Θέλει προσάρτηση των κατεχομένων ο Ερντογάν… Ας κοπιάσει!

Πολλοί στην Ελλάδα παίρνουν τις μετρητοίς τις κατά καιρούς Τουρκικές απειλές περί προσάρτησης της Β. Κύπρου. Ας μου επιτρέψουν να διαφωνήσω μαζί τους για μία σειρά από νομικούς, πολιτικούς και διπλωματικούς λόγους που θα παραθέσω πιο κάτω. Κεντρικό μου επιχείρημα είναι ότι η προσάρτηση της Βόρειας Κύπρου είναι μία παγίδα τύπου κινουμένης άμμου για την Τουρκία.

Του Γιώργου Αναγνωστόπουλου

Η Τουρκία το 1974 έκανε την εισβολή κάτω από τον νομιμοφανή μανδύα της εγγυήτριας δύναμης που έσπευδε για την σωτηρία της Τουρκοκυπριακής μειονότητας από τους κακούς Έλληνες. Έκτοτε πέρασαν σαράντα δύο χρόνια και παρά τις άοκνες διπλωματικές της προσπάθειες, δεν κατάφερε να νομιμοποιήσει την εισβολή και την διαίρεση της νήσου.

Αναρωτιέμαι και μόνο με αυτή την παρατήρηση, γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι η προσάρτηση της Βόρειας Κύπρου θα είναι κάτι τόσο εύκολο. Αν η Τουρκία πίστευε ότι θα μπορούσε να νομιμοποιήσει τα γεγονότα, να είστε σίγουροι ότι θα είχε ήδη προβεί στην προσάρτηση της Βόρειας Κύπρου καιρό τώρα, γιατί η επανένωση την εξυπηρετεί πολιτικά ή στρατηγικά, μόνο εάν οι Ελληνοκύπριοι αποφασίσουν να γίνουν ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ, κάτι που δεν φαίνεται πιθανό μέχρι στιγμής.

Εάν δούμε το παράδειγμα της Κριμαίας και τις συνέπειες που αυτό είχε στη Ρωσία, δεν φαίνεται να είναι μία επιλογή που θα την έπαιρνε η Τουρκία τόσο εύκολα. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς με ποιο δικαιολογητικό και γιατί θα έπρεπε η σκληρή πολιτική των ΗΠΑ και της Ευρώπης έναντι της Ρωσίας, να είναι διαφορετική απέναντι στην Τουρκία.

Η προσάρτηση αφαιρεί το νομικό φύλο συκής της «διένεξης δύο κοινοτήτων» και μετατρέπει το θέμα σε «δια της βίας αφαίρεση εδάφους κυρίαρχης χώρας» των Ηνωμένων Εθνών και μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό θα δημιουργούσε τόσες περιπλοκές νομικές και πολιτικές σε ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΟΗΕ και ΗΠΑ, τις οποίες κανείς έχοντας σώας τας φρένας δεν θα ήθελε να σκέπτεται, πολύ περισσότερο να δοκιμάσει.

Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες λεπτομέρειες εδώ, η ιδέα της προσάρτησης δεν μοιάζει να είναι του γούστου των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι κάθε φορά που αναφέρεται το θέμα αυτό βγάζουν φλύκταινες. Δεν είναι και λίγο εκεί που ονειρευόσουν ότι θα γίνεις μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας -με όλα της τα στραβά- να σου λένε ότι θα γίνεις μία μικρή επαρχία της νέο-οθωμανικής επικράτειας.

Το πρόβλημα λοιπόν της έλλειψης λαϊκής συναίνεσης των Τουρκοκυπρίων (και όχι κομματικής) θα κάνει τους πάντες να στραφούν εναντίον της Τουρκίας, ακόμη και τους πιο καλούς της φίλους. Η εμμονή των ΗΠΑ για επανένωση της Κύπρου (και όχι απαραίτητα για μία δίκαιη λύση) έχει νομικά και πολιτικά κίνητρα και όχι κίνητρα… αγαθής καρδίας.

Το άλλο όμως είναι ακόμα χειρότερο: Τέρμα η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση στη Βόρεια Κύπρο, διότι δεν θα είναι πια… Κύπρος, αλλά Τουρκία. Τις προάλλες, ο φίλτατος Ερντογάν δεν αναφέρθηκε τυχαία όταν παραπονέθηκε για την κυπριακή σημαία που έχει όλο το νησί ως έμβλημα της.

Αναρωτήθηκε κανείς Έλληνας γιατί το είπε; Το είπε φίλοι μου διότι η σημαία της Κύπρου θυμίζει μονίμως ότι η Κύπρος ήταν μία και η Τουρκία δια της βίας την έκανε δύο και αυτό δεν αρέσει καθόλου στον επίδοξο «σουλτάνο» της Άγκυρας. Εάν ήταν τόσο εύκολη η προσάρτηση (την οποία η Τουρκία τη θυμάται μόνο όταν γίνονται διαπραγματεύσεις), ο φίλος μας ο Ερντογάν θα αδιαφορούσε ακόμη και αν στη σημαία της Κύπρου υπήρχε… η Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης αντί για το νησί.

Να μην ξεχάσουμε όμως ότι το επιχείρημα τις συνεκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου πάει περίπατο σε περίπτωση προσάρτησης. Εκτός κι αν προηγουμένως η Τουρκία έχει πετύχει έστω και μία ημέρα επίσημης συμβίωσης στο πλαίσιο κάποιο μορφώματος που θα αποκαλούν όμως όλοι «κράτος», καθώς η όποια συνέχεια να έχει μπερδέψει τα πράγματα…

Η προσάρτηση όμως της Βόρειας Κύπρου έχει και έναν άλλον εχθρό, την Αγγλία, διότι αν γίνει διαίρεση ή προσάρτηση, η συνθήκη βάσει της οποίας η Αγγλία κατέχει τις βάσεις στην Κύπρο αυτόματα ακυρώνεται, διότι η αρχική Δημοκρατία της Κύπρου δεν θα υπάρχει πια!

Και για όσους θα προβάλλουν το επιχείρημα ότι η προσάρτηση θα μπορούσε να γίνει σταδιακά με ένα δημοψήφισμα στη Βόρειο Κύπρο για ανακήρυξη ανεξαρτησίας, όπως έγινε στην Κριμαία και μετά θα ακολουθήσει η ένωση με τη… μαμά-Τουρκία, θα τους απαντήσω ότι όλα τα προηγούμενα εξακολουθούν να ισχύουν, είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλον τρόπο.

Θα σταματήσω εδώ, παρόλο που ένας Νομικός με ειδικότητα στο Διεθνές Δίκαιο θα μπορούσε να κάνει μία πολυσέλιδη διατριβή σε ένα τόσο ενδιαφέρον και περίπλοκο νομικά θέμα, όπως είναι η δυνητική προσάρτηση της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία. Προσωπικά, με τρομάζει περισσότερο ο συναισθηματικός παρορμητισμός των Ελληνοκυπρίων, παρά η βουλιμία της Μπουγιούκ Τουρκίας.

Πηγή Defence-Point

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση