Οι Αριστεροί του ψεύδους και η ανοχή στα ψεύδη τους μέσα απ' το ψυχογράφημά τους...

Της Κρινιώς Καλογερίδου

Θυμάμαι ακόμα με νοσταλγία τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου, όταν είχα αναλάβει - μεταξύ άλλων - το μάθημα της ''Ψυχολογίας'' σ' όλες τις τάξεις της Β' Λυκείου, στο σχολείο όπου υπηρετούσα. Από εκείνες τις άγουρες παραδόσεις μου αυτό που έμεινε πιο έντονα στο μυαλό μου είναι ''οι μηχανισμοί του εθισμού'', που παρέπεμπαν στα πειράματα του Ρώσου φυσιολόγου Παβλόφ και της σχολής του.

Εκείνη τη θεωρία των ''εξαρτημένων αντανακλαστικών'' ('' της έμμονης και τυπικής επανάληψης ορισμένης συμπεριφοράς, ώστε να συνηθίσει ο οργανισμός να αποκρίνεται στο διδόμενο ερέθισμα'') τη φέρνω συχνά-πυκνά στο μυαλό μου παρακολουθώντας τους κυβερνώντες να βομβαρδίζουν επί τέσσερα χρόνια τον λαό με μεγάλο αριθμό ψεμάτων και διαρκείς επινοήσεις μια άλλης πραγματικότητας ισοδύναμης με συγκολλητική ουσία, που βοηθά το κυβερνών κόμμα - αν και... αυταπατημένο - να κυβερνάει.

Κι αναρωτιέται κανείς: Τι βοηθάει το κόμμα αυτό να επιβιώνει για μεγαλύτερο διάστημα από τα άλλα, ενώ ασκεί την ίδια και οδυνηρότερη ακόμα μνημονιακή πολιτική; Λέω ''ασκεί'' κι όχι ''άσκησε'', γιατί η ''φυγή προς τα εμπρός'' απ' τον Αύγουστο του περασμένου έτους ήταν τυπική μόνο σηματοδότηση της απεμπλοκής μας από τα μνημόνια.

Κι αυτό είναι αυταπόδεικτο, αφού πειθαρχούμε ακόμα στις ''εντολές'' τους, συνεχίζουμε να είμαστε εκτός αγορών μετά από τρία μνημόνια και υφιστάμεθα τις παρενέργειές τους, οι οποίες αποτυπώνονται στις κλειστές Τράπεζες και τα χιλιάδες λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στα πεινασμένα νοικοκυριά και τον ξενιτεμό των παιδιών μας στο εξωτερικό.

Επομένως, ποιος είναι ο λόγος που παραμένουν τα πράγματα ως έχουν με την ανοχή των πολιτών; θα ξαναρωτούσε κανείς... Η απάντηση βρίσκεται , πιστεύω, στα πειράματα του Παβλόφ και στην ικανότητά των κυβερνώντων να φτάνουν μεθοδικά (απ' την εποχή που ήταν αντιπολίτευση ακόμη) στον συγκερασμό του εθισμού τους στο ψέμα με όλους τους τύπους της προπαγάνδας τους.


Πέτυχαν, ουσιαστικά, το εξής ψυχαναγκαστικό για τον κόσμο. Μέσα απ' την προπαγάνδα των λόγων και των κειμένων τους (που διοχετεύονταν τεχνιέντως απ' τα δικά τους ΜΜΕ) υπέβαλαν τις συνειδήσεις των Ελλήνων πολιτών (άμεσα ή έμμεσα) σε μια διεργασία στρεψόδικη, που παρουσίαζε και το μεγαλύτερο ψέμα ακόμα σαν αλήθεια!..

Και πώς γινόταν αυτό; Δια της μεθόδου του εθισμού, που υποχρέωνε τους ''οπαδούς'' τους (ακροατές ή αναγνώστες) να ακούν και να ξανακούν, να διαβάζουν και να ξαναδιαβάζουν τα ίδια χοντροκομμένα ψέματα που έλεγαν εξακολουθητικά σ' όλους τους τόνους, μέχρι να τα χωνέψουν και να τα κάνουν δικά τους, μαζί με συνθήματα και τις κραυγές μίσους και φανατισμού, που βεβαίωναν πως οι μελλοντικοί τους ψηφοφόροι είχαν μετατραπεί ήδη σε μαινόμενα ''πειραματόζωα''.

Αυτή η τυποποίησή τους, μάλιστα, αποκρυσταλλώθηκε τόσο αδρά στο σύστημα των αντιδράσεών τους και στη συμπεριφορά τους, ώστε στο τέλος οι θιασώτες του ΣΥΡΙΖΑ μεταβλήθηκαν σε μια πειθήνια αγέλη ανώνυμων προπαγανδιστών, που λειτούργησε ''διαφωτιστικά'' στα χρόνια της αντιπολίτευσής του...

Στη θέση της κριτικής και του πολιτικού διαλόγου η ''αγέλη'' αυτή εισήγαγε τον δουλικό εθισμό, που - με τον μηχανισμό των χαλκευμένων αντανακλαστικών - επηρέαζε την ελεύθερη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών μετατρέποντάς τους σε άβουλους ψηφοφόρους των οποίων η μόνη φιλοδοξία ήταν να καταλάβουν δημόσιες θέσεις ή να πιάσουν στασίδι στην Νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ.

Στη θέση του φωτισμού του πνεύματος εισήγαγε τον σκοτισμό της ψυχής τους μέσα απ' την προπαγάνδα της, η οποία περνούσε ως διαστρεβλωτής της αλήθειας στην κοινή γνώμη.

Στη θέση της αλήθειας εισήγαγε το ψέμα, του πατριωτισμού τον διεθνισμό, της ειλικρίνειας την υποκρισία, της δημοκρατικής ελευθερίας την ελεγχόμενη δημοκρατία από τα κέντρα και τα παράκεντρα εξουσίας του.

Για όλους αυτούς τους λόγους και για άλλους πολλούς ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε τα προηγούμενα χρόνια τα μηνύματά του στην ανοιχτή κοινωνία λέγοντας ψέματα, προπαγανδίζοντας, παραποιώντας, συκοφαντώντας τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Όμως ξέχασε ότι '' ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον'' και ότι αργά ή γρήγορα θα ανακάλυπταν οι ψηφοφόροι του ότι... ο ''βασιλιάς'' Τσίπρας είναι γυμνός, γιατί στα χρόνια της... ''βασιλείας'' του απέφυγε να πει την αλήθεια ή την έλεγε μισή εσκεμμένα...

Το να λέγεται όμως η αλήθεια στην πολιτική είναι κάτι περισσότερο από αρχή πολιτικού ήθους. Συνδέεται με την αυτοπεποίθηση μιας παράταξης, ενός πολιτικού κόμματος ή μιας προσωπικότητας που το εκπροσωπεί.

Όλα αυτά τα κατάλαβαν, δυστυχώς, αργά οι πολίτες και γι' αυτό αποδίδουν σήμερα απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς στον νυν πρωθυπουργό - με πρώτο απ' όλους τον τίτλο του ''ψεύτη'' γι' αυτόν και τον ΣΥΡΙΖΑ - που, όπως φαίνεται, είναι εθισμένοι στο ψέμα. Και, δια του λόγου το αληθές, δεν έχουμε παρά να ανατρέξουμε - μέσα από ενδεικτικά παραδείγματα - στην σκληρή για εκείνους αλήθεια, που βεβαιώνει το μέγεθος των ψεμάτων τους, σε βαθμό εξαπάτησης:

1. Από το ''goback'', κ. Μέρκελ, κυρίες και κύριοι της συντηρητικής Νομενκλατούρας της Ευρώπης'' φτάσαμε στη δήλωση Τσίπρα για την Γερμανίδα καγκελάριο (σε συνέντευξη στον ΑΝΤ1): ''Είναι μια πολιτικός που έχει συναίσθηση της ευθύνης και παρ' ό,τι είναι στο κεντροδεξιό κόμμα, είναι ανοιχτόμυαλη, όπως φάνηκε απ' τη στάση της στο προσφυγικό''.

2. Από συγκέντρωση του κόμματός του στο Ηράκλειο Κρήτη τον Δεκέμβριο του 2014: ''... Διότι εμείς θα βαράμε το νταούλι κι αυτές ) οι αγορές) θα χορεύουν. Δε θα παίζουν αυτοί τον ζουρνά για να χορεύουμε μείς σε όποιον σκοπό αυτές θέλουνε. Θα παίζουμε τη λύρα και θα χορεύουν πεντοζάλη...''

3. ''... Η μόνη εναλλακτική και σωτήρια πρόταση είναι η κατάργηση με έναν νόμο και σε ένα άρθρο... όλων των μέτρων λιτότητας που εξαθλιώνουν την κοινωνία και γεννούν ακόμη μεγαλύτερη ύφεση...'' ''... Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας φόρος παράλογος, δε διορθώνεται, καταργείται...'' (Σεπτέμβριος 2014)

4. Στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (Ιούλιος 2015) ο νυν πρωθυπουργός είχε πει σε ομιλία του στο κλειστό Στάδιο του Τάε Κβον Ντο ότι ''η ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων στέλνει πλέον αυστηρό μήνυμα προς όλους ''για την τήρηση της συμφωνίας στο ακέραιο''. Περιττό να πούμε πως όλα αυτά ανατράπηκαν και ανασκευάστηκαν...

5. Αναιρώντας, όπως συνήθως, προηγούμενη δήλωσή του για θετική έκβαση της ελληνικής προσπάθειας στην οικονομία με τη ''σφραγίδα'' τουEurogroup( ημέρα συζήτησης του ελληνικού θέματος η 22η Μαΐου 2017)'' ο κ. Τσίπρας είπε χαρακτηριστικά σε μια επόμενη: ''Είμαι αισιόδοξος... Είναι πολύ καλά τα νέα για να είναι αληθινά. Είναι τόσο θετικά, που θα αναγκαστώ να φορέσω γραβάτα δηλαδή...'' Τελικά τα αποτελέσματα του ευρωπαϊκού οργάνου τον διέψευσαν, αφού η συζήτηση μεταφέρθηκε για τις 15 Ιουνίου...

Σ' αυτές τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις μπορώ να προσθέσω κι άλλες πολλές, αλλά θα περιοριστώ επιγραμματικά σε λίγες ακόμη:

6. Κάλυψη 3.500 κενών θέσεων εργασίας στα νοσοκομεία, που είχαν εγκριθεί από το 2014.

7. Κοινωνικό επίδομα αλληλεγγύης σε 30 Δήμους της χώρας

8. Καμιά μείωση των κύριων συντάξεων που φτάνουν αθροιστικά (κύρια και επικουρική) τα 1300 ευρώ.

9. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε στις αρχές του 2016 ότι το κράτος εισέπραξε το 2015 1 δισ. επιπλέον από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, ενώ στις 4-3-16 ο κ. Τρύφων Αλεξιάδης(Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών ) δήλωνε σε ερώτηση στη Βουλή ότι ''είχαμε εισπράξει 386 εκ. ευρώ''.

10. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε το 2016 ότι γίνονται ηλεκτρονικά οι διαγωνισμοί για τις προμήθειες του ελληνικού δημοσίου, ενώ ο κύριος Σπίρτζης είπε ότι έχουν εξαιρεθεί αυτοί (άρα γίνονται με ανάθεση) ως τον Απρίλιο του 2017, γιατί ''χρειάζεται χρόνος για την εκπαίδευση των δημοσίων υπαλλήλων στη χρήση του συστήματος''...

κλπ...κλπ...κλπ...κλπ...

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Υπάρχει μια πικρή αλήθεια στα πολιτικά δεδομένα της Ελλάδας, σε συνάρτηση με τη συμπεριφορά των ψηφοφόρων της. Κι αυτή έχει να κάνει με την ποιότητα του πολιτικού διαλόγου στην Ελλάδα. Όπερ σημαίνει πως στην πατρίδα μας αυτός απέχει πολύ από το να είναι ειλικρινής. Στην πραγματικότητα ''είναι άρρητος, ανομολόγητος'', προς χάριν της διαιώνισης της λειτουργίας του πελατειακού κράτους.

Ως εκ τούτου, η εκάστοτε αντιπολίτευση δίνει συνήθως υποσχέσεις (αν και η σημερινή δεν το κάνει, προς τιμήν της) και ο λαός την ψηφίζει (χωρίς να πιστεύει ότι θα τηρήσει σαν κυβέρνηση τις υποσχέσεις της), επειδή θέλει να τιμωρήσει το παλιό πολιτικό σύστημα. Αυτό ακριβώς έγινε και με τον ΣΥΡΙΖΑ, που βγήκε με την ψήφο των αγανακτισμένων και των ''κοψοχέρηδων'' ψηφοφόρων της προηγούμενης συγκυβέρνησης.

Επειδή όμως συνειδητοποίησε ο ίδιος λαός ότι ''το σύστημα ζει και βασιλεύει και μέσα από τους υποτιθέμενους ανατροπείς του (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ)'', είναι αποφασισμένος αυτήν τη φορά να τιμωρήσει και τους τωρινούς κυβερνώντες, προς χάριν του επόμενου κυβερνητικού κόμματος, που τυχαίνει να είναι η Ν.Δ υπό την αρχηγία του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Γιατί όμως ενεργεί τόσο ανώριμα ο λαός μας και παρασύρεται στη δίνη αυτού του παραλογισμού; Είμαι βέβαιη πως το κάνει για δύο λόγους:

1. Γιατί θέλει να εκδικηθεί, κάθε φορά, τους προηγούμενους που είχε ψηφίσει και τον εξαπάτησαν, και

2. Γιατί ελπίζει να γίνει κι αυτός γρανάζι του πελατειακού κράτους, για να επωφεληθεί πολλαπλά.

Έτσι η αλυσίδα του εθισμού του στο ψέμα, σαν συνέχεια εκείνης των κυβερνώντων, οδηγεί στον φαύλο κύκλο της διαφθοράς και της διαπλοκής πολιτικών εκπροσώπων και κοινωνίας...

AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση