Συνεργασία με την κυβέρνηση, σημαίνει κίνδυνος για το πολιτικό σύστημα

Του Γιάννη Σιδέρη

«Βαθύτατα προβληματισμένη, ενοχλημένη και σοκαρισμένη μετά τη συζήτηση στη Βουλή» δήλωσε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά. Αυτό που τη σόκαρε, όπως είπε, «ήταν το μίσος που έσταζε από κάθε λέξη του πρωθυπουργού» (Βέβαια απορούμε που δεν γνωρίζει ότι ο εχθρικός, πολεμικός λόγος, είναι το… αγωνιστικό σήμα κατατεθέν της κυβέρνησης).

Παρόλα αυτά κατηγόρησε τον κ. Τσίπρα ότι «επέλεξε να κόψει κάθε περιθώριο συνεννόησης και συζήτησης με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Επιλέγει, είπε, την πόλωση και την απομόνωση. «Διαλύει και καταστρέφει ό,τι χτίστηκε τα προηγούμενα χρόνια στην περίοδο της Μεταπολίτευσης στην Ελλάδα». Και συμπλήρωσε: «Χρειαζόμαστε εθνική γραμμή, χρειαζόμαστε συνεννόηση, χρειαζόμαστε εμπιστοσύνη στις πολιτικές δυνάμεις του τόπου».

Θα μπορούσε κάποιος να δώσει άλλη ερμηνεία στις δηλώσεις της προέδρου του ΠΑΣΟΚ, να υποπτευθεί ότι διά της συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων η ίδια επιδιώκει άνοδο στην εξουσία, συμμετοχή και απόλαυση τιμαρίων της. Δεν το γνωρίζουμε. Θα μπορούσε επίσης κάποιος να υποθέσει ότι γνωρίζει πως οι προτάσεις της δεν θα γίνουν αποδεκτές, και δι’ αυτών εκθέτει το κυβερνητικό κόμμα, παρουσιαζόμενη ως η λογική αρχηγός, πρωτοπόρος της εθνικής συνεννόησης. Ούτε αυτό το γνωρίζουμε. Υποθέτουμε ότι στις συναινετικές προτάσεις, ωθείται από την ειλικρινή αγωνία της για την πορεία του τόπου, ορθολογική σκέψη της ενότητας και τη διαφυγή από την στενωπό που ζούμε.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν μια τέτοια εθνική συνεννόηση, θα ανέκοπτε την κατηφορική πορεία της χώρας, και θα αποσοβούσε τους κινδύνους που έχουν αρχίσει να επανεμφανίζονται σκοτεινοί στον ορίζοντα, καθώς με την κυβερνητική πολιτική της άγνοιας, της αστοχίας και προπάντων της «περήφανης διαπραγμάτευσης που συνεχίζεται», η χώρα συνεχίζει να ολισθαίνει, εισερχόμενη εκ νέου σε λαβύρινθο.

Το καταδεικνύει η ειδησεογραφία των δύο τελευταίων ημερών με την σπασμένη υποδόση των 2,8 δις, επειδή η κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να διασφαλίσει ακόμη το 1,7 δις, που θα διοχετευόταν στην άνυδρη οικονομία – και δεν το κατόρθωσε γιατί δεν απέδωσε 10 εκατομμύρια ( εκατομμύρια, όχι δις) σε ληξιπρόθεσμες οφειλές!

Την ίδια ώρα το πολιτικό αδιέξοδο μεταξύ Ευρωπαίων και ΔΝΤ συνεχίζεται (με τους Ευρωπαίους ηγέτες να απεύχονται το κούρεμα γιατί είναι υπόλογοι στους λαούς τους, ενώ το πρόθυμο για κούρεμα ΔΝΤ, θα πάρει στο ακέραιο τα δάνειά του).

Χθες επίσης γερμανικά ΜΜΕ αποδέχτηκαν τον υπερήφανο στόχο του κ. Τσίπρα και πρότειναν κούρεμα του χρέους αλλά ταυτόχρονα… και Grexit. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος στους… «Μένουμε Ευρώπη», για να κρίνει ότι κάτι τέτοιο θα ήταν μια απευκταία, εφιαλτική προοπτική, στις σημερινές συνθήκες οικονομικής άπνοιας. Μια προοπτική την οποία η κυβέρνηση, τον καιρό που ονειρευόταν εκβιασμούς, δεν την είχε υπολογίσει - όπως (και δεν είμαστε εκτός θέματος), δεν είχε υπολογίσει το κλείσιμο των βορείων συνόρων όταν απειλούσε με τζιχαντιστές ο ένας, ή έκανε το διεθνιστικό αριστερό καθήκον της, η άλλη, ερήμην των ευρωπαϊκών λαών.

Από μακριά κι… αγαπημένοι

Οι καταστάσεις έχουν τη δική τους δυναμική και δεν αναστρέφονται άρδην. Η χώρα θα οδεύει τσακισμένη, η κυβέρνηση θα τσακίζεται ευθέως ανάλογα με τη χώρα, έως ότου αποφασίσει ο πρωθυπουργός ότι ήλθε το πλήρωμα του χρόνου να απέλθει (είτε επειδή δεν θα μπορεί να κυβερνήσει, είτε επειδή θα το επιτάσσει ο συνταγματικός χρόνος).

Τι χρείαν έχει συνολικά η αντιπολίτευση, ή όποιο κόμμα της, να δώσουν  χείραν βοηθείας; Για να επωμισθούν όλοι μαζί το κόστος που θα φροντίσει διά των επικοινωνιακών του μηχανισμών να τους επιμερίσει ο ΣΥΡΙΖΑ; (εδώ ακόμη τους εγκαλεί για ανακολουθία, επειδή δεν ψηφίζουν νόμους οι οποίοι προβλέπονται από το τρίτο μνημόνιο, και το οποίο ως γνωστόν, ψήφισαν υπό τις γνωστές έκτακτες συνθήκες εθνικής ανάγκης).

Η κυβέρνηση έλαβε λαϊκή εντολή (τρεις φορές, όπως φροντίζει υπερηφάνως να θυμίζει ο πρωθυπουργός), έχει συγκυβερνήτη και από την αρχή επέλεξε τον δρόμο της. Εάν πετύχει (υπόθεση εργασίας) θα το πιστωθεί, και ο λαός θα την ανταμείψει με… τέταρτη εντολή. Εάν αποτύχει θα κληθεί να παραδώσει τα κλειδιά. Εάν μαζί με τα κλειδιά, παραδώσει και συντρίμμια, αυτό αφορά και τον λαό που την ψήφισε.

Τότε όμως κάποιοι θα πρέπει να βρεθούν αλώβητοι, αλλά και προετοιμασμένοι με ρεαλιστικό προγραμματισμό, για να αρχίσουν την ανασυγκρότηση.

Το όλοι μαζί να βοηθήσουμε, ακούγεται... αγαπησιάρικο, αλλά με την καταστροφική ροή των πραγμάτων, ο μόνος που βρεθεί στο τέλος να τους υποδεχθεί όλους μαζί, θα είναι μη συμβατά πολιτικά σχήματα, όπως η Χ.Α.

Γι’ αυτό ας απαιτήσουν από την κυβέρνηση να κυβερνήσει, ας της ασκήσουν κριτική, ας την αντιπολιτευτούν, αλλά ας έχουν υπ΄ όψιν τους παραλλαγμένη τη λαϊκή σοφία που λέει… από μακριά… κι αγαπημένοι.

Πηγή Liberal

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση