Σενάρια €κτροπής
Λένε οι ιστορικοί, και έχουν δίκιο, ότι η περίοδος της μεταπολίτευσης ήταν η πιο ομαλή πολιτικά περίοδος της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ούτε πραξικοπήματα ούτε ωμές παρεμβάσεις του ξένου παράγοντα ούτε παρακράτος, όπως το γνωρίσαμε τη μετεμφυλιακή εποχή, ούτε ανώμαλες καταστάσεις, όπως ήταν τα Ιουλιανά το 1965.
Ο κοινοβουλευτισμός λειτούργησε σχετικά καλά, είχαμε εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία – η παντοκρατορία της Δεξιάς τελείωσε το 1981 και ο συναινετικός δικομματισμός επλήγη τον Ιανουάριο του 2015 με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και έτσι για πρώτη φορά από το 1947 αναδείχθηκε στην Ελλάδα μια κυβέρνηση στ” αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας.
Ο απολογισμός σε γενικές γραμμές είναι θετικός. Ωστόσο, πρέπει να πούμε ότι δεν ήταν μια τελείως ανέφελη ιστορική φάση. Για παράδειγμα, είχαμε την παραπομπή ενός πρωθυπουργού στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (1991) και δύο ανατροπές κυβερνήσεων: του Μητσοτάκη το 1993 με βάσιμες ενδείξεις για εξαγορά βουλευτών από πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες και του Γ. Παπανδρέου με βελούδινο πραξικόπημα, το οποίο οργάνωσαν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και εκτέλεσαν το πολιτικό προσωπικό της Νέας Δημοκρατίας και ένα τμήμα του στελεχικού δυναμικού του ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα, κύκλοι εντός και εκτός της χώρας φλερτάρουν ξανά με την εκδοχή μιας κοινοβουλευτικής εκτροπής προκειμένου να επαναφέρουν την Ελλάδα στην κανονικότητα, όπως φυσικά την εννοούν αυτοί. Το είπε άλλωστε ο Γιούνκερ: δεν εμπιστεύομαι τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν είναι ένα κανονικό κόμμα.
Από την αρχή των διαπραγματεύσεων φάνηκε ότι οι δανειστές είχαν έναν κεντρικό στόχο: να υποχρεώσουν τον Τσίπρα να περάσει από τη Βουλή μια επονείδιστη συμφωνία με τη βοήθεια των άλλων κομμάτων ώστε κι αυτός να ξεφτιλιστεί και η κυβέρνησή του να αποσταθεροποιηθεί.
Από κει και πέρα οι δρόμοι είναι δύο: Μια άλλη πλειοψηφία από την παρούσα Βουλή, που είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση γιατί προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη του Τσίπρα (αδύνατο) και τη σύμπραξη κομματιού της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ (απίθανο).
Αν όμως το προηγούμενο σενάριο δεν ευδοκιμήσει και οδηγηθεί η χώρα στις εκλογές, υπάρχει και η λύση της συγκρότησης εκλογικού μετώπου των λεγόμενων φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων για να αποτραπεί μια νέα νίκη των εξτρεμιστών που θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Ποιος θα ηγηθεί;
Στο μέγαρο Μαξίμου υποστηρίζουν -αξιολογώντας διάφορες πληροφορίες- ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως το τελευταίο διάστημα έχει ενεργοποιηθεί ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.
Πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Όλα όσα γράφονται στο άρθρο ισχύουν υπό την προϋπόθεση ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν θα έρθει σε συμφωνία με την τρόικα, και θα επιλέξει ρήξη και στάση πληρωμών, πράγμα εντελώς απίθανο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί αν συμφωνήσουν σε νέο μνημόνιο και το φέρουν για ψήφιση στη βουλή, θα υπερψηφιστεί από ένα μέρος των κυβερνητικών βουλευτών και την πλειοψηφία της αντιπολίτευσης δημοκρατικά και νόμιμα.
Σ'αυτήν την περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πέσει από εξωτερικούς παράγοντες ούτε από εγχώριες συνωμοσίες.
Όσον αφορά την πρόθεση των Ευρωπαίων να ανατρέψουν την ελληνική κυβέρνηση, δεν έχει και τόσο να κάνει με την επαναστατικότητα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ γιατί είναι προφανής (και δηλωμένη) η πρόθεση τους να καταλήξουν σε κάποιον συμβιβασμό άρα με την αποδοχή της τρόικας (εξ άλλου και η προηγούμενη κυβέρνηση, τους τελευταίους μήνες της διακυβέρνησης της, δεν είχε καλές σχέσεις με την τρόικα). Έχει να κάνει περισσότερο με το ότι η παρούσα κυβέρνηση έγινε για μεγάλο διάστημα σημαία του αντιμνημονιακού μετώπου (δικαίως ή αδίκως) και αυτό φάνηκε και από την στήριξη που είχε από την κοινή γνώμη για όσο καιρό κρατούσαν οι διαπραγματεύσεις, και παρ'ολο τον βομβαρδισμό τρόμου από εγχώρια και ξένα ΜΜΕ.
Στην ουσία θέλουν μια άσχημη πτώση της κυβέρνησης για να καμφθεί το ηθικό του πληθυσμού και να μην επαναληφθεί το εγχείρημα, ενδεχομένως με άλλη κυβέρνηση.
Τσιπ.