Η Τουρκία ετοιμάζεται για πόλεμο και ο Τσίπρας για... ήττα

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Πολλοί, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, ισχυρίζονται πως η Τουρκία ετοιμάζεται για πόλεμο με την Ελλάδα. Η αλήθεια είναι πως η Τουρκία δεν ετοιμάζεται για πόλεμο, τουλάχιστον με την Ελλάδα. Παρά το δόγμα των 2,5 πολέμων, η κατάσταση στο Αφρίν και τα χτυπήματα που δέχεται στο εσωτερικό της από το ΡΚΚ, απαγορεύουν στην τουρκική κυβέρνηση να ανοίξει ένα μέτωπο κατά ενός οργανωμένου και πολύ καλά εξοπλισμένου αντιπάλου, δηλαδή κατά του ελληνικού στρατού.
Τόσο η κάκιστη (ηθική και επιχειρησιακή) κατάσταση του τουρκικού στρατού λόγω των αποτάξεων και συλλήψεων ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών (με την κατηγορία του γκιουλενιστή - πραξικοπηματία), όσο και η λίαν προβληματική επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα του τουρκικού στρατού στο Αφρίν, έχουν δημιουργήσει ένα αίσθημα έντονου προβληματισμού που μεταλλάσσεται ταχύτατα σε φόβο για αποτυχία (ήδη διαφαινόμενη) στο Αφρίν και δημιουργία τετελεσμένων από την πλευρά των Κούρδων, ιδιαίτερα αρνητικών για την Τουρκία.

Αυτός ο παράγοντας προστίθεται στις συνεχείς πολιτικές επιθέσεις της αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση αλλά και τον ίδιο τον Ερντογάν, με κατηγορίες "παράδοσης" νησιών του Αιγαίου στην Ελλάδα. Αυτά τα δύο στοιχεία (στρατιωτική και πολιτική πίεση), συνεπικουρούμενα από το κλείσιμο του ματιού Γερμανίας και ΗΠΑ (επιβεβαιώνεται από τις χλιαρές δηλώσεις καταδίκης της τουρκικής προκλητικότητας) προς την Τουρκία προκειμένου να πιεστεί η Ελλάδα στο θέμα των Σκοπίων, έφεραν ένα ατύχημα (που ο αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα μάλλον γνώριζε πως θα συμβεί και ως "μάντης" αναφέρθηκε σε αυτό μερικές ημέρες πριν) από το οποίο δημιουργούνται συνθήκες κατάκτησης των Ιμίων από την Τουρκία (μία νίκη που προσθέτει κύρος στον Ερντογάν) από μια αδιάφορη επί των εθνικών θεμάτων κυβέρνηση της Ελλάδας.

Η Τουρκία δεν ετοιμάζεται τώρα για πόλεμο. Η Τουρκία βρίσκεται ήδη σε πόλεμο. Έναν πόλεμο που ξεκίνησε την επομένη ημέρα από την δημιουργία της "Τουρκικής Δημοκρατίας" του Κεμάλ Ατατούρκ. Έναν πόλεμο που τον διεξάγει με κάθε μέσο, σε όλα τα επίπεδα και εκμεταλλευόμενη τα ό,ποια ευνοϊκά (παροδικά ή σταθερά) στοιχεία που τυγχάνει να έχει στη διάθεσή της. Η Τουρκία του Κεμάλ Ατατούρκ ελάχιστα διαφέρει από την Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν. Κι αυτό επειδή ο αναθεωρητισμός αποτελεί πάγιο στοιχείο - παράγοντα της τουρκικής πολιτικής.

Η σημερινή Τουρκία, λοιπόν, δεν ετοιμάζεται για πόλεμο. Γνωρίζοντας την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, εκμεταλλεύεται τις αρνητικές συγκυρίες και τις πιέσεις (από "συμμάχους") που δέχεται η Ελλάδα και απλά δείχνει τα δόντια της, ελπίζοντας (ή έχοντας και την βεβαιότητα) πως ο Τσίπρας και η παρέα του θα φοβηθούν μια αναμέτρηση (και όχι απλά θερμό επεισόδιο). Παρ' όλα αυτά, όμως, η Τουρκία έχει μπει σε έναν δρόμο χωρίς γυρισμό. Η τουρκική κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να υποχωρήσει από τις δηλώσεις της για την τουρκικότητα των Ιμίων... Οπότε, ευρισκόμενη σε ένα επικίνδυνο σπιράλ αναθεωρητισμού είναι πολύ εύκολο να προχωρήσει -όντας μη έτοιμη- σε κινήσεις που εκ των προτέρων χαρακτηρίζονται ως αυτοκτονικές. Γιατί, όταν ένας καλά εξοπλισμένος στρατός, που υποστηρίζεται από άρματα μάχης τελευταίας τεχνολογίας, βαρύ πυροβολικό και -κυρίως- από σύγχρονη αεροπορία, αν δεν μπορεί να κάμψει την αντίσταση των Κούρδων και έχει υποστεί ισχυρότατα πλήγματα στις τάξεις, τότε αυτός ο στρατός θεωρείται κάτι περισσότερο από δεδομένο πως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια καλά οργανωμένη ελληνική αμυντική γραμμή, ενώ τίθεται εν αμφιβόλω το κατά πόσο μια ελληνοτουρκική σύγκρουση (ανεξαρτήτως αποτελέσματος και νικητή) θα επιτρέψει στην Τουρκία να έχει αμέσως μετά αεροπορία και ναυτικό...

Η Τουρκία δεν ετοιμάζεται για πόλεμο. Παρασύρεται σε έναν πόλεμο που γνωρίζει ότι δεν πρέπει να κάνει. Και παρασύρεται σε αυτόν τον πόλεμο, επίσης, και μέσα στα πλαίσια πίεσης της αμερικανικής (ΝΑΤΟϊκής) πλευράς, απειλώντας την δημιουργία ενός ισχυρού ρήματος στην ενότητα του ίδιου του ΝΑΤΟ. Η τακτική του "πειρατή" δεν αφορά μόνο στο ιταλικό γεωτρύπανο που εγκλωβίστηκε στη Μεσόγειο από την Τουρκία. Είναι μια μεγαλύτερη τακτική που ακολουθώντας την "υψηλή στρατηγική" θέλει να τοποθετήσει την (καταρρέουσα οικονομικά και όχι μόνο) Τουρκία στο τραπέζι των παγκοσμίως ισχυρών...

Η Τουρκία δεν ετοιμάζεται για πόλεμο. Η ελληνική κυβέρνηση, όμως, ετοιμάζεται -και προετοιμάζει κατάλληλα το έδαφος- για μια εθνική πανωλεθρία, υπό το πρίσμα της αναγκαιότητας αποφυγής ακραίων και δυσάρεστων καταστάσεων. Γνωρίζοντας την ρήση που λέει "'όποιος επιθυμεί ειρήνη προετοιμάζεται για πόλεμο" εύκολα μπορούμε να εξάγουμε την κατάληξη για την Ελλάδα, με μια κυβέρνηση που ετοιμάζεται για την ήττα ενός πολέμου που η ίδια θέλει να αποφύγει... Βαδίζοντας με μοναδικό δεδομένο την ήττα, τότε κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλει πως όταν αυτή θα επέλθει θα είναι πολύ ισχυρότερη και καταστροφικότερη (κυρίως για την ίδια την συγκυβέρνηση) από την αναμενόμενη...

Και εάν η Τουρκία παρασύρεται σε έναν πόλεμο που δεν επιθυμεί, η ελληνική κυβέρνηση έχει επιλέξει την ήττα για να μην... καθαιρεθεί! Παραλογισμός; Το μόνο βέβαιο.. Αλλά τι άλλο εκτός από παραλογισμός υπήρξε στην καθημερινότητα των χρόνων των μνημονίων και ιδιαίτερα τα χρόνια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Μιας κυβέρνησης που στον κορμό της (ΣΥΡΙΖΑ) έχει ένα κόμμα που αντιμάχεται ιδεολογικά οτιδήποτε σχετικό με την λέξη "έθνος" και επιμένει να διαχειρίζεται εν κρυπτώ θέματα μείζονος εθνικής βαρύτητας και σημασίας, στα οποία επιλέγει να υποχωρεί εις βάρος της Ελλάδας λόγω "εξωτερικών πιέσεων"...

Απέναντι σε αυτή την κυβέρνηση (που υποχωρεί στα ανύπαρκτα Σκόπια αλλά και στην Αλβανία) επιλέγει η Τουρκία να σηκώσει τους τόνους και το επίπεδο απειλών. Η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα και ανακοινώνει πως τα Ίμια είναι τουρκικό έδαφος, επειδή η Άγκυρα γνωρίζει ήδη τις καταγεγραμμένες μηδενικές αντοχές αλλά και διαθέσεις της κυβέρνησης των Αθηνών. Μια κυβέρνηση που έχει βρεθεί απελπιστικά μόνη και αντιμέτωπη όχι μόνο με τους γείτονες που θέλουν να πάρουν και τους "συμμάχους" που την πιέζουν, αλλά έχει κυρίως βρεθεί αντιμέτωπη με τον ελληνικό λαό και την αξιοπρέπειά του...

Η Τουρκία δεν ετοιμάζεται για πόλεμο. Και η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη χάσει τον πιό σημαντικό πόλεμο, αυτόν της αναγνώρισής της από τον λαό και έχει προαποφασίσει να μην δώσει καμία μάχη για την αξιοπρέπεια της Ελλάδας, ακόμη και όταν η χώρα απειλείται με απώλεια γεωγραφικού χώρου... Η Τουρκία έχει ήδη κερδίσει τον πόλεμο χωρίς να δώσει καμία μάχη, αφού η κυβέρνηση της Ελλάδας αποφάσισε να παραιτηθεί της υποχρέωσης υπεράσπισης της χώρας και προσπαθεί να εμφανίσει την ντροπιαστική συναίνεσή της στην ήττα ως... νίκη!!!

Το πιό παράδοξο από όλα όσα συμβαίνουν, δεν είναι το πως συμπεριφέρονται οι σύμμαχοί της, η Αλβανία, τα Σκόπια και η Τουρκία... Το πλέον παράδοξο είναι πως η σημερινή ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να βρίσκεται στη θέση της, αφού κανένας θεσμικός παράγοντας δεν έχει καταγγείλει την κατάντια και την επικινδυνότητά της... Και αυτή η παραμονή της στην διακυβέρνηση της χώρας αποτελεί ίσως τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ίδια τη χώρα, η οποία ήδη βιώνει τα αποτελέσματα μιας ήττας σε έναν πόλεμο που ποτέ δεν δόθηκε (με τους "δανειστές") και απειλείται τώρα με μια εθνική ήττα σε έναν πόλεμο που η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει ήδη αποφασίσει να μην δώσει, αφού όλα δείχνουν πως συμφώνησε να παραδώσει χώρο με την υπόσχεση της μείωσης του χρέους...

Άλλωστε, πάγια τακτική της σημερινής κυβέρνησης δεν είναι να δίνει μάχες, αλλά να παραδίδει τη χώρα για να εξασφαλίζει την δική της παράταση στην εξουσία... Έτσι, η Τουρκία δεν ετοιμάζεται για πόλεμο, αλλά για να εισπράξει τα λάφυρα από έναν πόλεμο που τον έτρεμε, δεν τον έδωσε και... κέρδισε..., αφού βρέθηκαν αρκετοί (εντός και εκτός κυβέρνησης) που επέλεξαν να συζητήσουν μαζί της τους όρους της ήττας παρά να της αντιταχθούν και να βάλουν μια νέα πολύ πιθανή παράμετρο για την ίδια την Τουρκία, αυτή της διάλυσής της...

ΥΓ: Όταν ασκεί πολιτική σκεπτόμενος το "blame game", τότε ουσιαστικά κάνεις "διαπραγματεύσεις" σκεπτόμενος σε ποιόν θα ρίξεις το βάρος της ευθύνης από την (προεπιλεγμένη) αποτυχία... Το ευτύχημα (ή το δυστύχημα) είναι πως σήμερα οι "αρμόδιοι" δεν μπορούν να κρυφτούν και να αποφύγουν τις ευθύνες τους. Και αυτές οι ευθύνες δεν είναι πολιτικές...


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση