Η άδεια… ατζέντα του Αλέξη στην εξωτερική πολιτική
Η καταληκτική ομιλία του πρωθυπουργού, κατά τη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, στο τμήμα της που αφορά την εξωτερική πολιτική, σε καμία περίπτωση δεν εντυπωσίασε.
Ουσιαστικά δε, όλη τη διάρκεια της τριήμερης συζήτησης, τόσο από τον πρωθυπουργό όσο και από τον αρμόδιο υπουργό, δεν ακούστηκε τίποτα το ουσιαστικό, με εξαίρεση αοριστίες και ευχολόγια περί πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, λύσης του Κυπριακού – τι είδους άραγε; – δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους και λοιπών ρομαντικών, πλην όμως ανεδαφικών και ενίοτε αντιπαραγωγικών, τίποτα το ουσιαστικό δεν ακούστηκε.
Το ότι ο μεγάλος καημός του Έλληνα πρωθυπουργού είναι η δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, ξεπερνά την ταπεινή σκέψη μας, αν και εξηγείται εύκολα με βάση πάγιες στερεοτυπικές πεποιθήσεις δεκαετιών της ελληνικής – και όχι μόνο – Αριστεράς.
Αντίθετα, για το Κυπριακό, όπου η κινητικότητα είναι έντονη και όπως όλα δείχνουν οδηγούμαστε σε λύση τύπου Ανάν, ούτε κουβέντα. Η μόνη αναφορά του πρωθυπουργού αφορούσε τα γνωστά τετριμμένα – παρότι ουσιαστικά – περί αποχώρησης των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων.
Το πρόβλημα της Κύπρου όμως, δεν είναι μόνο η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, αλλά κυρίως το αν το σχεδιαζόμενο καθεστώς του «ομόσπονδου» κυπριακού κράτους θα είναι βιώσιμο ή όχι. Και δυστυχώς, βάσει όλων των ενδείξεων δεν θα είναι, διότι βασίζεται στην ίδια λανθασμένη «συνταγή» που βασίστηκαν και οι Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου και το σχέδιο Ανάν.
Επίσης, ο κ. πρωθυπουργός δεν είπε λέξη για τα Σκόπια και την προετοιμαζόμενη ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, μετά ίσως από την ταχεία επίλυση της «διαφοράς για το όνομα», ενδεχομένως διότι το κυβερνών κόμμα φιλοξενεί στο εσωτερικό του πανσπερμία απόψεων, κάποιες εκ των οποίων πιο… προωθημένες και από αυτές των κατά φαντασία «Μακεδόνων».
Το όνομα των Σκοπίων όμως είναι το μικρότερο πρόβλημα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ο αλυτρωτισμός των Σκοπιανών και η υφαρπαγή της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, ένα ζήτημα το οποίο ξεπερνά τον κάθε Τσίπρα, ή Μεϊμαράκη, ή οποιονδήποτε άλλον. Ελπίζουμε αυτό να είναι επαρκώς κατανοητό και να οδηγεί σε συναίσθηση της ευθύνης που κουβαλά στους ώμους του ο εκάστοτε περιστασιακός διαχειριστής της υπόθεσης.
Ίσως αυτά να είναι πολύ «εθνικιστικά» για την πολυδιάστατη ελληνική εξωτερική πολιτική η οποία, σύμφωνα με τον Νίκο Κοτζιά, καθιστά την Ελλάδα «ενεργητικό παίκτη και όχι παρατηρητή των εξελίξεων». Παρά τη θετική μας προδιάθεση απέναντι στον υπουργό Εξωτερικών, αυτό δεν το έχουμε δει, ενώ κάποιες από τις κινήσεις θα μπορούσε να ειπωθεί ότι έγιναν με τρόπο που δεν ωφέλησαν τα ελληνικά συμφέροντα, όπως αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική, κατά τον υπουργό, ασκείται – και ορθά – με βάση το εθνικό συμφέρον και την αλληλεγγύη μας στους μαχόμενους λαούς, το ευρωπαϊκό πλαίσιο και τις προοπτικές του και τέλος το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Προσυπογράφουμε το πρώτο αναφανδόν. Ας μας επιτραπεί να παρατηρήσουμε όμως, ότι όλα τα υπόλοιπα δεν συμβαδίζουν απαραίτητα με το πρώτο. Ας το προσέξουν…
Διότι κάποιος οφείλει να νιώθει αλληλέγγυος και με τους Βορειοηπειρώτες αδελφούς που όλοι ξεχνούν, ακόμα και με τους δολοφονημένους αμάχους είτε είναι Εβραίοι είτε Παλαιστίνιοι, καθώς επίσης να νιώθει αλληλέγγυος με τον λαό της Παλαιστίνης ή της Βενεζουέλας, αλλά…
Στην περίπτωση της Παλαιστίνης επί της αρχής ορθά υποστηρίζουμε την ίδρυση κρατικής οντότητας. Κάναμε το ίδιο και με τους Κούρδους, ή φοβόμαστε τον «σουλτάνο Ερντογάν» μη μας μουτρώσει;
Όπως η Τουρκία θέτει θέματα ασφαλείας και αντιμετωπίζει γεωπολιτικά το ζήτημα, παρόμοιο δικαίωμα – υποχρέωση για την ακρίβεια – έχουν και οι Ισραηλινοί, καθώς όντας 6-7 εκατομμύρια ψυχές σε μια αραβική και όχι μόνο (αντίπαλοι είναι και οι Ιρανοί που δεν είναι Άραβες) «θάλασσα» 300 εκατομμυρίων, πείθουν ακόμα και τον αδαή στρατιωτικό παρατηρητή, ότι το ολοκαύτωμα δεν είναι απαραίτητο να συμπεριλαμβάνει Άουσβιτς και κρεματόρια για να παραχθεί αναλόγου βεληνεκούς αποτέλεσμα.
Ειδικά οι Έλληνες που εγκατέλειψαν ιστορικά ελληνικά εδάφη κατά τη μικρασιατική καταστροφή, οι Κούρδοι, οι Αρμένιοι και άλλοι πολλοί λαοί, γνωρίζουν καλά ότι δεν απαιτείται παρά μια μεταβατική περίοδος εκ νέου καθορισμού περιφερειακών και διεθνών ισορροπιών για να ανατραπούν στην πράξη πεποιθήσεις περί του τι ανήκει οριστικά στο παρελθόν και τι όχι.
Όσον αφορά δε τη Βενεζουέλα, προφανώς είμαστε αλληλέγγυοι, όχι όμως μόνο με τους οπαδούς του Τσαβισμού που έκαναν τις επιλογές του και τώρα κάνουν… ταμείο της πρακτικής εφαρμογής των ιδεοληπτικών εμμονών που οδήγησαν μια χώρα με 90 δισεκατομμύρια δολάρια ετήσια έσοδα από υδρογονάνθρακες, στο χείλος της οικονομικής καταστροφής.
Αλληλέγγυος πρέπει να είσαι και με τους αντιπάλους του καθεστώτος, που έχουν κάθε δικαίωμα να θεωρούν ότι τείνει να μετεξελιχθεί σε δικτατορικό, για να διατηρήσουν οι διάδοχοι του Τσαβισμού την εξουσία.
Η κυβέρνηση, χαμένη ανάμεσα σε ιδεοληπτικές εμμονές και τη… γνωριμία της με την πραγματικότητα, από τη μία ευχαριστεί στη Νέα Υόρκη τους Αμερικανούς για την συνδρομή τους κατά τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, μέσω του πρωθυπουργού και την ίδια ώρα το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ διοργανώνει διαδήλωση κατά των «κακών» ιμπεριαλιστών Αμερικανών για τη Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Εταιρική Σχέση, μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ (TTIP). Ο ορισμός του «ό,τι να’ ναι», δηλαδή.
Αν αυτό το θεωρείται από τους κυβερνητικούς σοβαρή και σταθερή εξωτερική πολιτική, σφάλουν δραματικά και παρά της υποστήριξης που απολαμβάνουν προς το παρόν από του πολίτες που είχαν συγκεκριμένα κριτήρια τα οποία οδήγησαν την επιλογή τους, θα πρέπει να γνωρίζουν, ότι αυτό δεν θα διαρκέσει για πολύ, καθότι στο οικονομικό πεδίο τα πράγματα είναι λίγο πολύ προσδιορισμένα. Τα υπόλοιπα είναι για εσωτερική κατανάλωση και για αφελείς.
Οι χρήσιμοι ηλίθιοι εξυπηρετούν για περιορισμένο χρόνο, μέχρι να τελειώσει η οποιαδήποτε δουλειά. Μετά ποιος ο λόγος να υπάρχουν; Αποδεικνύονται σε χρόνο ρεκόρ αναλώσιμοι. Ας φροντίσουν λοιπόν οι κρατούντες, να μην κερδίσουν… με το «σπαθί» τους, μια θέση στη συγκεκριμένη κατηγορία, από τον ιστορικό του μέλλοντος.
Πηγή MIgnatiou
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...