Μετά απ’ αυτό, τι;

Φτάσαμε στο σημείο να απαγορευτεί το «Μακεδονία ξακουστή»

Από τον Παναγιώτη Χ. Δούμα

Μπορεί να μ’ αρέσει να συζητάω για τη θητεία μου με φίλους, αλλά δεν συνηθίζω να γράφω γι’ αυτήν. Με αναγκάζει ωστόσο η πληροφορία της αποβολής από τη Σχολή Αλεξιπτωτιστών του εκπαιδευομένου που τραγούδησε αυτοβιντεοσκοπούμενος το «Μακεδονία ξακουστή» κατά το πέμπτο και τελευταίο εκπαιδευτικό του άλμα.

Πριν από 24 χρόνια, τέτοια εποχή, έκανα κι εγώ τα εκπαιδευτικά μου άλματα στη ΣΧ.ΑΛ. Η εκπλήρωση του ονείρου κάθε υποψήφιου καταδρομέα - αλεξιπτωτιστή. Μετά το πέμπτο εκπαιδευτικό άλμα θα ακολουθούσε η απονομή της πολυπόθητης πουλάδας. Κατά την εκπαίδευση όλοι μαζί τραγουδούσαμε στον γνωστό αμερικανικό σκοπό διάφορα τραγούδια-συνθήματα, κυρίως αντιτουρκικού περιεχομένου.

Τα τραγούδια ήταν χυδαία, μιλούσαν για αίμα, εκτελέσεις αμάχων, βιασμούς και πολλά άλλα ωραία. Ηταν όμως η εποχή που ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου έχανε σιγά σιγά την ισχύ του και είχε ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση. Οχι μόνο για την πολιτική του καριέρα, αλλά και τη ζωή του.

Ο «εκσυγχρονισμός» είχε ήδη αρχίσει να εκτοπίζει τους παραδοσιακούς πασόκους, αρκετοί εκ των οποίων δεν προέρχονταν καν από την Αριστερά και ενδεχομένως κρατούσαν κάποια «μπόσικα» στον πλήρη εκφυλισμό του κράτους και ειδικά των Ενόπλων Δυνάμεων.

Κάπου τότε λοιπόν είχε έρθει και μια διαταγή που απαγόρευσε τα αντιτουρκικά τραγούδια. Πολλοί βαθμοφόροι έτρωγαν επιπλήξεις έως και ποινές, διότι δεν συνεμορφώνονταν. Το μόνο τραγούδι που επιτρεπόταν ήταν το «Μακεδονία ξακουστή». Ακόμη και το «Πότε θα κάνει ξαστεριά» ήταν στο στόχαστρο, λόγω των στοίχων «θα κάμω μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες». Ηταν δύσκολο βέβαια να επιβληθεί στην Κρήτη και στην 1η ΜΑΛ, όπου υπηρέτησα εν συνεχεία.


Και να που φτάσαμε στο σήμερα, όπου το «Μακεδονία ξακουστή» απαγορεύτηκε. Κι αναρωτιέται κανείς: Τι μένει πια; Μήπως ο Εθνικός Υμνος; Ακόμη περισσότερο όμως με εντυπωσιάζει πόσο μεγάλο έχει αρχίσει να γίνεται το χάσμα ανάμεσα στην Πολιτεία και την κοινωνία. Είδαμε τον νεαρό μουστακαλή Κρητικό να προβάλλει σε όλα τα κανάλια και να χειροκροτείται, ακόμη και από αυτούς τους αλλοτριωμένους και μαλθακούς τηλεαστέρες. Κι από την άλλη, ακούμε ότι ο λεβέντης αυτός θα αποβληθεί από τη σχολή του.

Αν όμως κάποιοι πιστεύουν ότι αυτές οι τακτικές «παραδειγματισμού» θα έχουν θετικό γι’ αυτούς αποτέλεσμα, θα τους θυμίσω ότι τότε δεν υπήρχε ουσιαστικά καμιά πολιτική εκπροσώπηση για τον εθνικισμό και τον πατριωτισμό.

Σήμερα, παρά την καταπίεση, παρά την πολιτική ορθότητα, ο κόσμος εγκαταλείπει τα μαντριά και αναζητά από μόνος του την πατριωτική έκφραση. Και θα τη βρει. Και θα συσπειρωθεί γύρω απ’ αυτήν. Αν θα είναι και η ιδανική, κανείς δεν το ξέρει. Ούτε αν θα είναι εναρμονισμένη με το «συνταγματικό τόξο». Ας πρόσεχαν όμως. Απ’ ό,τι φαίνεται, το πάθημα δεν τους έχει γίνει μάθημα. Και σίγουρα το επόμενο πάθημα θα είναι πολύ πιο επώδυνο.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση