Το κλίμα στα Σκόπια και η Ελληνική στάση

Η στρατηγική Ζάεφ εν όψει του δημοψηφίσματος και οι κινήσεις της Αθήνας «ερήμην» των πολιτών

Από τον Δημήτρη Γαρούφα

Στη γειτονική ΠΓΔΜ το θέμα του δημοψηφίσματος που θα γίνει στις 30/09/2018 με σκοπό την έγκριση της συμφωνίας με την Ελλάδα κυριαρχεί στην επικαιρότητα. Η ουσία του ερωτήματος που τέθηκε στους πολίτες της γειτονικής χώρας, είναι ότι, αν θέλουν ένταξη της χώρας τους στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., πρέπει να εγκρίνουν τη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων - και, επειδή οι πολίτες της γειτονικής χώρας έχουν εναποθέσει όλες τις ελπίδες τους για επιβίωση στην ένταξη της χώρας τους στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, φυσιολογικά θα πουν «ναι» με μεγάλη πλειοψηφία.

Σε ό,τι αφορά το ίδιο το δημοψήφισμα, πρέπει ενημερωτικά να αναφέρουμε ότι την προηγούμενη ημέρα θα ψηφίσουν στις κατά τόπους πρεσβείες και προξενεία των Σκοπίων οι πολίτες της ΠΓΔΜ που ζουν σε άλλες χώρες και έχουν νόμιμη άδεια παραμονής σε αυτές, υπό τον όρο βέβαια ότι θα το δηλώσουν έως τις 25/08/2018… Δηλαδή, θα μπορούν να ψηφίσουν και οι νόμιμα διαμένοντες σε ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία κ.λπ. πολίτες των Σκοπίων. Έτσι, στο γραφείο της διπλωματικής αντιπροσωπίας της ΠΓΔΜ στη Θεσσαλονίκη θεωρητικά έχουν δικαίωμα ψήφου και περίπου 2.000 άτομα που ζουν νόμιμα, με άδεια παραμονής στη βόρεια Ελλάδα, και έχουν υπηκοότητα της ΠΓΔΜ. Βεβαίως, από αυτούς, αν κρίνουμε από τις τελευταίες εκλογές, δεν θα υπάρξει συμμετοχή.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις από τα Σκόπια, οι της διασποράς είναι φανατικοί του «μακεδονισμού» και θεωρούν ότι με τη συμφωνία απεμπολούνται οι δήθεν «μακεδονικές» μειονότητες σε Ελλάδα και άλλες γειτονικές χώρες. Γι’ αυτό στους ψηφοφόρους της διασποράς των πολιτών της ΠΓΔΜ (ειδικά σε Καναδά και Αυστραλία) υπερτερεί το «όχι» στη συμφωνία. Στην ίδια την ΠΓΔΜ, στις περιοχές που συνορεύουν με την Ελλάδα και υπάρχει στενότερη επαφή των κατοίκων με τη χώρα μας (Μοναστήρι, Γευγελή, Στρώμνιτσα κ.ά.), όπως και στις περιοχές όπου ζουν οι Αλβανοί το «ναι» θα έχει μεγάλη πλειοψηφία, ενώ σε βορειοανατολικές περιοχές (Στιπ κ.λπ.) μάλλον θα υπερτερεί το «όχι».


Σύμφωνα με εκτιμήσεις από τα Σκόπια, μέχρι την ημέρα του δημοψηφίσματος ο Ζάεφ θα υψώνει τους τόνους, προβάλλοντας τα εμφανή οφέλη για τα Σκόπια από τη συμφωνία (αναγνώριση «μακεδονικής γλώσσας» και ταυτότητας, ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε.), υπερτονίζοντας συνθηματολογικά κάποια πράγματα, χωρίς να αντιδρά έντονα η ελληνική πλευρά, η οποία θα δείξει κάποια ανοχή για να μπορέσει ο Ζάεφ να επιτύχει ισχυρή πλειοψηφία για έγκριση της συμφωνίας, ώστε να ακολουθήσει εύκολα και η αλλαγή του Συντάγματος… Κατόπιν, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο Ζάεφ θα χαμηλώσει τους τόνους, μιλώντας πλέον για «Βόρεια Μακεδονία», για να διευκολυνθεί η ελληνική πλευρά να περάσει από το ελληνικό Κοινοβούλιο τη συμφωνία.

Στα Σκόπια θεωρούν τη συμφωνία γεωστρατηγικού χαρακτήρα και γι’ αυτό επιδιώκεται η έγκρισή της από σαφή πλειοψηφία των κατοίκων για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του μικρού αυτού κράτους με «μακεδονικό» χαρακτήρα. Βεβαίως, «γεωστρατηγικού» χαρακτήρα είναι η συμφωνία και για την Ελλάδα, η οποία δίνει πολλά και παίρνει λίγα, κι έτσι η συμφωνία είναι ετεροβαρής για τη χώρα μας. Δυστυχώς, όμως, η Ελλάδα, βαφτίζοντας και αναγνωρίζοντας την ομιλούμενη στα Σκόπια βουλγαροσλαβική διάλεκτο ως «μακεδονική γλώσσα», έρχεται σε σύγκρουση με την ιστορική αλήθεια και πραγματικότητα, και μακροπρόθεσμα θα δημιουργηθούν προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή, όπως έχουμε αναφέρει κατ’ επανάληψη από αυτή τη στήλη. Η σημερινή κυβέρνηση έχει δίκιο όταν λέει ότι κυβερνήσεις του παρελθόντος έκαναν λάθη σε αυτό το θέμα, διότι όντως, από την εποχή των Ν. Πλαστήρα, Α. Παπάγου και Κ. Καραμανλή, οι ελληνικές κυβερνήσεις της δεκαετίας του 1950 δεν αντιδρούσαν στον βαθμό που έπρεπε, πιεζόμενες από τις ΗΠΑ για να στηρίζεται ο Τίτο, κι έτσι παγιώθηκε σιγά σιγά ο «μακεδονισμός».

Όμως, τα λάθη του παρελθόντος από προηγούμενες κυβερνήσεις δεν αποτελούν ελαφρυντικό για τη σημερινή κυβέρνηση, διότι υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον όφειλε να έχει στόχο τη διόρθωση των λαθών του παρελθόντος με την υπογραφή συμφωνίας συμβατής με την ιστορική αλήθεια και πραγματικότητα, δεδομένου μάλιστα ότι (όπως αποδείχθηκε και στο θέμα ένταξης της Εκκλησίας των Σκοπίων στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, χωρίς την ονομασία «Μακεδονική Εκκλησία) οι γεωπολιτικές εξελίξεις ευνοούσαν την Ελλάδα.

Τελειώνοντας, επισημαίνω ότι η γειτονική χώρα, χωρίς δημοκρατική παράδοση και υποδομή, ρωτά τους πολίτες της με δημοψήφισμα για το αν πρέπει να εγκριθεί η συγκεκριμένη συμφωνία. Στην Ελλάδα δεν πρέπει να ερωτηθούν και οι Έλληνες πολίτες; Προεκλογικά στο θέμα αυτό δεν υπήρξαν προγραμματικές θέσεις των κομμάτων που τώρα ασκούν εξουσία οι οποίες να ταυτίζονται με όσα σήμερα υπογράφουν. Επομένως, από πού αντλεί νομιμοποίηση η σημερινή κυβέρνηση να υπογράψει αυτή τη συμφωνία ερήμην των πολιτών; Μήπως πρέπει κάποτε να γίνονται δημοψηφίσματα και στη χώρα μας για μεγάλα θέματα, ώστε να αποκτήσει πιο συμμετοχικό χαρακτήρα το πολίτευμά μας και οι πολίτες να αντιμετωπίζονται ως πολίτες και όχι ως απλοί ψηφοφόροι ανά τετραετία;

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση