Η εθνική πολιτική ξεφεύγει από την γελοιότητα και κινείται προς την τραγωδία...
Άσκηση εθνικής πολιτικής με την "μπάλα στην κερκίδα"!!!
Όταν κυβερνο-τρολοκράτες ασκούν εθνική πολιτική...
Γράφει ο Γεωργίου ΜιχαήλΠηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"
«Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις...», ο Ερντογάν σκιαγράφησε επαρκώς τι εννοούσε με την συμφωνία του περί απόλυτης εφαρμογής της συνθήκης της Λοζάννης. Μαζικές παραβιάσεις οπλισμένων τουρκικών μαχητικών, παραβιάσεις των ελληνικών υδάτων από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό με απειλή επεισοδίου και όπως όλα δείχνουν… έπεται συνέχεια των τουρκικών "διευκρινήσεων" περί της αμφισβήτησης της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, όπως αυτή προκύπτει από το Διεθνές Δίκαιο αλλά και από επί μέρους συνθήκες που καθορίζουν (και περιορίζουν) με απόλυτη σαφήνεια τα τουρκικά χωρικά ύδατα.
Πρακτικά από την πρόσφατη συνάντηση μεταξύ Ταγίπ Ερντογάν και Αλέξη Τσίπρα δεν δημοσιεύθηκαν, η δήλωση του τούρκου προέδρου «απαλείφθηκε» εντέχνως σε «δεύτερη επίσημη ενημέρωση» της ελληνικής πλευράς, αλλά οι εξελίξεις ήρθαν να διαψεύσουν (μόνιμη επωδός αυτής της κυβέρνησης) τα όσα οι κυβερνητικοί «κύκλοι», αλλά και οι διάφοροι «λούστροι» της ενημέρωσης (κυρίως στο διαδίκτυο) προσπάθησαν να αντιτάξουν στην λογική αναλυτών που από την πρώτη στιγμή «κάρφωσαν» τις προθέσεις του Ερντογάν παρά τις εκκλήσεις του Αλέξη Τσίπρα περί σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου.
Όμως, η σημερινή κυβέρνηση, προσπαθώντας να αποτινάξει τις τεράστιες ευθύνες της, όπως αυτές προκύπτουν από την πρόσφατη συνάντηση του Πεκίνου, επιχειρεί πλέον μέσω του υπουργείου Εξωτερικών να «πετάξει την μπάλα στην κερκίδα», κατηγορώντας εμμέσως πλην σαφώς όλους εκείνους που όχι μόνο δεν πείστηκαν από την «στροφή» του τούρκου «σουλτάνου», αλλά τόλμησαν να καταγράψουν την κατά πρόσωπο μομφή του προς τον Αλέξη Τσίπρα και την επίσημη συνοδεία του, αφήνοντας αιχμές πως «κάποιες δυνάμεις εντός Ελλάδας και Τουρκίας, δεν επιθυμούν τη συνεννόηση και τις σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ των δύο χωρών»!!!
Δηλαδή, η κυβέρνηση κυνικά ομολογεί ότι οι απόψεις (που δικαιώθηκαν εντός ολίγων ωρών) εκείνων που διείδαν τις πραγματικές προθέσεις του Ερντογάν και καλούσαν στην μη πραγματοποίηση αυτής της συνάντησης, δημιουργούν προβλήματα στην εφαρμοζόμενη (αποδεδειγμένα αποτυχημένη) εξωτερική πολιτική και, κυρίως, τολμούν να αμφισβητούν το «αλάθητο» των κυβερνώντων.
Επιπλέον, μέσω της ίδιας επίσημης ανακοίνωσης του Υπουργείου Εξωτερικών, υπονοείται πως ο τούρκος πρόεδρος δεν έχει τον έλεγχο στην χώρα του(!!!) και κάποιοι τούρκοι αξιωματούχοι ενεργούν ενάντια στις επιθυμίες και τις εντολές του «σουλτάνου», δικαιώνοντας –εμμέσως πλην σαφώς- όλες τις διώξεις (γκιουλενιστών, αντιφρονούντων, «τρομοκρατών», κ.α.) που έγιναν και που συνεχίζουν να γίνονται στην Τουρκία!!!
Είναι κάτι περισσότερο από προφανές πως η κυβέρνηση είτε δεν αντιλήφθηκε είτε θέλει να αποφύγει τον αποδεδειγμένο (μέσω της σωρείας τουρκικών παραβιάσεων στην θάλασσα και τον ουρανό του Αιγαίου) εμπαιγμό του Ταγίπ Ερντογάν. "Κύκλοι" του υπουργείου Εξωτερικών σχολίαζαν, παράλληλα, την «ανευθυνότητα ορισμένων στην Αθήνα που αντί να αναγνωρίσουν ότι στη συνάντηση του Πεκίνου άλλαξε η ημερήσια διάταξη της διμερούς συζήτησης και απομακρύνθηκε ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από την αναθεωρητική του ρητορική, προσπαθούν να τροφοδοτήσουν ένταση ανακαλύπτοντας ανύπαρκτα θέματα». Καλούν δε να απαντήσουν στο ερώτημα: «Θέλουν ο Τούρκος Πρόεδρος να αποδέχεται τη Συνθήκη της Λοζάννης ή όχι;».
Το δικό μας το ερώτημα είναι πιο απλό (και δεν απευθύνεται σε κομματικούς παράγοντες ή πιθανούς ψηφοφόρους, αλλά σε νοήμονες πολίτες):
Υπάρχει κάποιος λόγος για να γίνονται αυτή την περίοδο συναντήσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας;
Και εάν υπάρχει, έστω και ένας λόγος, μπορεί η κυβέρνηση να δημοσιεύσει τα πρακτικά της συγκεκριμένης συνάντησης, ώστε να γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες ποια είναι η ατζέντα που προωθεί το μέγαρο Μαξίμου;
Για ποιόν λόγο ξεδιπλώνεται μια ατζέντα ελληνοτουρκικών συζητήσεων, όταν έχει καταστεί απολύτως σαφές πως η μοναδική διαφορά που υπάρχει μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας (με βάση το Δίκαιο Αρχιπελάγους και το Διεθνές Δίκαιο Θαλασσών), τον οποίο δεν δέχεται η τουρκική πλευρά και προσπαθεί να τον επιβάλει ως διμερές ζήτημα, ασκώντας πίεση ακόμη και με την απειλή πολέμου;
Για ποιόν λόγο, για παράδειγμα, έγινε συζήτηση για την Θράκη μεταξύ του κ. Τσίπρα και του κ. Ερντογάν;
Τι λόγο έχει ο κ. Ερντογάν στην Θράκη και από πού προκύπτει πως για μια ελληνική γεωγραφική περιοχή πρέπει να γίνονται συζητήσεις με την Τουρκία;
Και, το κυριότερο, τι είδους συνομιλίες μπορούν να γίνουν με τον Ερντογάν, όταν ο ίδιος έχει αποδείξει διεθνώς πως είναι ο πλέον αναξιόπιστος συνομιλητής;
Ως επίλογο, καταθέτουμε μια συμβουλή προς τους κυβερνώντες και τους ποικιλώνυμους ενημερωτικούς «λούστρους» τους:
«Η σιωπή είναι χρυσός, όμως, το να καθορίζεις ή να προλαβαίνεις καταστάσεις, είναι πολύ καλύτερο από το να ακολουθείς τις εξελίξεις που άλλοι δημιουργούν εις βάρος σου».
Σαφέστατα στην πολιτική και την διπλωματία ισχύει η ρήση "γίνονται πράγματα που δεν λέγονται και λέγονται πράγματα που δεν γίνονται". Όμως, αυτό απέχει παρασάγγας από το "γίνονται πράγματα που δεν πρέπει καν να σκεφτόμαστε"..., τακτική την οποία ακολουθεί πιστά το σημερινό κυβερνητικό σχήμα και την οποία επιθυμεί να επιβάλλει ως "πολιτική ορθότητα" έναντι εκείνων που επιμένουν να βλέπουν τόσο το δένδρο όσο και το δάσος...
Μέχρις ότου οι κατοικοεδρεύοντες στο Μέγαρο Μαξίμου και στο ΥΠΕΞ αντιληφθούν πως η εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα δεν είναι μία συζήτηση κατάθεσης εξυπνακισμών σε κάποια ταβέρνα των Εξαρχείων, καλό θα είναι να καταμετρήσουν τις ευθύνες τους απέναντι στη χώρα. Εκτός και εάν, οι σημερινοί «κυβερνο-τρολοκράτες» αποφασίσουν να αντιμετωπίσουν "δραστικά" όλους όσους επιμένουν να σκέπτονται (προς την κατεύθυνση της πρόληψης), ακολουθώντας το παράδειγμα του τούρκου συνομιλητή τους, εκκινώντας έναν κύκλο διώξεών τους με την κατηγορία του… «τρομοκράτη» ή ενεργοποιώντας τα γνωστά «σαρανταπεντάρια» του δικού τους «Τύπου»…
Διάβασα την ανακοίνωση του ΥΠΕΞ για τα τουρκικά καουμποϊλίκια στο Αγαθονήσι. Πω πω τρομάρα που πήραν οι Τούρκοι !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή