Ευρωπαϊκή και εθνική πολιτική κρίση...
Γράφει ο Σπύρος Παπασπύρος
Είναι πανθομολογούμενο, ότι η κρίση που μαστίζει την χώρα μας δεν είναι μόνο ελληνική αλλά πανευρωπαϊκή. Με διάφορες παραλλαγές, ποσότητες και επιπτώσεις, αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο σοβαρές, τα προβλήματα αφορούν, πλήττουν ή απλώς αγγίζουν ολόκληρη των Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έχει σημασία λοιπόν, εξετάζοντας τα προβλήματα αυτά, να τα εντοπίσουμε, τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και στο εθνικό μας επίπεδο. Και να προσεγγίσουμε τους πιθανούς δρόμους ορθής αντιμετώπισής τους. Χωρίς φιοριτούρες και αυταπάτες. Με καθαρότητα και ρεαλισμό. Που είναι οι καλύτερες βάσεις, για την αντιμετώπιση και της κοινωνικής πλευράς της πολύπλευρης κρίσης.
ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Να τελειώνουμε με τις αυταπάτες και τις "γελοιότητες" των Brussels Group και άλλων ονοματολογιών. Κοινό νόμισμα χωρίς ενιαίο φορολογικό σύστημα δεν έχει προοπτική.
Αντιμετώπιση των κρατικών χρεών χωρίς κοινό επιτόκιο δεν βγαίνει.
Κοινή δημοσιονομική και οικονομική διακυβέρνηση της Ευρώπης χωρίς Πολιτική οδηγεί διαρκώς σε αδιέξοδα, στο παρελθόν.
Ακόμη κι αν λυθεί, με τον καλλίτερο τρόπο, το ζήτημα που τρέχει τώρα με την χώρα μας, η σύνθεση που χρειάζεται η Ευρώπη δεν προκύπτει αφού η γενική της κατάσταση ενισχύει την ετερότητα.
Η εκτόξευση της ανεργίας στο σύνολο της Ευρώπης αποτελεί διαγενεακή τιμωρία. Και για αυτό δεν είναι αιτία η Ελλάδα.
Οι οικονομικοί ρυθμοί είναι κάτω από τα επίπεδα του 2007 . Η αντιστροφή των μεγεθών, από την έναρξη της κρίσης έως σήμερα, σε σχέση με τις ΗΠΑ (απασχόληση, ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη), αναδεικνύει αναποτελεσματικότητα των μέτρων. Και τελικά αποκαλύπτει ότι ήταν μέτρα κρίσης αντί εναντίον της.
Η Ευρώπη στην διάρκεια της κρίσης τρέχει με "ιστορική ασυνέχεια" αμφισβητώντας η ίδια την ιστορική της συνέχεια.
Τα αδιέξοδα ενός οικονομικού μοντέλου που λειτουργεί και "πολιτικά" , που δημιουργεί θεσμούς , κανόνες και νοοτροπίες με παρωπίδες, είναι συνθήκη "φυγής" από την πραγματικότητα και το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Κατακερματίζει και "βαλκανοποιεί" την ΕΕ.
Η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης και η ενεργητική συμμετοχή των κοινωνιών είναι η επείγουσα μετεξέλιξη.
Για να είναι η Ευρώπη, ως ενιαία οντότητα (και όχι ορισμένες χώρες της) στο παιχνίδι της παγκόσμιας ισορροπίας και κυριαρχίας.
Ευρώπη με αξίες, πολιτισμό, όραμα, δύναμη. Και όχι με σχέσεις υποτέλειας, που "παίζουν" και στο εσωτερικό της τα ισχυρά παγκόσμια ή περιφερειακά ή εθνικά συμφέροντα και ανταγωνισμοί.
ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Το κινεζικό ιδεόγραμμα έχει δυο χαρακτήρες στην λέξη "κρίση" : ο ένας παριστάνει τον "κίνδυνο" και ο άλλος την "ευκαιρία".
Ο κίνδυνος είναι η αύξηση ή παραμονή σε απαράδεκτα επίπεδα της ανεργίας, η φτώχεια, η εξαθλίωση, η δυστυχία, η ερήμωση της υπαίθρου και της ζωής μας ,η καταστροφή, τα ερείπια του κοινωνικού κράτους.
Η ευκαιρία είναι η μετατροπή της οικονομίας, η αλλαγή του πολιτικού συστήματος, η κοινωνική ενέργεια δημιουργίας. Το πιο βασικό εδώ είναι η δικαιοσύνη, πρώτα απ´ όλα στο φορολογικό σύστημα και επιτέλους στην απαλλαγή από την γάγγραινα της φοροδιαφυγής.
Μέχρι τώρα, καμία κυβέρνηση, σε κανένα στάδιο εξέλιξης της κρίσης, δεν ξέφυγε από τα λόγια προς τις πράξεις, για την αναγκαία αναδιοργάνωση σε εθνικό επίπεδο. Δεν ξέφυγαν από τις αμφιταλαντεύσεις, τις υποχωρήσεις, τις συγχύσεις και τελικά τις ήττες.
Λύσεις, παρά τις αντιξοότητες, υπήρχαν και υπάρχουν. Εντός και εκτός των "εκτός δυνάμεων και θεσμών", των κατεστημένων κάθε μορφής, κλειστών ή προσωποπαγών συστημάτων εξουσίας και επιρροών, των διεφθαρμένων ελίτ.
Η πολιτική και κοινωνική ενότητα, που καθιστά ακατανίκητη τη δύναμη μιας χώρας και η μετατροπή των κατευθύνσεων σε πρόγραμμα και σχέδιο παρέμεινε και παραμένει στο κενό.
Αυτόν τον "πόλεμο" πρέπει να τολμήσει άμεσα η Κυβέρνηση, εάν επιθυμεί να ατενίζει το μέλλον και να το ανοίξει σε όλους. Ιδιαίτερα στους νέους, τους ανέργους και τους αποκλεισμένους.
Αυτήν την ηγεσία, την εμπιστοσύνη, την μεταρρύθμιση, το άνοιγμα, θέλει και προσδοκά ο λαός.
Πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Είναι πανθομολογούμενο, ότι η κρίση που μαστίζει την χώρα μας δεν είναι μόνο ελληνική αλλά πανευρωπαϊκή. Με διάφορες παραλλαγές, ποσότητες και επιπτώσεις, αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο σοβαρές, τα προβλήματα αφορούν, πλήττουν ή απλώς αγγίζουν ολόκληρη των Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έχει σημασία λοιπόν, εξετάζοντας τα προβλήματα αυτά, να τα εντοπίσουμε, τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και στο εθνικό μας επίπεδο. Και να προσεγγίσουμε τους πιθανούς δρόμους ορθής αντιμετώπισής τους. Χωρίς φιοριτούρες και αυταπάτες. Με καθαρότητα και ρεαλισμό. Που είναι οι καλύτερες βάσεις, για την αντιμετώπιση και της κοινωνικής πλευράς της πολύπλευρης κρίσης.
ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Να τελειώνουμε με τις αυταπάτες και τις "γελοιότητες" των Brussels Group και άλλων ονοματολογιών. Κοινό νόμισμα χωρίς ενιαίο φορολογικό σύστημα δεν έχει προοπτική.
Αντιμετώπιση των κρατικών χρεών χωρίς κοινό επιτόκιο δεν βγαίνει.
Κοινή δημοσιονομική και οικονομική διακυβέρνηση της Ευρώπης χωρίς Πολιτική οδηγεί διαρκώς σε αδιέξοδα, στο παρελθόν.
Ακόμη κι αν λυθεί, με τον καλλίτερο τρόπο, το ζήτημα που τρέχει τώρα με την χώρα μας, η σύνθεση που χρειάζεται η Ευρώπη δεν προκύπτει αφού η γενική της κατάσταση ενισχύει την ετερότητα.
Η εκτόξευση της ανεργίας στο σύνολο της Ευρώπης αποτελεί διαγενεακή τιμωρία. Και για αυτό δεν είναι αιτία η Ελλάδα.
Οι οικονομικοί ρυθμοί είναι κάτω από τα επίπεδα του 2007 . Η αντιστροφή των μεγεθών, από την έναρξη της κρίσης έως σήμερα, σε σχέση με τις ΗΠΑ (απασχόληση, ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη), αναδεικνύει αναποτελεσματικότητα των μέτρων. Και τελικά αποκαλύπτει ότι ήταν μέτρα κρίσης αντί εναντίον της.
Η Ευρώπη στην διάρκεια της κρίσης τρέχει με "ιστορική ασυνέχεια" αμφισβητώντας η ίδια την ιστορική της συνέχεια.
Τα αδιέξοδα ενός οικονομικού μοντέλου που λειτουργεί και "πολιτικά" , που δημιουργεί θεσμούς , κανόνες και νοοτροπίες με παρωπίδες, είναι συνθήκη "φυγής" από την πραγματικότητα και το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Κατακερματίζει και "βαλκανοποιεί" την ΕΕ.
Η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης και η ενεργητική συμμετοχή των κοινωνιών είναι η επείγουσα μετεξέλιξη.
Για να είναι η Ευρώπη, ως ενιαία οντότητα (και όχι ορισμένες χώρες της) στο παιχνίδι της παγκόσμιας ισορροπίας και κυριαρχίας.
Ευρώπη με αξίες, πολιτισμό, όραμα, δύναμη. Και όχι με σχέσεις υποτέλειας, που "παίζουν" και στο εσωτερικό της τα ισχυρά παγκόσμια ή περιφερειακά ή εθνικά συμφέροντα και ανταγωνισμοί.
ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Το κινεζικό ιδεόγραμμα έχει δυο χαρακτήρες στην λέξη "κρίση" : ο ένας παριστάνει τον "κίνδυνο" και ο άλλος την "ευκαιρία".
Ο κίνδυνος είναι η αύξηση ή παραμονή σε απαράδεκτα επίπεδα της ανεργίας, η φτώχεια, η εξαθλίωση, η δυστυχία, η ερήμωση της υπαίθρου και της ζωής μας ,η καταστροφή, τα ερείπια του κοινωνικού κράτους.
Η ευκαιρία είναι η μετατροπή της οικονομίας, η αλλαγή του πολιτικού συστήματος, η κοινωνική ενέργεια δημιουργίας. Το πιο βασικό εδώ είναι η δικαιοσύνη, πρώτα απ´ όλα στο φορολογικό σύστημα και επιτέλους στην απαλλαγή από την γάγγραινα της φοροδιαφυγής.
Μέχρι τώρα, καμία κυβέρνηση, σε κανένα στάδιο εξέλιξης της κρίσης, δεν ξέφυγε από τα λόγια προς τις πράξεις, για την αναγκαία αναδιοργάνωση σε εθνικό επίπεδο. Δεν ξέφυγαν από τις αμφιταλαντεύσεις, τις υποχωρήσεις, τις συγχύσεις και τελικά τις ήττες.
Λύσεις, παρά τις αντιξοότητες, υπήρχαν και υπάρχουν. Εντός και εκτός των "εκτός δυνάμεων και θεσμών", των κατεστημένων κάθε μορφής, κλειστών ή προσωποπαγών συστημάτων εξουσίας και επιρροών, των διεφθαρμένων ελίτ.
Η πολιτική και κοινωνική ενότητα, που καθιστά ακατανίκητη τη δύναμη μιας χώρας και η μετατροπή των κατευθύνσεων σε πρόγραμμα και σχέδιο παρέμεινε και παραμένει στο κενό.
Αυτόν τον "πόλεμο" πρέπει να τολμήσει άμεσα η Κυβέρνηση, εάν επιθυμεί να ατενίζει το μέλλον και να το ανοίξει σε όλους. Ιδιαίτερα στους νέους, τους ανέργους και τους αποκλεισμένους.
Αυτήν την ηγεσία, την εμπιστοσύνη, την μεταρρύθμιση, το άνοιγμα, θέλει και προσδοκά ο λαός.
Πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Labels
Απόψεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...