αξιοποίηση της γεωπολιτικής θέσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μια και ο λόγος για τον Δημήτρη Χριστόφια, να υπενθυμίσουμε επίσης την πρόταση του απευθυνόμενος στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο πλαίσιο συνεδρίασης του Εθνικού Συμβουλίου: «Το φυσικό αέριο είναι το λουκούμι το οποίο θα βάλεις μπροστά από το στόμα της Τουρκίας και να περιμένεις να το φάει».

Απαντώντας με την ίδια αισθητική και στο ίδιο ύφος θα μπορούσε κανείς να πει ότι η Τουρκία θα φάει όχι μόνο το «λουκούμι» αλλά και το χέρι μας! Επιπλέον, ο εκπρόσωπος τύπου του ΑΚΕΛ μας διαφωτίζει ότι θα πρέπει και στα του φυσικού αερίου οι Τουρκοκύπριοι να έχουν το δικαίωμα της μιας τουλάχιστον θετικής ψήφου γιατί το θέμα τους αφορά.

Χουβαρνταλίκια ΑΚΕΛ

Τα πιο πάνω «χουβαρνταλίκια» του ΑΚΕΛ για «συνεργασία όλων των χωρών», την «αναγνώριση των δικαιωμάτων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο», και «το λουκούμι που πρέπει να δώσουμε στην Τουρκία», δημοσιοποιούνται τη στιγμή που το όντως τεχνικά και οικονομικά δύσκολο εγχείρημα του East Med υιοθετείται από όλους πλέον τους ενεργειακούς παίκτες (αλλά και από τις ΗΠΑ) σαν μια σοβαρή γεωπολιτική πρόταση, αποκλείοντας την ετσιθελική τουρκική και τουρκοκυπριακή θέση για όδευση των όποιων μελλοντικών αγωγών μέσω Τουρκίας – κάτι που θα παρέδιδε το κλειδί της ενεργειακής ασφάλειας στην τουρκική βουλιμία.

Μπορεί οι εθελόδουλοι τόσο στο ΑΚΕΛ όσο και στον ΔΗΣΥ να έχουν αυτοκτονικές τάσεις, δεν ισχύει όμως (ευτυχώς για μας) το ίδιο ούτε για το Ισραήλ, ούτε για την Αίγυπτο.
Μπροστά στην προοπτική, μέσω των ενεργειακών συνεργασιών να ενισχύσει η Κυπριακή Δημοκρατία το γεωπολιτικό της εκτόπισμα για ίδιον όφελος, και να ενισχύσει την διαπραγματευτική της ισχύ απέναντι στην Τουρκία, αλλάζοντας έτσι το πλαίσιο ισχύος που επιβλήθηκε δια της στρατιωτικής βίας από το 1974, το ΑΚΕΛ ανησυχεί για πιθανές σκέψεις για χάραξη νέας στρατηγικής που αντικειμενικά απορρέουν σαν συνάρτηση αυτών των γεωπολιτικών εξελίξεων.

Μπροστά στον κίνδυνο περεταίρω ξεθωριάσματος της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) ο ΓΓ του ΑΚΕΛ σπεύδει να «φρεσκάρει» τις γραμμές στις οποίες η Κυριακή Δημοκρατία πρέπει να κινηθεί κρατώντας την ΔΔΟ στον αναπνευστήρα, δίνοντας σαν καλός χουβαρντάς «δώρα» (ή μήπως «λουκούμια;») στην Τουρκία και να μας υπενθυμίσει ότι…
«μόνο με λύση του Κυπριακού προβλήματος, θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην απρόσκοπτη εκμετάλλευση το υποθαλάσσιου πλούτου στην ΑΟΖ μας».

Η επισήμανση είναι σωστή… ποιος όμως είναι αυτός που εμποδίζει μια λύση βασισμένη στις αρχές της Δημοκρατίας, απαλλαγμένη από κατοχικά στρατεύματα και εγγυητικά – επεμβατικά δικαιώματα; Η απάντηση και πάλι η ίδια: η Τουρκία. Εκτός φυσικά αν με «λύση» ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ εννοεί την προσαρμογή στα «Θέλω» της Τουρκίας για μετατροπή της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο με όλες τις δουλείες που διαχρονικά συσσωρεύτηκαν σχετικά με την λύση-διάλυση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας: Γεωγραφικός διαχωρισμός στην βάση της εθνοτικής καταγωγής, εγγυημένες πλειοψηφίες πληθυσμού-ιδιοκτησίας γης, πρώτος λόγος στον νυν χρήστη-σφετεριστή, απώλεια δικαιώματος ιδιοκτησίας λόγω έλλειψης συναισθηματικού δεσμού, νομιμοποίηση των εποίκων και της παρουσίας Τούρκων πολιτών, εκ περιτροπής προεδρία, μία θετική ψήφος, κλπ.

Οι εγγυήσεις δεν είναι αναχρονιστικές

Όσο για το κρίσιμο ζήτημα των εγγυήσεων ο Τσαβούσογλου διατρανώνει μετά την συνάντηση με τον Κατρούγκαλο ότι: «οι εγγυήσεις δεν είναι καθόλου αναχρονιστικές, ιδιαίτερα τώρα που διεξάγονται αυθαίρετες γεωτρήσεις». Η Τουρκία δεν είναι ένα «κανονικό» κράτος, αλλά ένα κράτος – φαταούλας που εννοεί την «ειρήνη» και τον «διάλογο», στην βάση της απόλυτης υποταγής των πάντων στη δική του ατζέντα.

Ένα κράτος αναθεωρητικό – επεκτατικό, που οραματίζεται οθωμανικά μεγαλεία, αναθεώρηση της Συνθήκης της Λοζάνης, στην βάση των «συνόρων της καρδιάς μας» – από την Θράκη, το Αιγαίο μέχρι την Κύπρο, το Αφρίν (ήδη κατεχόμενο) – μέχρι την περιοχή του Κιρκούκ στο Ιράκ.

Όταν αντιμετωπίζεις ένα κράτος φαταούλα, δεν του ανοίγεις περισσότερο την όρεξη κάνοντας τον χουβαρντά και κάνοντας κουβέντες για μοναχοφάηδες νομίζοντας ότι έτσι θα τον κατευνάσεις. Σαρανταπέντε σχεδόν χρόνια κατευναστικής πολιτικής θα έπρεπε να μας είχαν κάνει σοφότερους. Το πρόσφατο επεισόδιο παρενόχλησης από Τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα, του ελικοπτέρου του Έλληνα πρωθυπουργού στο Αγαθονήσι, ίσως (;) αφυπνίσει τους χουβαρντάδες σε Αθήνα και Λευκωσία.

Έκτακτη Συνεργασία - Χρήστος Ηλιάδης
SLPress


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση