Κανείς δεν θέλει πόλεμο, αλλά…
Μαύρα σύννεφα πάνω από την ταλαιπωρημένη Ελλάδα
Του Δημήτρη Γ. Απόκη
Ο μόνος που αντιδρούσε σε αυτή την πολιτική, ήταν ο θρυλικός, Ουίνστον Τσόρτσιλ, το οποίο το κατεστημένο της εποχής εκείνης στόλιζε με κοσμητικά επίθετα, τύπου, πολεμοχαρής, ακραίος, τρελός, εθνικιστής, επικίνδυνος και άλλα πολλά.
Την κατάληξη της ιστορίας την γνωρίζουμε. Η μεγάλη πλειοψηφία, βέβαια, που έχει πλήρη άγνοια ιστορίας, αγνοεί ότι αυτή η πολιτική ήταν από τους βασικούς παράγοντες που οδήγησαν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ισοπέδωση της Ευρώπης και τις φρικαλεότητες των Ναζί.
Γιατί αναφέρω τις δηλώσεις Τσάμπερλεν και το τότε σκηνικό; Για να αναλογιστούμε όλοι εάν μας θυμίζει κάτι σε σχέση με το σήμερα.
Και για να ξεκαθαρίσω από την αρχή. Κανείς σώφρων άνθρωπος δεν επιθυμεί και δεν επιδιώκει πολεμική σύγκρουση. Παρόλα αυτά, η αλάνθαστη ιστορική εμπειρία έχει αποδείξει ότι ο μόνος τρόπος αποφυγής μιας πολεμικής σύγκρουσης είναι, “Peace through strength”, που έλεγε ο αείμνηστος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρέηγκαν. Σίγουρα δεν είναι τρόπος αποφυγής η πολιτική του κατευνασμού.
Αυτό που ζει η Ελλάδα το τελευταίο διάστημα και ειδικά η χθεσινή ημέρα, είναι ένα απίστευτο καμπανάκι κινδύνου, λίγο πριν την μεγάλη ζημιά για τη χώρα και το έθνος.
Οι κινήσεις και ενέργειες των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων σε Ελλάδα και Κύπρο, καθώς και η ρητορική του δικτάτορα της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για την επερχόμενη καταιγίδα, τα σύννεφα της οποίας κάθε ημέρα και ώρα που περνά γίνονται όλο και πιο πυκνά πάνω από την Ελλάδα και την Κύπρο.
Οι νομικίστικης διαλέκτου, δήθεν αυστηρές ανακοινώσεις, από τις επίσημες ελληνικές αρχές, αντί να βοηθούν, στην ουσία καθιστούν το λύκο της Τουρκίας, όλο και πιο προκλητικό και ξεδιάντροπο. Το ίδιο συμβαίνει και με την στρατηγική που, μέχρι στιγμής, ακολουθεί και η ηγεσία της Κύπρου, απέναντι στις επιθετικές κινήσεις της Άγκυρας.
Την ίδια ώρα τραγικές και άξιες βαθιάς ανησυχίας είναι και αντιδράσεις, εάν μπορούν να χαρακτηριστούν αντιδράσεις, των συμμάχων στο ΝΑΤΟ, αλλά και των εταίρων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μας χόρτασαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα στις παροτρύνσεις, προς την Υψηλή Πύλη της Άγκυρας, για σεβασμό της καλή γειτονίας, και για αποφυγή κινήσεων και δράσεων που θίγουν την καλή γειτονία.
Είναι μάλιστα, αποκαρδιωτικό, να βλέπει κανείς να δίνεται σημασία στο γεγονός ότι ο πολύς εκπρόσωπος της Κομισιόν, κ. Μαργαρίτης Σχοινάς, ανέφερε ότι το ελληνικό πλοίο που εμβόλισαν οι Τούρκοι στα Ίμια, πληρώθηκε με λεφτά των φορολογουμένων της ΕΕ. Κλάμα ο Ερντογάν, τι να λέμε. Κανείς, δεν δίνει σημασία, για το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος των Βρυξελλών, που έχουν τεράστια ευθύνη για την σημερινή κατάντια της Ελλάδας, μίλησε στις δηλώσεις του, για «ειρηνική επίλυση διαφορών». Δηλαδή τι εννοούν οι Βρυξέλλες; Γιατί εάν δεν κάνω λάθος, η μόνη διαφορά που έχουμε με την Τουρκία προς επίλυση είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Ή μήπως υπάρχει κάτι που δεν ξέρουμε και έχουν μπει και άλλες στο τραπέζι της, ο Θεός να βάλει το χέρι του, διαπραγμάτευσης;
Για να μην μιλήσουμε για την σύμμαχο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, που υποτίθεται είναι στα μαχαίρια με την Τουρκία. Την οποία μάλιστα ο Σουλτάνος σφαλιαρίζει σε καθημερινή πλέον βάση. Το γνωστό ρεφρέν δεκαετιών.
Ορίστε τη δήλωσε εκπρόσωπος του Στέητ Ντιπάρτμεντ, σε ερώτηση του mignatiou.com.
Δεν μου αρέσει να κάνω το συνήγορο του διαβόλου, αλλά στη διπλωματία και τις διεθνείς σχέσεις, είναι δυστυχώς απαραίτητο. Ως θαυμαστής του Μακιαβέλλι λοιπόν, θα ήθελα να θέσω ένα υποθετικό ερώτημα. Μήπως κάποιοι επιθυμούν και επιδιώκουν, σε όλες τις πλευρές, ένα σοβαρότατο θερμό επεισόδιο, έτσι ώστε να μας πουν όλοι (Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες και ΝΑΤΟ), ήρθε η ώρα να καθίσετε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και να τα λύσετε όλα, in a peaceful way. Λέω. Μήπως;
Και το μενού, αναθεώρηση Λωζάννης, τουρκοβαρής επίλυση του Κυπριακού, κλπ, κλπ. Μήπως;
Δυστυχώς η χώρα, βρίσκεται, και μακάρι μάρτυς μου ο Θεός, να κάνω λάθος, προ των πυλών μεγάλης περιπέτειας. Και μόνο σε κατάσταση “peace through strength” δεν βρίσκεται. Ακριβώς το αντίθετο.
Διχασμός και δίωξη πολιτικών αντιπάλων, για πολιτικό όφελος. Κοινωνία καταρρακωμένη οικονομικά και ψυχολογικά. Η πρόσφατη προσπάθεια εθνικής ανάτασης, αποκαλείται όχλος, και όποιος τολμάει να εκφραστεί ως Έλληνας, δέχεται επίθεση με τους γνωστούς πλέον χαρακτηρισμούς, που δεν χρειάζεται να επαναλάβω.
Στο Σκοπιανό, τα στερνά δίνονται πρώτα και ακούγονται πλέον, σε καθημερινή βάση, απίστευτες για μην πω εγκληματικές, ανοησίες.
Αυτό είναι το σκηνικό.
Είναι λοιπόν άδικη η διαπίστωση του Νέβιλ Τσάμπερλεν για σύννεφα πάνω από τη χώρα και το έθνος; Κατά την ταπεινή μου άποψη όχι.
Συμπέρασμα, αναζητείται επειγόντως Τσόρτσιλ.
«Θα πρέπει να επιδιώξουμε με κάθε μέσο της δύναμής μας να αποφύγουμε τον πόλεμο, αναλύοντας πιθανές αιτίες, προσπαθώντας να τις απαλείψουμε, με συζήτηση σε πνεύμα συνεργασίας και καλής θέλησης»
Neville Chamberlain, British Prime Minister
«Πιστεύω είναι ειρήνη στην εποχή μας»Οι παραπάνω είναι δυο δηλώσεις του προπολεμικού Πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας, Νέβιλ Τσάμπερλεν, αναφορικά με τα σύννεφα πολέμου πάνω από την Ευρώπη λόγω των κινήσεων του Χίτλερ η πρώτη. Και η δεύτερη όταν υπέγραψε τη συμφωνία με το Χίτλερ, νομίζοντας ότι έτσι θα τον εξευμένιζε και θα απέφευγε τον πόλεμο.
Neville Chamberlain, British Prime Minister
Ο μόνος που αντιδρούσε σε αυτή την πολιτική, ήταν ο θρυλικός, Ουίνστον Τσόρτσιλ, το οποίο το κατεστημένο της εποχής εκείνης στόλιζε με κοσμητικά επίθετα, τύπου, πολεμοχαρής, ακραίος, τρελός, εθνικιστής, επικίνδυνος και άλλα πολλά.
Την κατάληξη της ιστορίας την γνωρίζουμε. Η μεγάλη πλειοψηφία, βέβαια, που έχει πλήρη άγνοια ιστορίας, αγνοεί ότι αυτή η πολιτική ήταν από τους βασικούς παράγοντες που οδήγησαν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ισοπέδωση της Ευρώπης και τις φρικαλεότητες των Ναζί.
Γιατί αναφέρω τις δηλώσεις Τσάμπερλεν και το τότε σκηνικό; Για να αναλογιστούμε όλοι εάν μας θυμίζει κάτι σε σχέση με το σήμερα.
Και για να ξεκαθαρίσω από την αρχή. Κανείς σώφρων άνθρωπος δεν επιθυμεί και δεν επιδιώκει πολεμική σύγκρουση. Παρόλα αυτά, η αλάνθαστη ιστορική εμπειρία έχει αποδείξει ότι ο μόνος τρόπος αποφυγής μιας πολεμικής σύγκρουσης είναι, “Peace through strength”, που έλεγε ο αείμνηστος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρέηγκαν. Σίγουρα δεν είναι τρόπος αποφυγής η πολιτική του κατευνασμού.
Αυτό που ζει η Ελλάδα το τελευταίο διάστημα και ειδικά η χθεσινή ημέρα, είναι ένα απίστευτο καμπανάκι κινδύνου, λίγο πριν την μεγάλη ζημιά για τη χώρα και το έθνος.
Οι κινήσεις και ενέργειες των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων σε Ελλάδα και Κύπρο, καθώς και η ρητορική του δικτάτορα της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για την επερχόμενη καταιγίδα, τα σύννεφα της οποίας κάθε ημέρα και ώρα που περνά γίνονται όλο και πιο πυκνά πάνω από την Ελλάδα και την Κύπρο.
Οι νομικίστικης διαλέκτου, δήθεν αυστηρές ανακοινώσεις, από τις επίσημες ελληνικές αρχές, αντί να βοηθούν, στην ουσία καθιστούν το λύκο της Τουρκίας, όλο και πιο προκλητικό και ξεδιάντροπο. Το ίδιο συμβαίνει και με την στρατηγική που, μέχρι στιγμής, ακολουθεί και η ηγεσία της Κύπρου, απέναντι στις επιθετικές κινήσεις της Άγκυρας.
Την ίδια ώρα τραγικές και άξιες βαθιάς ανησυχίας είναι και αντιδράσεις, εάν μπορούν να χαρακτηριστούν αντιδράσεις, των συμμάχων στο ΝΑΤΟ, αλλά και των εταίρων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μας χόρτασαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα στις παροτρύνσεις, προς την Υψηλή Πύλη της Άγκυρας, για σεβασμό της καλή γειτονίας, και για αποφυγή κινήσεων και δράσεων που θίγουν την καλή γειτονία.
Είναι μάλιστα, αποκαρδιωτικό, να βλέπει κανείς να δίνεται σημασία στο γεγονός ότι ο πολύς εκπρόσωπος της Κομισιόν, κ. Μαργαρίτης Σχοινάς, ανέφερε ότι το ελληνικό πλοίο που εμβόλισαν οι Τούρκοι στα Ίμια, πληρώθηκε με λεφτά των φορολογουμένων της ΕΕ. Κλάμα ο Ερντογάν, τι να λέμε. Κανείς, δεν δίνει σημασία, για το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος των Βρυξελλών, που έχουν τεράστια ευθύνη για την σημερινή κατάντια της Ελλάδας, μίλησε στις δηλώσεις του, για «ειρηνική επίλυση διαφορών». Δηλαδή τι εννοούν οι Βρυξέλλες; Γιατί εάν δεν κάνω λάθος, η μόνη διαφορά που έχουμε με την Τουρκία προς επίλυση είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Ή μήπως υπάρχει κάτι που δεν ξέρουμε και έχουν μπει και άλλες στο τραπέζι της, ο Θεός να βάλει το χέρι του, διαπραγμάτευσης;
Για να μην μιλήσουμε για την σύμμαχο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, που υποτίθεται είναι στα μαχαίρια με την Τουρκία. Την οποία μάλιστα ο Σουλτάνος σφαλιαρίζει σε καθημερινή πλέον βάση. Το γνωστό ρεφρέν δεκαετιών.
Ορίστε τη δήλωσε εκπρόσωπος του Στέητ Ντιπάρτμεντ, σε ερώτηση του mignatiou.com.
“Έχουμε επίγνωση των αναφορών των μέσων ενημέρωσης για αυτό το συμβάν. Η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν καθιερωμένα διπλωματικά κανάλια για την αντιμετώπιση θεμάτων του Αιγαίου. Ενθαρρύνουμε όλα τα μέρη να λάβουν μέτρα που θα μειώσουν την τρέχουσα κατάσταση. Ως θέμα αρχής, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν την κυριαρχία των χωρών της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Τουρκίας.»Ποια είναι τα θέματα πέραν της υφαλοκρηπίδας, ρε παιδιά, για πέστε μας; Και όλα αυτά όταν μας έχουν πεθάνει στις δηλώσεις, στο εσωτερικό αλλά και στην Ουάσιγκτον, ότι οι σχέσεις ΗΠΑ και Ελλάδας, είναι οι καλύτερες που υπήρξαν ποτέ. Φανταζόμαστε τι θα ακούγαμε εάν δεν ήτανε.
Δεν μου αρέσει να κάνω το συνήγορο του διαβόλου, αλλά στη διπλωματία και τις διεθνείς σχέσεις, είναι δυστυχώς απαραίτητο. Ως θαυμαστής του Μακιαβέλλι λοιπόν, θα ήθελα να θέσω ένα υποθετικό ερώτημα. Μήπως κάποιοι επιθυμούν και επιδιώκουν, σε όλες τις πλευρές, ένα σοβαρότατο θερμό επεισόδιο, έτσι ώστε να μας πουν όλοι (Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες και ΝΑΤΟ), ήρθε η ώρα να καθίσετε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και να τα λύσετε όλα, in a peaceful way. Λέω. Μήπως;
Και το μενού, αναθεώρηση Λωζάννης, τουρκοβαρής επίλυση του Κυπριακού, κλπ, κλπ. Μήπως;
Δυστυχώς η χώρα, βρίσκεται, και μακάρι μάρτυς μου ο Θεός, να κάνω λάθος, προ των πυλών μεγάλης περιπέτειας. Και μόνο σε κατάσταση “peace through strength” δεν βρίσκεται. Ακριβώς το αντίθετο.
Διχασμός και δίωξη πολιτικών αντιπάλων, για πολιτικό όφελος. Κοινωνία καταρρακωμένη οικονομικά και ψυχολογικά. Η πρόσφατη προσπάθεια εθνικής ανάτασης, αποκαλείται όχλος, και όποιος τολμάει να εκφραστεί ως Έλληνας, δέχεται επίθεση με τους γνωστούς πλέον χαρακτηρισμούς, που δεν χρειάζεται να επαναλάβω.
Στο Σκοπιανό, τα στερνά δίνονται πρώτα και ακούγονται πλέον, σε καθημερινή βάση, απίστευτες για μην πω εγκληματικές, ανοησίες.
Αυτό είναι το σκηνικό.
Είναι λοιπόν άδικη η διαπίστωση του Νέβιλ Τσάμπερλεν για σύννεφα πάνω από τη χώρα και το έθνος; Κατά την ταπεινή μου άποψη όχι.
Συμπέρασμα, αναζητείται επειγόντως Τσόρτσιλ.
* Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Μέλος του The International Institute of Strategic Studies.
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...