Η Τουρκία υπερεξοπλίζεται και το ΥΕΘΑ «εκσυγχρονίζει... σαπάκια»

Του Βασίλη Κοψαχείλη 

Η είδηση ότι η Τουρκία προμηθεύεται επιπλέον 24 μαχητικά αεροσκάφη F-35 έναντι 22 δισ. από τις ΗΠΑ δικαιολογημένα θορύβησε πολλούς σε ό,τι αφορά στη μελλοντική συντριπτική στρατιωτική κυριαρχία της Τουρκίας και έρχεται ως κερασάκι στην τούρτα του δυστυχώς… ιδιότυπου «αυτοαφοπλισμού» της χώρας μας. Το τραγικό, βέβαια, είναι ότι, απέναντι σε αυτό, το ελληνικό ΥΕΘΑ συνεχίζει να αφήνει την αμυντική θωράκιση της Χώρας στην τύχη της και το μόνο που κάνει είναι να «ρίχνει στο βρόντο» 500 εκατ. για έναν αμφίβολο αποτελεσματικότητας εκσυγχρονισμό Αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας που βρίσκονταν παροπλισμένα για πολλά χρόνια.

Όσα προβλήματα και αν είχε η χώρα πριν το 2008, είχαμε τουλάχιστο καταφέρει να έχουμε τουλάχιστον ποιοτικά εξισορρόπηση απέναντι στην τουρκική ποσοτική υπεροπλία. Σήμερα, οι αγρίως φορολογούμενοι και πολλαπλώς στερούμενοι Έλληνες ούτε γι’ αυτό δεν μπορούν να είναι ήσυχοι. Οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας το φωνάζουν από το 2008! «Μένουμε πίσω έναντι της Τουρκίας»! Και όσοι δηλώνουν πως η αγορά F-35 από τη «σύμμαχο» Τουρκία ανατρέπει την ισορροπία δυνάμεων, να τους ενημερώσουμε ότι αυτή η ισορροπία έχει ανατραπεί εδώ και χρόνια, απλά πολύ σύντομα ο συσχετισμός δυνάμεων θα είναι συντριπτικός σε βάρος της χώρας μας.

Και να λέγαμε πως είχε καταφέρει η εξωτερική μας πολιτική κάτι να κάνει ή πως μάθαμε –έστω και θεωρητικά– από αποτροπή… πάει καλά! Θα κοιμόμασταν λίγο πιο ήσυχοι, έναντι ενός προκλητικού γείτονα που έχει κάνει σουρωτήρι τον χερσαίο (με λαθρομετανάστες), εναέριο και θαλάσσιο ελλαδικό χώρο.

Η Τουρκία αποκτά πολεμική εμπειρία και γίνεται αστακός!

Πλέον των παραπάνω, το στρατιωτικό προσωπικό της Τουρκίας αποκτά πολύτιμη πολεμική εμπειρία, αντιμετωπίζοντας κυρίως υβριδικές απειλές εδώ και δυο δεκαετίες. Τα περισσότερα στελέχη της έχουν εμπειρίες στο πεδίο, είτε αντιμετωπίζοντας το ΡΚΚ, είτε επιχειρώντας στα σύνορα με το Ιράκ ή τη Συρία. Αυτό το στοιχείο αναβαθμίζει κάθετα το ποιοτικό τους πλεονέκτημα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό.

Εδώ και δεκαετίες η Τουρκία υλοποιεί στην πράξη ένα σχέδιο ζεύξης της αμυντικής της βιομηχανίας με τις ανάγκες των ενόπλων δυνάμεών της. Δεν στέφονται πάντα οι προσπάθειες που κάνει με επιτυχία, ωστόσο προχωρά και έχει σε μεγάλο βαθμό αυτονομηθεί από την εισαγωγή ξένης τεχνολογίας και προμηθευτών, κάνοντας μάλιστα και αξιοσημείωτες εξαγωγές σε περιφερειακό επίπεδο.

Το τρίτο σκέλος αφορά το εξοπλιστικό της πρόγραμμα. Αντίθετα από εμάς, η τουρκική ηγεσία αποφάσισε τον συντηρητικό εκσυγχρονισμό μέρους του αεροπορικού της στόλου και την προμήθεια νέων 5ης γενιάς αεροσκαφών που θα της δώσουν πραγματικό επιχειρησιακό πλεονέκτημα στις αεροπορικές επιχειρήσεις μετά το 2019. Μάλιστα στόχος της Τουρκίας είναι μετά το 2023 να διαθέτει ένα στόλο τουλάχιστο 100 μαχητικών αεροσκαφών F-35, όπου συμμετέχει στην κατασκευή του και ως συμπαραγωγός χώρα! Μιλάμε για μια προμήθεια συνολικού προϋπολογισμού άνω των 10 δισ. δολαρίων, χωρίς να υπολογίζονται τα έξτρα κόστη πενταετούς υποστήριξης (το τελικό κόστος συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης μπορεί να υπερβεί τα 25 δισ. δολάρια), καθώς και πιθανή προμήθεια νέων όπλων, συστημάτων αυτοπροστασίας και εφεδρικών κινητήρων.

Ερώτημα αποτελεί αν η προμήθεια των αεροσκαφών θα συνοδεύεται και από πλήρη πρόσβαση της Τουρκίας στο λογισμικό του αεροσκάφους, ιδιαίτερα υπό τις παρούσες συνθήκες και τις νέες φιλίες της Άγκυρας με το Κρεμλίνο. Ας μην γελιόμαστε. Η Τουρκία επενδύει σε αυτά τα αεροσκάφη για να παίξει χοντρό παιχνίδι σε ολόκληρη την περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της ασθμαίνουσας Ελλάδας!

Τα πράγματα είναι πλέον τραγικά!

Στην ελλαδική πραγματικότητα, το αλλοπρόσαλλο εξοπλιστικό ντελίριο της περιόδου 1998-2003, που υπηρετούσε το δόγμα «κάθε χωριό και στρατόπεδο, και ότι πωλείται το αγοράζω», το διαδέχθηκε η περίοδος του «δεν υπογράφω τίποτα» τα έτη 2004-2009.

Ωστόσο, μετά το 2009 διάγουμε μια νέα λαμπρή περίοδο που ναι μεν αφήνουμε στρατόπεδα σε κάθε χωριό ανοιχτά (σήμερα και ως «εξοχικά» hot spots), αλλά από την άλλη κόβουμε κονδύλια από παντού για να βγει και ο λογαριασμός της τρόικα.

Φυσικά δεν φειδόμαστε χρημάτων όταν πρόκειται για τις μετακινήσεις υπουργών και κυβερνητικών αξιωματούχων. Η μηνιαία χρήση ενός γηρασμένου «Χιούι» (ΑΒ-205/UH-1H) για τις δημόσιες σχέσεις του ΥΠΕΘΑ μας κοστίζει όσα περίπου χρήματα χρειάζεται για να βγάλει το μήνα μια Ταξιαρχία!

Κόβουμε πράγματι κονδύλια από παντού;

Μάλλον όχι, αφού πληρώνουμε περίπου 500 εκατ. ευρώ για τον εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας P-3A Orion, ώστε να φτάσουν τεχνολογικά στο επίπεδο που βρίσκονταν τα ίδια αεροσκάφη ως P-3C, όταν υπηρετούσαν με το Αμερικανικό Ναυτικό πριν από 15 χρόνια τουλάχιστο! Την περίπτωση δωρεάν παραχώρησης νεότερων εκδόσεων του ίδιου αεροσκάφους από τα αποσυρόμενα του Αμερικανικού Ναυτικού τώρα που εντάσσονται σε αυτό τα P-8Α Poseidon την εξετάσαμε;

Ποιο το νόημα τότε των άριστων (όπως μας διαβεβαιώνουν) σχέσεων του δικού μας ΥΠΕΘΑ με το αντίστοιχο αμερικανικό, αν δεν μπορούμε να πάρουμε έστω 5 αεροσκάφη P-3C (ΦΩΤ. - ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ) δωρεάν; 

Ή ποιο το νόημα των αμερικανικών δηλώσεων και προτροπών να στηριχθεί η Ελλάδα αμυντικά τώρα που βιώνει τέτοιας έκτασης οικονομικό Αρμαγεδδώνα; Ή ποιο το «ευχαριστώ» των συμμάχων μας για τις εποχές της «χαράς» που έζησαν στη δική τους άμυνα, όταν η Ελλάδα αναγκαζόταν να ξοδεύει πάνω από το 2,5 με 3% του ΑΕΠ της για να συγκρατεί τις μεταναστευτικές ροές των Βαλκανίων παράλληλα με την ανάσχεση του τουρκικού αναθεωρητισμού;

Και η σπατάλη δεν σταματά στα Orion!

Ετοιμαζόμαστε να πετάξουμε μερικά δισεκατομμύρια ακόμη... στον πάτο του Αιγαίου, αφού πιθανότατα εκεί θα καταλήξουν τα δικά μας F-16 και Mirage 2000 απέναντι στα τουρκικά F-35 που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν μετά το 2019.

Σύμφωνα με πληροφορίες από την ίδια την USAF, σε εικονικές αερομαχίες με πραγματικά αεροσκάφη, σενάρια και συνθήκες πολέμου που έγιναν προ μηνών μεταξύ αεροσκαφών F-16 και F-15 με ραντάρ AESA –σαν αυτά που συζητάμε για να εκσυγχρονίσουμε τα δικά μας F-16– το F-35 κέρδισε σε όλες τις περιπτώσεις και μάλιστα από αποστάσεις που τα άλλα ραντάρ ούτε καν το είχαν δει... τα αποτελέσματα εξέπληξαν ακόμη και τα στελέχη της USAF.

Αντί λοιπόν να σχεδιάσουμε και να δούμε πώς θα χρηματοδοτήσουμε μια σοβαρή απάντηση στην τουρκική απειλή, αυτοσχεδιάζουμε πάλι, πετώντας πολύτιμο χρόνο, χρήματα, αργότερα ανθρώπινες ζωές και κυριαρχικά δικαιώματα στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας με το να εκσυγχρονίζουμε «σαπάκια» ή τουλάχιστο να επενδύουμε πολύτιμα κονδύλια σε συστήματα αμφίβολης επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας έναντι αυτών του αντιπάλου.

Για να πούμε τι; Να δικαιολογηθούμε ότι κάτι κάναμε;

Να θυμάστε ότι η Ιστορία δεν κρίνει προθέσεις, αλλά αποτελέσματα!

* Ο κ. Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος, Γεωστρατηγικός Αναλυτής.

Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση