Η Δέσποινα αγωνιά για τη σημαία της καρδιάς της
Η τραγωδία που έφεραν τα Μνημόνια στην Ελλάδα
Του Πανίκου Παναγιώτου
Η Δέσποινα γεννήθηκε σε μια γειτονιά της Αθήνας στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Τότε ανέμιζαν οι πράσινες σημαίες της αλλαγής.
Όταν άρχισε να αντιλαμβάνεται τον κόσμο, ως παιδί εργατικής οικογένειας, συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να παλέψει σκληρά για τη γνώση και την επιβίωση.
Κατάφερε να αριστεύσει και να εισαχθεί στη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.
Στα φοιτητικά της χρόνια δεν εντάχθηκε σε καμία παράταξη, αλλά ήταν πιο πολιτικοποιημένη απ’ όσο φημίζονταν οι κομματικοποιημένοι φίλοι της. Κάνοντας το μεταπτυχιακό της ξεκίνησε να εργάζεται στο αντικείμενο των σπουδών της. Με την πάροδο του χρόνου κατοχυρώθηκε επαγγελματικά και μπόρεσε να βοηθήσει τα δύο μικρότερα αδέλφια της για να σπουδάσουν. Έτσι προχωρούσε στη ζωή της χωρίς να χρησιμοποιήσει κανένα δεκανίκι.
Κι εκεί που ένιωθε δικαιωμένη για τους κόπους της, μπήκε στο λεξιλόγιο των Ελλήνων η Τρόικα. Η κρίση χτύπησε αδυσώπητα και η επιχείρηση που εργαζόταν έκλεισε, όπως χιλιάδες άλλες.
Στην αρχή, ένωσε τη φωνή της με τους αγανακτισμένους για να καταγγείλουν το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.
Μετά τις πράσινες σημαίες, που έφεραν το πρώτο μνημόνιο, είδε τις γαλάζιες να ανεμίζουν με διακηρύξεις για την κατάργησή του.
Δεν πέρασε αρκετός καιρός και έφεραν το δεύτερο μνημόνιο.
Στη συνέχεια, άρχισε να κοιτάζει «προς τα αριστερά», θέλοντας να ελπίζει πως οι σημαίες με το κόκκινο, το πράσινο, το μωβ και το κίτρινο θα αποτίναζαν την «τροϊκανή κηδεμονία».
Αντί όμως της «απελευθέρωσης», έφεραν το τρίτο μνημόνιο.
Εδώ και οκτώ μήνες, η Δέσποινα βρίσκεται στη Νέα Υόρκη με επαγγελματική βίζα στο πλαίσιο ενός προγράμματος πρόσκλησης για εργασία από αμερικανική εταιρεία.
Της λείπει η οικογένεια και οι φίλοι της, η πόλη και η πατρίδα της, αλλά αισθάνεται τυχερή που της δόθηκε -έστω προσωρινά- αυτή η ευκαιρία.
Από μικρή δεν πίστεψε στις χρωματισμένες σημαίες.
Τώρα, ακόμα περισσότερο, νοιάζεται κι αγωνιά μόνο για μια σημαία που πάντα συμπορεύεται με το φως, τις μνήμες και τις ελπίδες ενός ολόκληρου έθνους.
Για τη σημαία της καρδιάς της, τη σημαία της Ελλάδας.
Πηγή "Ο Φιλελεύθερος"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...