Η εθνική μειοδοσία δεν καλύπτεται με φερετζέ σκανδαλολογίας

H θέση μας είναι ξεκάθαρη. Όποιος είναι λαμόγιο, όποιος έχει κάνει «λαδιές», όποιος έχει πιαστεί με τη γίδα στην πλάτη, όποιος έχει προβεί σε εγκληματικές ενέργειες, πρέπει να πάει φυλακή. Να δικαστεί κι εφόσον τα στοιχεία είναι ατράνταχτα να καταδικαστεί με την πιο βαριά τιμωρία.

Ανεξάρτητα από το αν είναι πολιτικός, βουλευτής, υπουργός, πρωθυπουργός ή μεγάλος επιχειρηματίας. Όλοι έναντι της Δικαιοσύνης είναι ίσοι κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Άσχετα αν και στην Ελλάδα και σε πολλές χώρες είναι πιο… ίσοι κάποιοι.

Όμως, η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να είναι παιχνιδάκι στα χέρια των πολιτικών. Δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως το χαρτί για να εκδικηθούν κάποιοι τους εχθρούς τους. Και βεβαίως δεν μπορεί να είναι μέσο άσκησης πολιτικής και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης.

Η σημερινή κυβέρνηση έχει κάνει σύστημα τη χρησιμοποίηση της Δικαιοσύνης για δικούς της σκοπούς. Κάθε φορά που ένα ζήτημα είναι στην επικαιρότητα και την πλήττει καίρια, αυτόματα πέφτει ένα δικαστικό θέμα και η κοινή γνώμη στρέφεται αλλού.

Ο Τσίπρας επέλεξε να ανοίξει το «Μακεδονικό» με προχειρότητα και χωρίς κανένα λόγο. Ίσως πιεζόμενος από ξένες δυνάμεις, ίσως έχοντας κάνει κρυφή συμφωνία με την Μέρκελ σε ένα απίστευτο και ντροπιαστικό πάρε – δώσε. Το έκανε αφενός γιατί θέλησε να δείξει ότι είναι μεγάλος ηγέτης και λύνει τις εκκρεμότητες και αφετέρου διότι πίστευε ότι θα διασπάσει το χώρο της ευαίσθητης σε εθνικά θέματα δεξιάς.

Έπεσε έξω, όπως επίσης και δεν υπολόγισε την αντίδραση του κόσμου. Τα μεγάλα συλλαλητήρια και οι δημοσκοπήσεις για το «Μακεδονικό» τον τίναξαν στον αέρα. Και τι έκανε; Αμέσως έριξε στην αρένα την υπόθεση της Novartis. Χωρίς σχέδιο, χωρίς δεμένη δικογραφία, με ελλιπή στοιχεία και με μια εξόφθαλμα αντισυνταγματική διαδικασία, κατηγόρησε και προσέβαλε 10 πολιτικούς του αντιπάλους.

Κατάφερε όμως να στρέψει τα βλέμματα του κόσμου από το ουσιαστικό, δηλαδή την εγκληματική διαχείριση του «Μακεδονικού». Έστω κι αν γελάει και το παρδαλό κατσίκι με τα όσα συμβαίνουν στην Προανακριτική και με όσα «αποκαλυπτικά» βγαίνουν στο φως. Η κυβέρνηση το μόνο που κατάφερε ήταν να συσπειρώσει ξανά τους ακροδεξιούς, φασίστες της Χρυσής Αυγής μόνο και μόνο για να στοχοποιήσει τους αντιπάλους της.

Κι εκεί που το είχε κάπως καταφέρει, σκάει η υπόθεση Σαββίδη που μπούκαρε με το όπλο στο γήπεδο και άρχισε όλο το γαϊτανάκι των ρεπορτάζ για τις σχέσεις του επιχειρηματία με την κυβέρνηση. Αίφνης το ηθικό πλεονέκτημα πήγε περίπατο με ένα και μόνο τυχαίο περιστατικό. Τι θα έκανε η κυβέρνηση; Έπρεπε απλά να βρει ένα επικοινωνιακό αντίβαρο και το βρήκε στη Δικαιοσύνη. Ένα πόρισμα για το Noor1 και τον Μαρινάκη και οι ποινικές διώξεις εναντίον του ήταν το καλύτερο «γιατρικό» για να ξεχάσει ο κόσμος την… ανάρμοστη σχέση του τριγώνου Σαββίδης – Μαξίμου – Καμμένος.

Δεν ξέρουμε αν ο Μαρινάκης έχει κάνει όσα κατηγορείται, αυτά ας τα βρουν οι δικαστές. Όμως, ήδη πολλοί λένε ότι πρόκειται για μια υπόθεση η οποία προς το παρόν στηρίζεται σε «αποχρώσες ενδείξεις» κι όχι σε αποδείξεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αποκάλυψη της αλήθειας. Μέτρησε όμως για ακόμη μια φορά η επικοινωνιακή διαχείριση για να καλυφθεί η εθνική μειοδοσία του πρωθυπουργού και η διαπλοκή της κυβέρνησης με τον Ιβάν τον κουμπουροφόρο.

Όμως, δεν πάει έτσι η υπόθεση. Η χώρα αυτή δεν θα γίνει κανονική αν οι δικαστικές υποθέσεις μετατρέπονται σε όπλα όσων ελέγχουν την Δικαιοσύνη. Και το λέμε αυτό διότι υπάρχουν κι άλλες σοβαρές υποθέσεις που κρύβονται στα συρτάρια επειδή δεν συμφέρουν το Μαξίμου.

Η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι το ύψιστο καθήκον όλων. Και το επαναλαμβάνουμε. Όλοι όσοι έχουν κάνει εγκλήματα να πάνε φυλακή. Όχι όμως βρώμικα παιχνίδια και ξεφτιλίκια σαν κι αυτά που ζούμε και θα ζήσουμε στο εγγύς μέλλον.

AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση