Η υποκρισία του ευρωπαϊκού «παραδείσου»

H Ευρώπη απέτυχε. Απέτυχε να προλάβει τη μεταναστευτική έκρηξη που βιώνει. Απέτυχε να ελέγξει τη μεγαλύτερη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ανθρωπιστική κρίση. Οι χιλιάδες εκτοπισμένοι που συνωστίζονται στα σύνορα της Ελλάδας, των Σκοπίων, της Σερβίας, για να περάσουν στον «παράδεισο» των βορείων πλούσιων χωρών, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Η προστάτιδα των μικρών και αδυνάτων, όλων αυτών τους οποίους καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, σφύριζε αδιάφορα παρά το γεγονός ότι το πρόβλημα ήταν εντός των τειχών της…

Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν είναι υπόθεση των νοτίων χωρών, της Ιταλίας και της Ελλάδας, που δέχονται τον κύριο όγκο. Είναι υπόθεση όλων. Όπως πολύ ορθά υπέδειξε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Καταγράφουμε την ανησυχία του κ. Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ για την απόρριψη αυτών των ανθρώπων και για τη βία κατά των αιτητών ασύλου. Θυμίζει προς όλους ότι πρόκειται για ανθρώπους που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο στη Συρία, από το Ισλαμικό Κράτος, από την τρομοκρατία στη Λιβύη και από τη δικτατορία στην Ερυθραία.

Η Ευρώπη δεν έχει δείξει για χρόνια το ανθρώπινο πρόσωπό της. Αυτό το πρόσωπο για το οποίο άκουσαν στις φλεγόμενες περιοχές τους οι πρόσφυγες και πήραν την απόφαση της απόδρασης για ένα καλύτερο αύριο. Αδιαφόρησε για το πρόβλημα. Αδιαφόρησε για την πηγή του κακού που προκαλεί το προσφυγικό κύμα διαφυγής προς την Ευρώπη. Όπως αδιαφόρησε και για τη διογκούμενη πίεση που δέχονται οι χώρες του νότου. Αντιμετωπίστηκαν αυτές οι χώρες ως αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Η Τουρκία, από την οποία διακινείται ο μεγαλύτερος όγκος των προσφύγων από τη Συρία, μένει στο απυρόβλητο. Ποτέ δεν τήρησε υποχρεώσεις που απορρέουν από διεθνείς συνθήκες. Ποτέ δεν συνεργάστηκε για την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος παρά μόνο όταν είχε να κάμει με την εξασφάλιση δικών της συμφερόντων. Πολύ αργά θυμήθηκαν οι Βρυξέλλες να κηρύξουν τον πόλεμο στα δίκτυα των διακινητών των μεταναστών. Τα δίκτυα αφέθηκαν να οργανωθούν πολύ καλύτερα ακόμη και από ευρωπαϊκά κράτη. Αυτό είναι αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι ότι ο ρατσισμός είναι σαράκι βαθιά ριζωμένο σε πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες. Η ξενοφοβία αφέθηκε να γίνει τρόπος ζωής στις πολιτισμένες κοινωνίες. Και τώρα τρέχουν να προλάβουν τις επιθετικές διαθέσεις των ακραίων στοιχείων και τα ξεσπάσματά τους σε μια σειρά από χώρες ευρωπαϊκές.

Η Ευρώπη, για να μπορεί να πείσει σήμερα τους πολίτες της αλλά και τους πρόσφυγες που τη βλέπουν ως παράδεισο της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χρειάζεται πρωτίστως να επανεύρει τις αρχές και τις αξίες της.

Ανδρούλα Ταραμουντά
Πηγή Φιλελεύθερος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση