Η σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών και η "λήψη του ζητουμένου" α λα τουρκικά

Του Κώστα Ράπτη 

Όποιος θέλει εντάσεις, εύκολα μπορεί να τις έχει. Και η στάση της Τουρκίας στην υπόθεση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που συνελήφθησαν το μεσημέρι της Πέμπτης κατά τη διάρκεια περιπόλου στο δάσος των Καστανιών στον Έβρο παραπέμπει, όποια και αν ήταν τα πραγματικά περιστατικά της σύλληψης, σε έλλειψη καλής προαίρεσης ή μάλλον σε "λήψη του ζητουμένου".

Το πρώτο δεδομένο είναι η απομάκρυνση από την μέχρι τώρα πρακτική που ήθελε ενδεχόμενες είσοδοι περιπόλων της μίας μεριάς στο έδαφος της άλλης λόγω απώλειας προσανατολισμού να επιλύονται γρήγορα, αθόρυβα και επιτόπια με συνεννόηση σε επίπεδο διοικητών μονάδας – ενώ εν προκειμένω επιλέχθηκε η διαδικασία της σύλληψης και της προσαγωγής σε δίκη.

Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι το δικαστήριο της Αδριανούπολης ενώπιον του οποίου εμφανίσθηκαν την Παρασκευή οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί τους έκρινε προφυλακιστέους, ως ύποπτους φυγής, και έκρινε ότι θα πρέπει να συνεχισθεί η έρευνα για τον τρόπο και τα κίνητρα της εισόδου τους στο τουρκικό έδαφος καθώς και για την πιθανή τέλεση και άλλων αδικημάτων.

Το τρίτο δεδομένο είναι αυτό της επικοινωνιακής διαχείρισης, με τη δημοσιοποίηση εικόνων από την προσαγωγή στο δικαστήριο των δύο σιδηροδέσμιων Ελλήνων ενστόλων και την επιλεκτική διαρροή τμημάτων της απολογίας τους στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης.

Σύμφωνα με ανταπόκριση της Miliyet από την Αδριανούπολη, το δικαστήριο αποφάσισε να συνεχισθεί η κράτηση των δύο συλληφθέντων με το σκεπτικό της παραβίασης πρωτοβάθμιας απαγορευμένης στρατιωτικής ζώνης, της υποψίας διαφυγής και καταστροφής αποδεικτικών στοιχείων, της μη ύπαρξης κατοικίας στην Τουρκία και της πιθανότητας διαφυγής στο εξωτερικό. Το δικαστήριο αποφάσισε επίσης να ερευνήσει τα ψηφιακά δεδομένα των κινητών τηλεφώνων των συλληφθέντων.

Το τελευταίο αυτό στοιχείο εμφανίζεται και ως το πιο επιβαρυντικό, καθώς οι φωτογραφίες που φέρονται να έχουν τραβήξει οι δύο στρατιωτικοί με τα κινητά τους τηλέφωνα θα μπορούσαν να στηρίξουν κατηγορίες κατασκοπείας , τις οποίες έσπευσαν να προεξοφλήσουν εθνικιστικών τάσεων μέσα ενημέρωσης στην Τουρκία.

Στην απολογία τους, ο υπολοχαγός και ο λοχίας, φέρονται, σύμφωνα με την ιστοσελίδα sozcu.com.tr, να καταθέτουν ότι κατά τη διάρκεια της περιπόλου και ενώ το χιόνι έφθανε τα 20-25 εκατοστά εντόπισαν ίχνη παπουτσιών, τα οποία και ακολούθησαν, σκεπτόμενοι ότι πρόκειται για ίχνη παράνομων μεταναστών. Έτσι βρέθηκαν κάτω από ένα δέντρο, αντιμέτωποι με Τούρκοι στρατιώτες οι οποίοι και τους αφόπλισαν και τους μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα.

"Δεν είμαστε πράκτορες. Περάσαμε τα σύνορα λόγω των κακών καιρικών συνθηκών και όχι σκόπιμα”, φέρεται, κατά το ίδιο δημοσίευμα, να έχουν καταθέσει οι συλληφθέντες, προσθέτοντας πως τις εικόνες που τράβηξαν με το κινητό τους θα τις έστελναν στους ανωτέρους τους.

Ανώτατη ελληνική στρατιωτική πηγή εκτίμησε, ενημερώνοντας τους δημοσιογράφους, ότι η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη, αλλά και ταυτοχρόνως λεπτή, διότι αν εξελιχθεί διαφορετικά, τα προβλήματα θα είναι μεγάλα.

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ποιες ανησυχίες βρίσκονται στο πίσω μέρος του κεφαλιού των Ελλήνων ιθυνόντων: πρόκειται ακριβώς για τα ενδεχόμενα τα οποία ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος έσπευσε να εξορκίσει ως "σενάρια κατασκοπευτικής συνωμοσιολογίας”.

Η Τουρκία κατηγορείται διεθνώς ότι το τελευταίο διάστημα ασκεί "πολιτική ομήρων” δηλ. προχωρά στην σύλληψη (με διάφορες κατηγορίες, συνήθως της υποβοήθησης τρομοκρατικής δράσης) πολιτών ξένων χωρών ώστε να διαπραγματευτεί εκβιαστικά με τις κυβερνήσεις τους θέματα ενδιαφέροντός της – συχνά, την έκδοση εκζητούμενων Τούρκων. Οι περιπτώσεις, μεταξύ άλλων του Αμερικανού πάστορα Άντριου Μπέρστον και δύο εργαζομένων αμερικανικών προξενείων στην Τουρκία είναι χαρακτηριστικές και έχουν και αυτές δηλητηριάσει τις τουρκοαμερικανικές σχέσεις. Ο προσφάτως αποφυλακισθείς Τουρκο-Γερμανός δημοσιογράφος Ντενίζ Γκιουτζέλ, πάλι, βρέθηκε στο επίκεντρο των διαβουλεύσεων της Άγκελα Μέρκελ με την τουρκική πλευρά – και δεν ήταν ο μόνος πολίτης της Γερμανίας που αντιμετωπίζει τέτοια τύχη.

Σε κάθε περίπτωση, το κλίμα διαμορφώνεται, και στην περίπτωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, από μία πολιτική ηγεσία η οποία είναι ιδιαίτερα επιρρεπής στην καλλιέργεια θεωριών συνωμοσίας και πολύ εύκολη στην χρήση των προσχημάτων (λ.χ. η φερόμενη διείσδυση μιας περιπόλου για λίγα μέτρα στο τουρκικό έδαφος επιχειρείται να στηρίξει υπόθεση κατασκοπείας, κατά τρόπο που έχει αναλογίες με την κατάρριψη, όπως επιδιωκόταν, ρωσικού μαχητικού τον Νοέμβριο 2015 λόγω πιθανής παραβίασης του τουρκικού εναέριου χώρου για μερικά δευτερόλεπτα). Αυτή η πολιτική ηγεσία, και όχι το δικαστήριο της Αδριανούπολης, είναι και που θα κρίνει τη συνέχεια.

Capital

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση