Οι «αντιστάσεις» κατά του ΔΝΤ μυρίζουν εκλογές

Του Βασίλη Γεώργα

Το σενάριο της «εκτροπής» από τους δανειστές ξαναζεσταίνει η κυβέρνηση Τσίπρα ενόψει του κρίσιμου Eurogroup της προσεχούς Δευτέρας όπου όλες οι ενδείξεις οδηγούν στην εκτίμηση ότι θα βρεθεί εγκλωβισμένη σε συμπληγάδες ισχυρών πιέσεων προκειμένου να νομοθετήσει προκαταβολικά νέα μέτρα 4,2 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση επιχειρεί εμμέσως πλην σαφώς να εμπλέξει στον πολιτικό κύκλο της χώρας τους θεσμούς, προβάλλοντας τις απαιτήσεις του ΔΝΤ ως καταλύτη για το αν θα υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις στη χώρα το επόμενο διάστημα.

Αν αληθεύουν οι πληροφορίες που διοχετεύει η κυβέρνηση ότι το «πακέτο» που βρίσκεται στο τραπέζι προβλέπει μειώσεις στις συντάξεις και στο αφορολόγητο όριο ώστε να διασφαλιστεί η συμμετοχή του ΔΝΤ και να ξεκλειδώσει μια συνολική συμφωνία (εργασιακά, χρέος, πλεονάσματα), οι επόμενες εβδομάδες αναμένονται καθοριστικές για την «βιωσιμότητα» της ίδιας της κυβέρνησης και του τρίτου μνημονίου.

Το χαρτί των «πολιτικών εξελίξεων με ευθύνη του ΔΝΤ», έχει βγει συνειδητά πλέον από το μανίκι και η κυβέρνηση το χρησιμοποιεί είτε ως μοχλό πίεσης με στόχο να αποσπάσει μια «ανεκτή» πολιτικά συμφωνία, είτε ως πραγματική πιθανότητα μέχρι τον Μάρτιο. Το σενάριο των εκλογών θα ενεργοποιηθεί από τη στιγμή που η κυβέρνηση αντιληφθεί πως η «ανταλλαγή» μιας συμφωνίας με περικοπές στο αφορολόγητο όριο και στις συντάξεις είναι αναπόφευκτη και εκ του αποτελέσματος θα σημάνει τον πολιτικό αφανισμό της.

Το υπονόησε χθες κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος όταν υποστήριξε ότι οι δανειστές πρότειναν στην κυβέρνηση (και αυτή αρνήθηκε) να υπογράψει κάτω από το τραπέζι «πολιτική συμφωνία που θα εμπεριέχει αυτά τα μέτρα με στόχο να ενεργοποιηθούν το 2019», αλλά και ότι η επιμονή τους θα οδηγήσει σε πολιτικές εξελίξεις με το λογικό επιχείρημα πως καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να δεχθεί τέτοια μέτρα.

Η ρητορική αυτή της «αντίστασης» στα ακραία δημοσιονομικά μέτρα των δανειστών και της απειλής για εκλογές κλιμακώνεται γεωμετρικά από τη στιγμή που την εγκαινίασε ο Πρωθυπουργός (24/11) και πλέον βρίσκεται στα χείλη όλο και περισσότερων κυβερνητικών στελεχών όσο πλησιάζει ο χρόνος των κρίσιμων πολιτικών αποφάσεων στα Eurogroup του Δεκεμβρίου. Η επίκληση της απειλής πολιτικής αστάθειας εξυπηρετεί σε κάθε περίπτωση τον στόχο της άσκησης όσης πίεσης μπορεί να επιστρατεύσει η κυβέρνηση προς τους δανειστές, ταυτόχρονα όμως αποτελεί και το πρώτο στάδιο στην προσπάθεια να χτιστεί εκ νέου ένα «αγωνιστικό αφήγημα» που θα ενεργοποιηθεί σε περίπτωση εμπλοκής των διαπραγματεύσεων.

Και στο πλαίσιο αυτό στοχοποιεί ως τους «ταραχοποιούς» της ελληνικής υπόθεσης, όχι μόνο το ΔΝΤ που ζητά πρόσθετα μέτρα, αλλά και τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε ο οποίος επιμένει στη διατήρηση πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% για τα επόμενα χρόνια. Και παράλληλα επιχειρεί να ταυτίσει την Αξιωματική Αντιπολίτευση μαζί τους.

Χρεώνει έτσι σε τρεις διαφορετικούς αλλά πλήρως αναγνωρίσιμους «εχθρούς» την ευθύνη μιας πιθανής κατά την ίδια «ανατροπής» της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στην Ελλάδα.

Υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος τόνιζε χθες πως κυβέρνηση ποντάρει πάνω στις ανησυχίες που εκπορεύονται από το ιταλικό δημοψήφισμα και τις Αυστριακές εκλογές την Κυριακή, θεωρώντας πως η αναταραχή θα αποβεί προς όφελος των ελληνικών διεκδικήσεων. Είναι και αυτή μια άποψη, αλλά θα πρέπει κανείς να συνεκτιμήσει το γεγονός πως στην κυβέρνηση ήδη εκφράζουν απογοήτευση επειδή όλος αυτός ο διεθνής προβληματισμός δεν έχει φέρει ως τώρα κανένα αποτέλεσμα, και αντίθετα οδηγεί σε μια όλο και πιο «θορυβώδη» αξιολόγηση που όσο παρατείνεται τόσο δυσκολεύει την κατάληξή της.

Την ίδια ώρα που όλοι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί «προσκαλούν» ανοιχτά το ΔΝΤ να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα για να ικανοποιήσουν το Βερολίνο, η Ελλάδα το στοχοποιεί περισσότερο από όλους, πιστεύοντας ότι μπορεί να επιτύχει την απομόνωσή του από το ελληνικό πρόγραμμα.

Είναι χαρακτηριστικό η εκτίμηση υψηλόβαθμου αξιωματούχου πως, «αν δεν υπήρχε το ΔΝΤ, η συμφωνία θα είχε ήδη κλείσει με τους ευρωπαίους», ασχέτως αν η ευρωζώνη είναι εκείνη που έχει θέσει ως όρο την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων 6,5 δισ. ευρώ το χρόνο που ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών θεωρεί ανέφικτα.

Για την κυβέρνηση η διευθέτηση του χρέους έχει περάσει πλέον σε δεύτερο πλάνο σε σχέση με τα πιο άμεσα οφέλη που προσδοκά ότι θα επιτύχει από την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση. Από την από τη στιγμή που οι ευρωπαίοι κατέστησαν σαφές ότι θα επιμείνουν σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για πολλά χρόνια ώστε να μην χρειαστεί να πάρουν εκτεταμένα μεσοπρόθεσμα μέτρα μείωσης του χρέος, το βάρος πέφτει πλέον στο πως κερδηθεί χρόνος μέχρι τις γερμανικές εκλογές για να κρυφτεί κάτω από το χαλί η πραγματικότητα ότι τα πλεονάσματα αυτά δεν μπορούν να επιτευχθούν.

Η μη συμμετοχή του ΔΝΤ αποτελεί πλέον τη μοναδική λύση της κυβέρνησης ώστε να αποφύγει τα μέτρα και να περιορίσει τις πιθανότητες να συρθεί σε εκλογές.

Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση