Το «Πεντελικόν» του Αλέξη…

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καννελάκης 

Τις τελευταίες ημέρες όλοι διερωτώνται: Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας προχώρησε σε δημοψήφισμα; Γιατί επέλεξε τώρα το δημοψήφισμα και τι θα κάνει μετά από αυτό το δημοψήφισμα, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα; Γιατί, δεν ενημερώνει τους Έλληνες για το τι ακριβώς σκοπεύει να κάνει την επόμενη ημέρα, αλλά επιλέγει να διατηρεί σιγή ιχθύος δίνοντας λαβή για την δημιουργία διαφόρων ευφάνταστων και μη σεναρίων; Και πως είναι δυνατόν ο Αλέξης Τσίπρας να ζητάει από τον ελληνικό λαό μία «λευκή επιταγή» που κανένας δεν ξέρει με ποιόν τρόπο, υπέρ τίνος και πότε θα την εξαργυρώσει…;

Τα λογικά ερωτήματα που έχουν προκύψει από την ώρα της ανακοίνωσης του δημοψηφίσματος είναι πάρα πολλά. Και συνεχώς αυξάνονται, ενώ από την «αντίπερα όχθη», ο συναισθηματισμός, ο «τυφλός πατριωτισμός», η ανάγκη επαναφοράς στην αξιοπρέπεια και στα αυτονόητα, δίνουν την εντύπωση της επιλογής «καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή», χωρίς κανείς να αναρωτιέται μήπως η «ελεύθερη ζωή» θα είναι στην κυριολεξία μίας ώρας…

Γιατί, λοιπόν, έκανε όσα έκανε ο κ. Τσίπρας;

Η εξήγηση είναι εύκολη για όποιον γνωρίζει πως λειτουργούν τα αριστερά κόμματα, όπου στην Κεντρική Επιτροπή –σε αντίθεση με την Κοινοβουλευτική Ομάδα- δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου (λούμπεν)Πασόκοι. Αντίθετα, η Κεντρική Επιτροπή αποτελείται από κάποιους νέο-αριστερούς και κάποιους παλαιοκομμουνιστές σταλινικού τύπου.
Γι αυτό, όταν ο Αλέξης Τσίπρας πήγε για έγκριση την πρότασή του, των 8 δισ., παρ’ ολίγο να χάσει το κόμμα από τα χέρια του. Την πέρασε μεν οριακά με ψήφους 95-75, αλλά στην ουσία οι ψήφοι της διαφοράς ήταν μόλις… δέκα (10)!

Αυτή η συνεδρίαση ήταν το «Πεντελικόν» του Αλέξη Τσίπρα. Ήταν το σημείο που αντιλήφθηκε ότι αν δεν ικανοποιεί τους ελάχιστους των ελάχιστων του κόμματος, τότε θα βρεθεί ο ίδιος εκτός…
Αυτός ήταν και ο λόγος που έκανε πίσω, γενικώς, και δεν έκλεισε συμφωνία. Φοβήθηκε ότι θα χάσει το ίδιο του το κόμμα, ενώ ταυτόχρονα θα είχε τεράστιο πρόβλημα και μέσα στη Βουλή τόσο ο ίδιος όσο και ο Πάνος Καμμένος, με αποτέλεσμα ενώ θα έχανε την δεδηλωμένη, ταυτόχρονα θα πέρναγε το νόμο με ψήφους της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού.

Ο Αλέξης Τσίπρας, δεν είχε καμία άλλη επιλογή, λοιπόν, πέρα από αυτή του δημοψηφίσματος, με το θολό ερώτημα και το όλο σκηνικό της πατριωτικής ανάταξης και σύγκρουσης (ποιος είπε ότι η πατρίδα δεν πουλάει καλά και ποιος είπε ότι οι πατριδέμποροι έχουν τελειώσει;).
Τώρα, αν θελήσουμε να απλοποιήσουμε το όλο θέμα, θα αντιληφθούμε ότι το 2%-3% του ελληνικού λαού συνεπικουρούμενο από τις ψήφους της Χρυσής Αυγής και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, επέβαλε την άποψή του.

Μήπως είπε κανείς ότι η Δημοκρατία δεν δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους; Ή μήπως υπάρχει κανείς που να μην αντιλαμβάνεται ότι η ίδια η έννοια της Δημοκρατίας βιάζεται κατάφορα από ερασιτέχνες σαλταδόρους της πολιτικής που μπορεί να έχουν τις καλύτερες προθέσεις, αλλά δεν είναι σε θέση να δημιουργούν καν τις προϋποθέσεις των όσων με περισσή ελαφρότητα υπόσχονται (αλά Γκρούεζα).

Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση