Υπέκυψε στον «Γκρίζο Λύκο»
Υπέκυψε στον «Γκρίζο Λύκο». Αυτή θα μπορούσε να είναι μια πρώτη ανάγνωση της απόφασης του Τούρκου Προέδρου να κηρύξει πρόωρες εκλογές για τις 24 Ιουνίου, μια ημέρα μετά την ομιλία του ηγέτη των «Γκρίζων Λύκων» Ντεβλετ Μπαχτσελί που καλούσε τον Τούρκο Πρόεδρο για εκλογές όχι τον Ιούνιο αλλά τον Αύγουστο.
Η τελετουργία όμως της συνάντησης στο Προεδρικό Μέγαρο. Συνάντηση που διήρκεσε μόνο μισή ώρα και χωρίς δηλώσεις στους δημοσιογράφους, ίσως σημαίνει πολύ περισσότερα από την ίδια την ανακοίνωση του Τούρκου Προέδρου. Αφού ο Τούρκος Πρόεδρος αποφάσισε όχι απλά να ακολουθήσει την προτροπή του συμμάχου του αλλά να επισπεύσει ακόμη περισσότερο τις εκλογές δυο μήνες νωρίτερα από την προτεινόμενη ημερομηνία του Μπαχτσελί. Ο φόβος της ήττας ή η δυσκολία στην επίτευξη της νίκης ίσως αποτέλεσαν και το πιο πειστικό επιχείρημα του Ερντογάν προς τον Μπαχτσελί για την επίσπευση των εκλογών.
Καθίσταται πλέον σαφές ότι ο Τούρκος Πρόεδρος βιάζεται να κάνει εκλογές, όχι με την σιγουριά του αδιαφιλονίκητου Σουλτάνου αλλά υπό τον φόβο της ήττας από τους εθνικιστές της αντιπολίτευσης με ηγέτιδα την Μεράλ Ακσενέρ του κόμματος με την ονομασία «Καλό Κόμμα».
Τα στοιχεία που θα καθορίσουν τις εξελίξεις μέχρι τις επερχόμενες εκλογές του Ιουνίου είναι τα ακόλουθα:
Hoικονομική κατάσταση της γειτονικής μας χώρας, δηλαδή: η συνεχόμενη πτωτική πορεία της Τουρκικής λύρας, η άνοδος του πληθωρισμού η εκτόξευση του ιδιωτικού χρέους σε συνδυασμό με την πίεση που ασκείται στην Τουρκική οικονομία από τις διεθνείς αγορές είναι φανερό ότι δημιουργούν έναν εκρηκτικό κοκτέιλ για τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν που του περιορίζει την πιθανή ευελιξία των κινήσεων στο τομέα της εσωτερικής πολιτικής. Σε αυτό το πλαίσιο η επίσπευση των εκλογών μεταθέτει τις αρνητικές παρενέργειες από την οικονομία μετά τις εκλογές, δημιουργώντας ένα εκλογικό μαξιλάρι ασφαλείας μέχρι και τις εκλογές του Ιουνίου.
Ο εθνικιστικός παροξυσμός που διαπερνάει την κοινωνία, την πολιτική και τα ΜΜΕ της Τουρκίας και το αν θα είναι όπλο ή η παγίδα των δύο συμμάχων που θα οδηγήσει στην ήττα .
Ο Τούρκος Πρόεδρος και ο Εθνικιστής του σύμμαχος φαίνεται ότι χάνουν το σημαντικότερο πολιτικό πρόταγμα που είχαν για τις επερχόμενες εκλογές, την επιτυχή επιχείρηση στο Αφρίν της Συρίας και την άνοδο του Τουρκικού Εθνικισμού που προηγήθηκε και ακολούθησε την στρατιωτική αυτή επιχείρηση. Η στρατιωτική επιχείρηση έληξε, και ο Τούρκος πρόεδρος όπως και το ιδεολογικό περίβλημα του ισχυρού νέο-οθωμανού τείνει να μείνει χωρίς περιεχόμενο. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι συνεχόμενες προκλήσεις απέναντι στην Πατρίδα μας αλλά και η φανερή αγωνία του Μπαχτσελί για επίσπευση των εκλογών με στόχο να μην έχει φύγει από την επικαιρότητα ο εθνικιστικός αυτός οίστρος που κυριαρχεί, με ευθύνη του Ερντογάν, στην πολιτική αλλά και κοινωνική ζωή της γειτονικής μας χώρας.
Ένα άλλος παράγοντας είναι η διαχείριση των σχέσεων της χώρας του με τις μεγάλες δυνάμεις, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και την Ρωσία. Η τακτική του «επιτήδειου ουδέτερου» , είναι σχεδόν βέβαια ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί επ άπειρον και κάποιο στιγμή θα πρέπει να επιλέξει η Τουρκία με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Και το κακό με τις επιλογές είναι όταν αποφασίζεις για κάτι συνήθως χάνεις κάτι άλλο. Και αυτό το απλούστατο συμπέρασμα της κοινής λογικής, φαίνεται ότι ο Τούρκος Πρόεδρος δεν αντέχει να το περάσει σε μια οικονομικά και κοινωνικά καθημαγμένη Τουρκική Κοινωνία.
Ένας τέταρτος λόγος που ενδέχεται να καθιστά ευάλωτη την υποψηφιότητα Ερντογάν είναι η ανασφάλεια που αισθάνεται ο ίδιος και το περιβάλλον του μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα. Αυτή η αδιάκοπη επίδειξη ισχύος εσωτερικά και εξωτερικά είναι ο πιο σαφής δείκτης της ανασφάλειας του Τούρκου Προέδρου για την ίδια του την πολιτική αυθυπαρξία. Αυτή η θεσμική ανασφάλεια που βιώνει ο Τούρκος Πρόεδρος καθιστά ακόμη πιο ελκυστική την πρόταση του ηγέτη των Γκρίζων Λύκων για πρόωρες εκλογές.
Πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι οι Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις και η δημιουργία της εικόνας μιας ισχυρής Τουρκίας θα αποτελέσει προεκλογικό όπλο στα χέρια του πανταχόθεν βαλλόμενου Ερντογάν . Στο πλαίσιο αυτό δημοσιογράφος από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου μας τόνισε ότι θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η συνέχιση της έντασης από τους Τούρκους απέναντι στην Πατρίδα μας , κάνοντας την αισιόδοξη βέβαια πρόβλεψη ή ευχή ότι μετά τις εκλογές και με νικητή τον Ερντογάν η ένταση θα μειωθεί.
Από την άλλη μεριά η ανασφάλεια του Τούρκου Προέδρου τον καθιστά έναν απρόβλεπτο παράγοντα για το πώς θα διαχειριστεί την προεκλογική περίοδο. Οι ενδείξεις ότι οι συνεχόμενες προκλήσεις στο Αιγαίο και το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου αποτελούν όχι μόνο στρατηγική απέναντι στην πατρίδα μας αλλά και ύστατο όπλο πολιτικής επιβίωσης θα πρέπει να θέσουν την πολιτική ηγεσία της Ελλάδος σε εγρήγορση, όχι βεβαίως μόνο για την διαχείριση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης όπως ένα θερμό επεισόδιο, αλλά κυρίως για να δείξουμε στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου και στους διεθνείς παράγοντες, ότι είμαστε η μοναδική δημοκρατική και αξιόπιστη δύναμη της περιοχής, που το Ναι μας σημαίνει Ναι και το Όχι μας σημαίνει Όχι.
Χρήστος Λουτράδης
Συνεργάτης στη Hurriyet Daily News
HufPost
Αναρτήσεις
Θα συμφωνήσω, σε γενικές γραμμές, με την ανάλυση του αρθρογράφου. Για άλλη μία φορά, ο κ.Ερντογάν αποδεικνύεται "μάστορας" στον χειρισμό του χρόνου και των περιστάσεων. Οι τέσσερις παράγοντες -οικονομία, εθνικιστικός παροξυσμός, οι σχέσεις με τις δύο υπερδυνάμεις και τέλος η προσωπική ανασφάλεια του Τούρκου Προέδρου- αποτελούν την "βόμβα". Εκτιμώ όμως ότι την "θρυαλλίδα" αποτελεί η κα Μεράλ Ακσενέρ, μέχρι πρότινος εξέχον στέλεχος του ακροδεξιού κόμματος "Εθνικιστικής Δράσης" του Μπαχτσελί, με τον οποίο διέρρηξε σχέσεις όταν ο ηγέτης των Γκρίζων Λύκων, ανατρέποντας την μέχρι τότε στάση του, υποστήριξε το "ΝΑΙ" και τον κ. Ερντογάν στο δημοψήφισμα της 17/4/2017. Από τότε η κα Ακσενέρ που στην Τουρκία αποκαλείται "λύκαινα" προβάλλει ως το αντίπαλον δέος του σημερινού Προέδρου, δοθέντος ότι το ακροατήριο της συμπεριλαμβάνει εθνικιστές ψηφοφόρους,επιχειρηματίες, τραπεζίτες και συντηρητικούς ισλαμιστές. Έχει ιδρύσει το "Καλό Κόμμα" παίρνοντας μαζί της πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους του ΜΗΡ, ¨Ετσι στέρησε από τον Μπαχτσελί τη δυνατότητα να υπερβεί το όριο του 10% για είσοδο στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση και τον έστειλε στην αγκαλιά του κ. Ερντογάν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο προεκλογικό αφήγημα της κας Μεράλ "δυτικοφέρνει": αποκατάσταση της ελευθερίας έκφρασης, απελευθέρωση των δημοσιογράφων, αποκομματικοποίηση της δικαστικής εξουσίας και του Συνταγματικού Δικαστηρίου, ανατροπή του δημοψηφίσματος του 2017 ώστε η χώρα να επιστρέψει σε κοινοβουλευτικό σύστημα. Προσοχή όμως: είναι έντονα εθνικίστρια, ιδιαίτερα σκληρή με τους Κούρδους, έχει υποστηρίξει την "τουρκικότητα των νησιών του Αιγαίου" (σημειωτέον ότι κατάγεται από την Θεσσαλονίκη) ως και ότι οι Τ/Κύπριοι έχουν υποφέρει από την καταπίεση των Ε/Κυπρίων.
Θα ζήσουμε συνεπώς ενδιαφέρουσες στιγμές μέχρι τις 24/6. Μία τελευταία παρατήρηση: ας μην σπεύσουν κάποιοι να υποστηρίξουν, όπως το είχαν κάνει στο παρελθόν, ότι η ανθελληνική ρητορική των Τούρκων πολιτικών στηρίζεται σε εσωτερικές σκοπιμότητες που θα παύσουν να υπάρχουν μετά τις εκλογές. Ένα μέτρο αλήθειας στο επιχείρημα αυτό υπάρχει. Ας διατηρήσουμε όμως το βλέμμα καθαρό ως προς το τι είναι η Τουρκία με ή χωρίς Ερντογάν. Συνεννοούμεθα;