Ποιοι ψηφίζουν ναι;

Γράφει ο Χαράλαμπος Μηνάογλου
Δρ. Νεότερης Ιστορίας ΕΚΠΑ
Μέλος Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητας της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

Αναλύσεις για τις οικονομικές επιπτώσεις του ναι και του όχι έχουν γίνει πάμπολλες τις τελευταίες ημέρες: αστείες, σοβαρές, υπερβολικές, ανεδαφικές, προσγειωμένες, έγκυρες, εκφοβιστικές, καθησυχαστικές. Η μεγάλη όμως πλειοψηφία των ψηφοφόρων της 5ης Ιουλίου αδυνατεί πλήρως να παρακολουθήσει οποιαδήποτε ανάλυση που ξεπερνά το επίπεδο του αν θα ανοίξουν οι τράπεζες και πότε. Τα αίτια, οι συνέπειες, οι προοπτικές πίσω από το άνοιγμα των τραπεζών είναι αδύνατο να γίνουν κατανοητές από τους πολλούς, όσο και αν εκλαϊκευθούν. Και αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα για το αντιπροσωπευτικό σύστημα: πώς ψηφίζουν και αποφασίζουν για κάτι που οι περισσότεροι αδυνατούν να κατανοήσουν;

Για τον ανωτέρω λόγο δεν θα προσθέσουμε άλλη μία οικονομική ή οικονομίστικη ανάλυση, αλλά θα στηρίξουμε την θέση μας στην πολιτική παρατήρηση, η οποία ενδέχεται να είναι και πιο προσιτή και κατανοητή σε όσους από τους συνέλληνες δεν έχουν σπουδές στα οικονομικά. Από όσες από τις αμέτρητες συζητήσεις διαμείφθηκαν έτυχε να παρακολουθήσουμε προκύπτει η εξής εκπληκτική παρατήρηση: όσοι υποστηρίζουν το ναι ανήκουν στο πολιτικό κατεστημένο της μεταπολίτευσης που χρεοκόπησε την χώρα και διέφθειρε ολοκληρωτικά τους Έλληνες. Πασόκοι λήσταρχοι υπουργοί και βουλευτές, καθηγητάδες αερολόγοι, δήμαρχοι λαδοπόντικες, άνθρωποι που τρώγοντάς τα μαζί με τον Πάγκαλο πλούτισαν και τώρα χαρακτηρίζουν αυτά τα χρήματα κόπους της ζωής τους, Νδημοκράτες υπουργοί και βουλευτές, αριστεριτζήδες-ποταμίσιοι-δημαρίσιοι ιδεολόγοι που τάσσονται υπέρ των δικαιωμάτων κάθε μειονότητας αλλά κατά του δικαιώματος των Ελλήνων για αντίσταση και ως συντονιστής κεντρικός και εμβληματικός όλων αυτών η τιμία οικογένεια Μητσοτάκη με τους γαμπρούς και τις νύφες της απλωμένους σε διάφορα κόμματα και τηλεοπτικούς σταθμούς να κανοναρχούν υπέρ της ανάγκης υποταγής.

Άκουσα το διάγγελμα μάλιστα του γενάρχη της οικογένειας, το οποίο μου έφερε στην μνήμη μία πανομοιότυπη δήλωσή του για το σχέδιο ΑΝΑΝ. Τότε διαπίστωσα πώς υπάρχει άλλη μία σύμπτωση: όσοι υποστηρίζουν σήμερα το ναι και προσπαθούν να μας πείσουν ότι το όχι θα φέρει την συντέλεια ήταν ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι που προπαγάνδιζαν με το αζημίωτο, όπως αποδείχθηκε, υπέρ του ναι και στο σχέδιο ΑΝΑΝ. Κάντε μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο και θα δείτε ότι όλοι μα όλοι οι υποστηρικτές του ναι στις 5 Ιουλίου ήταν και υποστηρικτές του ναι στο σχέδιο ΑΝΑΝ. Και τότε έλεγαν ακριβώς τα ίδια: ότι ναι σημαίνει απόλυτη καταστροφή, μη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απομόνωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όλεθρο, παρακμή και άμεση υποταγή της στην Τουρκία. Δώδεκα χρόνια μετά συνεχίζουν να διαψεύδονται. Αλλά πάλι εκεί, την δουλειά τους: να κρατούν δηλαδή τους Έλληνες υποταγμένους στην Ευρώπη των τραπεζών.

Όταν βλέπεις λοιπόν όλους τους κλέφτες της μεταπολίτευσης ενωμένους υπέρ του ναι, όσους μας χρεοκόπησαν κατακλεύοντας την Ελλάδα, δεν υπάρχει δίλημμα· ξέρεις καλά τι σε συμφέρει συνέλληνα να ψηφίσεις.

Δυστυχώς, όπως τουλάχιστον μεταδίδει ο ΣΚΑΙ και γράφει η Καθημερινή, και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος φαίνεται ότι προσχώρησε στο στρατόπεδο του πολιτικού κατεστημένου και ενέταξε εαυτόν στους υποστηρικτές του ναι μαζί με έναν εσμό φανατικών πολεμίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας (Μπουτάρης, Καμίνης, Θεοδωράκης ποταμίσιος κ.α.). Αυτό όμως δεν είναι το ήθος της Ορθοδοξίας. Αυτό το διασώζουν όσοι επίσκοποι αντιστέκονται στους ισχυρούς του αιώνος τούτου και πάμπολλοι ιερείς και λαϊκοί, οι οποίοι ακολουθώντας τους αγίους προτιμούν τον Χριστό από τον μαμωνά, τον Χριστό από τον χρυσό. Και αυτό το κάνει για παράδειγμα η Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου με το κείμενο που εξέδωσε σχετικά με το δημοψήφισμα και με το οποίο παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ του όχι και καλεί τους Έλληνες σε ενότητα.

Γύρω από το όχι άλλωστε μπορεί να εκφραστεί πραγματική ενότητα, καθώς εκεί συγκεντρωνόμαστε άνθρωποι με πολύ διαφορετικές πεποιθήσεις, αλλά αταλάντευτη στάση κατά της υποταγής και της ξενοκρατίας. Όσοι επιδιώκουμε μία Ελλάδα ελεύθερη και Έλληνες ανθρώπους του δικού μας τρόπου, της δικής μας κουλτούρας. Και αυτό πρέπει να είναι το ζητούμενο στις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίσουμε από εδώ και πέρα: η επιστροφή στον δικό μας τρόπο και η εκδίωξη αυτής της αισχρής νοοτροπίας της υποταγής, της εξάρτησης και της δανειακής υπανάπτυξης. Γύρω από το όχι να ξεκινήσουμε πάλι την παραγωγική Ελλάδα, η οποία θα στηρίζεται σε αυτό που θα παράγει και όχι στα δανεικά. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Όλα τα άλλα είναι για τους δανειστές.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση