Άνω κάτω ΥΠΕΞ, πολιτική σκακιέρα και Εκκλησία, με τα χειρότερα να έπονται

Λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση του συλλαλητηρίου, είναι ώρα να προβούμε σε μια νηφάλια αποτίμηση όσων προέκυψαν και τη δυναμική τους να επηρεάσουν τις εξελίξεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας, καθότι οι επιπτώσεις θα είναι πολυεπίπεδες, εσωτερικές πολιτικές, στην εξωτερική πολιτική, ακόμα και στις ισορροπίες στους κόλπους της Εκκλησίας της Ελλάδος…

Το πρώτο θέμα είναι αυτό του επιπέδου της συμμετοχής, όπου για μια ακόμη φορά είδαμε τα συνήθη… την κυβερνητική πλευρά, με την αστυνομία να συνεπικουρεί, έδωσε ένα μέγεθος λίγο κάτω από του; 100.000 συμμετέχοντες, που υπολειπόταν κατά πάσα πιθανότητα της πραγματικότητας και δεν την αποτύπωνε και για κάλυψη υπογράμμισε το χρονικό σημείο της εκτίμησης της συμμετοχής, ώστε να αποφύγει να το πράξει στο απόγειο του συλλαλητηρίου!

Από την άλλη δεν έχει νόημα να μπει κανείς στη διαδικασία να προσδιορίσει αυθαίρετα το αν ήταν δύο, τρεις, ή τέσσερις οι εκατοντάδες χιλιάδες των συμμετεχόντων, ενώ προφανώς απορρίπτει κανείς τα περί 800.000 που εκτόξευσαν ορισμένοι.

Το βέβαιο είναι ότι στις σημερινές συνθήκες που οι πολίτες εμφανίζονται εξαιρετικά διστακτικοί να συμμετάσχουν σε κινητοποιήσεις, εμφανώς κουρασμένοι, ή απλώς διότι είναι οι οπαδοί της Αριστεράς που έχουν μεγαλύτερη «αγωνιστική προδιάθεση», κατέγραψαν μια κινητοποίηση με συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων. Τελεία και παύλα…

Στο πολιτικό επίπεδο, είναι εμφανές ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει πλέον σοβαρό πρόβλημα στη Βόρεια Ελλάδα, καθώς το θέμα που έχει ανοίξει και ενδεχομένως έχουν δοθεί εγγυήσεις σε παράγοντες του εξωτερικού, έχει δυνητικά εκρηκτικές πολιτικά συνέπειες.

Οι συνήθειες αντιδράσεις με την εκτόξευση κατηγοριών περί «πατριδοκαπηλείας» είναι εξαιρετικά επικίνδυνες, καθώς μπορούν πλέον να φέρουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που προσδοκούν. Θα είναι σα να παραδέχονται τρομακτική αύξηση της επιρροή και της εκλογικής δύναμης των ακροδεξιών πολιτικών σχηματισμών.

Η δε αντιπολίτευση, επίσης έχει λόγους να προβληματίζεται, καθώς θα συνειδητοποιήσει σύντομα ότι δεν είναι αυτή που καρπώνεται τις απώλειες της κυβέρνησης. Για άλλη μία φορά… η εμφάνιση αμετροεπή στρατηγού έχει τη δυνατότητα να την προβληματίσει, αφού η συγκυρία θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε πολιτικό φορέα παρόμοιο με αυτόν του Φαήλου Κρανιδιώτη, με αποτέλεσμα να τίθεται θέμα πλαγιοκόπησης της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο θα είναι συγκυριακό, αλλά άμεσα, δυνητικά καταστροφικό!

Αντιδρώντας η Νέα Δημοκρατία, που τηρεί σε γενικές γραμμές προσεκτική και ήπια στάση αποφεύγοντας να εκτίθεται, είναι πιθανό να επιχειρήσει να «καβαλήσει» το «μακεδονικό» ρεύμα που αναπτύσσεται, με στόχο να απομονώσει πλήρως την κυβέρνηση. Πότε η εσωτερική κόντρα των κομμάτων και η αέναη προσπάθεια να πάρουν στα χέρια την «κουτάλα», δεν επικράτησαν ως προτεραιότητες στον ελληνικό πολιτικό κόσμο;

Το πρόβλημα όμως είναι κοινό για κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αν και θεωρητικά η κυβέρνηση πιέζεται πιο άμεσα. Ο Αλέξης Τσίπρας, σε κάθε περίπτωση εμφανιζόταν ως ο έχων την πρωτοβουλία των κινήσεων, με τη ΝΔ να είναι στριμωγμένη και να σφυροκοπείται πολιτικά. Σήμερα πλέον, είναι όλοι στριμωγμένοι.

Και το πρόβλημα ίσως αποδειχθεί απείρως πιο δυσεπίλυτο πολιτικά, εάν στα συλλαλητήρια που προγραμματίζονται στην Αθήνα, η επιτυχία αυτού της Θεσσαλονίκης δημιουργήσει μια δυναμική που δύσκολα θα ανακόπτεται. Και το ξέρουν όλοι αυτό…

Στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής, είναι σαφές ότι το πλήθος κόσμου που συγκεντρώθηκε, πέρα από κομματικές γραμμές, στέλνει σαφές μήνυμα, ότι δεν μπορεί να αγνοηθεί η ελληνική κοινωνία στη διπλωματική σκακιέρα και το (γεω)πολιτικό παιχνίδι που έχει στηθεί.

Κατά συνέπεια η επιρροή του θα είναι διπλή. Σίγουρα «χαλάει τη μανέστρα» με τη συνταγή που είχε επιλέξει τόσο η κυβέρνηση στο εσωτερικό, όσο και οι ενδιαφερόμενοι στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα ισχυρούς πονοκεφάλους για τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς ο «εξωτερικός παράγοντας» συνήθως δεν δείχνει ευαισθησία στα προβλήματα που ανακύπτουν στο εσωτερικό, εμμένοντας στα συμφωνθέντα…

Από την άλλη πλευρά όμως, εάν το συνειδητοποιήσει η κυβέρνηση, μπορεί να μετατοπίσει τις κόκκινες γραμμές της, με το επιχείρημα της διάσωσης της εν εξελίξει διαδικασίας, λέγοντας στο εξωτερικό, ότι εάν όλα παραμείνουν ως έχουν, πολύ απλά η προοπτική επίλυσης είναι καταδικασμένη εξ υπαρχής.

Το πρόβλημα είναι μεγάλο και για τον Νίκο Κοτζιά και όχι μόνο στο επίπεδο της διαχείρισης του προβλήματος της διαπραγμάτευσης στο εξωτερικό. Η υψηλή αποδοχή του από τον κόσμο και η διείσδυσή του ακόμα και σε μερίδα των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, εξαιτίας της «κεφαλαιοποίησης» της στάσης από τη σκοπιά της «πατριωτικής αριστεράς» (σ.σ. το αντίθετο της «εθνομηδενιστικής», το άλλοθι του Μεγάρου Μαξίμου, όπως χαρακτηριστικά λέγεται), τίθεται πλέον εν κινδύνω, μαζί με ενδεχόμενα σχέδια αυτόνομης πολιτικής πορείας…

Η τελευταία διάσταση είναι η εκκλησιαστική. Αυτό που συνέβη είναι κυριολεκτικά ένα Βατερλό του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου. Έβαλε «πλάτη» μιλώντας εναντίον των συλλαλητηρίων και θεωρούσε ότι επηρέαζε μια σειρά μητροπολιτών, οι οποίοι όμως ανίχνευσαν πιο αποτελεσματικά τον λαϊκό «σφυγμό».

Ως αποτέλεσμα ήταν να τον «αδειάσουν» κανονικά, θυμίζοντας στην ελληνική κοινωνία ότι ο Ιερώνυμος δεν είναι τίποτα περισσότερο από «πρώτος μεταξύ ίσων»… Η αίσθηση είναι πλέον, ότι σύντομα θα ξεκινήσει «παιχνίδι» αμφισβήτησης της εκκλησιαστικής ηγεσίας.

Ίσως, την επόμενη φορά που επιχειρηθεί το κλείσιμο του προβλήματος με τη συμμετοχή της ΠΓΔΜ στους δυτικούς θεσμούς συνεργασίας και ασφάλειας, θα πρέπει να οργανωθεί δημοψήφισμα, το οποίο όμως πρέπει να γίνει στην αρχή, όχι στο τέλος.

Για να τεθούν ερωτήματα σαφή στα οποία θα κληθεί ο ελληνικός λαός να απαντήσει με «κρύο κεφάλι», ώστε στη συνέχεια να χαραχτεί πορεία-στρατηγική και να μην ξεκινήσει καμία διαδικασία εάν δεν έχει ελπίδες θετικής κατάληξης.

Εάν η Ελλάδα οριστικοποιήσει ότι δεν θα αποδεχθεί στον αιώνα τον άπαντα χώρα με το «Μακεδονία» στην ονομασία της στον αιώνα τον άπαντα, θα πρέπει ταυτόχρονα να μειώσει το ενδιαφέρον της για την επιβίωση του κράτους των Σκοπίων και να εκπονήσει στρατηγική χωρίς αυτό.

Το ότι το πρόβλημα το έχουν οι Σκοπιανοί είναι σωστό και πρώτος το έλεγε ο Σαμαράς από παλιά που πολλοί τον βρίζουν. Κανείς δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να αποδεχθείς κάτι τόσο προκλητικό και ιστορικά αυταπόδεικτο, αφήνοντας στην άκρη γεωστρατηγικές ανησυχίες και το όποιο παιχνίδι ΗΠΑ και Ρωσίας.

Ας μας διασφαλίσουν ότι οι Σλάβοι γείτονες θα ξεχάσουν τη συλλογική ανωμαλία τους με το ιδεολόγημα του «μακεδονισμού» και στη συνέχεια ο γεωγραφικός προσδιορισμός είναι υπό συζήτηση, εάν πρώτα λύσουν τις διενέξεις τους με τους Αλβανούς.

Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση