Από τη Λωζάνη στο Βερολίνο

Γράφει ο Γ. Καπόπουλος

Η συνάντηση για την Συρία στην Λοζάνη το Σάββατο δεν έδωσε λύση και άμεση εκεχειρία εξελίξεις που κανείς δεν προσδοκούσε, αλλά επιβεβαίωσαν την βούληση Ουάσιγκτον και Μόσχας να αποφύγουν μια ανεξέλεγκτη κλιμάκωση στην Μέση Ανατολή και να κερδίσουν χρόνο στην αναζήτηση πολιτικής διευθέτησης για την επόμενη μέρα στην Δαμασκό.

Η συνάντηση σήμερα στο Βερολίνο των Ολάντ - Μέρκελ με τους Πούτιν - Ποροσένκο για την Ουκρανία στο πλάισιο της Ομάδας του Μινσκ θα δώσει την ευκαιρία και γιά μιά τριμερή Πούτιν- Ολάντ- Μέρκελ για τις εξελίξεις στην Συρία.

Σε ό,τι αφορά τη Συρία είναι δύσκολο να προβλεφθεί βήμα προόδου στις διαπραγματεύσεις πριν ολοκληρωθούν οι επιχειρήσεις τόσο στο Χαλέπι όσο και στην Μοσούλη και καταστεί σαφές ποιος ελέγχει τι στην Συρία και στο Ιράκ.

Σε ό,τι αφορά την Ουκρανία επί της ουσίας η κινητικότητα είναι συνάρτησης της βούλησης και της δυνατότητας της Δύσης να πιέσουν την κυβέρνηση του Κιέβου να παραχωρήσει καθεστώς αυτονομίας στις αποσχισθείσες επαρχίες του Ντάνιετσκ και του Λουγκάνσκ και κυρίως να συμφωνηθεί ένα χρονοδιάγραμμα για την διενέργεια τοπικών εκλογών.

Το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι σε ποιο βαθμό οι Ολάντ - Μέρκελ έχουν στη μεσολαβητική τους προσπάθεια τη στήριξη ρητή ή σιωπηρή των ΗΠΑ: Χωρίς τον αμερικανικό παράγοντα, η κυβέρνηση του Κιέβου δεν έχει περιθώριο περαιτέρω αντίστασης σε συμβιβαστική λύση.

Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ότι η πυρκαγιά στην Ουκρανία ξεκίνησε με την απίστευτη ελαφρότητα της Ε.Ε που πρότεινε τον Νοέμβριο του 2013 την Ανατολική Εταιρική Σχέση στο Κίεβο μιά φόρμουλα ενισχυμένης Ειδικής Σχέσης την οποία εισηγήθηκε μετά το ναυάγιο της επέκτασης του ΝΑΤΟ στην πρώην ΕΣΣΔ στην Σύνοδο Κορυφής στο Βουκουρέστι την Ανοιξη του 2008 ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας Σικόρσκι.

Η Ε.Ε άναψε τον σπινθήρα μιάς εξέγερσης κατά του τότε προέδρου της Ουκρανίας Γιανουκόβιτς με κορυφαία στιγμή τον τοτε Υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας Βεστερβέλλε να μιλά σε συλλαλητήριο της αντιπολίτευσης στην κεντρική πλατεία του Κιέβου.

Οταν η Ε.Ε προσπάθησε να σβήσει την φωτιά που η ίδια είχε ανάψει με την συμφωνία που υπέγραψε στα τέλη Φεβρουαρίου του 2014 η Τροίκα των Υπεξ Γαλλίας , Γερμανίας και Πολωνίας που πέτυχαν συμφωνία του Γιανουκόβιτς με την αντιπολίτευση ήταν πολύ αργά καθώς οι ΗΠΑ παρενέβησαν και στήριξαν την κυβερνητική ανατροπής μέ τον μέχρ τότε Πρόεδρο της Ουκρανίας να τρέπεται εις φυγήν.

Το εντυπωσιακό είναι ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία η οποία το καλοκαίρι του 2014 εξελίχθηκε σε πόλεμο ΗΠΑ- Ρωσίας δι αντιπροσώπων δεν επηρέασε την προσέγγιση των δύο χωρών στην Μέση Ανατολή ; Τον Σεπτέμβριο του 2013 η Μόσχα αφού είχε διευκολύνει την προσέγγιση Ουάσιγκτον-Τεχεράνης έπεισε τον Ασσαντ να παραδώσει το χημικό οπλοστάσιο της Συρίας, ένα χρόνο μετά προφανώς με συγκατάθεση του Κρεμλίνου οι ΗΠΑ άρχιζαν να βομβαρδίζουν τους Τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους και στην Συρία μετά το Ιράκ , και τέλος ένα χρόνο αργότερα το φθινόπωρο του 2015 προφανώς με την συγκατάθεση του Λευκού Οίκου η Ρωσία άρχισε να πλήττει τους τζιχαντιστές του ισλαμικού Κράτους και της Αλ Κάιντα στην Συρία.

Είναι αυτονόητο ότι όση πρόοδος στην προσέγγιση μεταξύ Δύσης και Ρωσίας σημειωθεί και κατοχυρωθεί στην Μέση Ανατολή αλλά και στην Ουκρανία μέχρις τις Εκλογές της 8.11 στις ΗΠΑ τόσο το καλύτερο για την προοπτική μιας συνολικής λύσης και σταθεροποίησης. Το μεσοδιάστημα ανάμεσα στις Εκλογές και την αλλαγή φρουράς στο Λευκό Οίκο είναι μιά περίοδος όπου ο απερχόμενος Πρόεδρος διεκπεραιώνει τις τρέχουσες υποθέσεις σε στενή συνεργασία με το επιτελείο του νικητή των εκλογών.

Ο αμερικανικός παράγων

Το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι σε ποιο βαθμό οι Ολάντ - Μέρκελ έχουν στη μεσολαβητική τους προσπάθεια τη στήριξη ρητή ή σιωπηρή των ΗΠΑ: Χωρίς τον αμερικανικό παράγοντα, η κυβέρνηση του Κιέβου δεν έχει περιθώριο περαιτέρω αντίστασης σε συμβιβαστική λύση.

Πηγή "Ημερησία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση