Απουσία εθνικού δόγματος

Γράφει ο Γεωργ. Ν. Τζουβαλάς
Αντιστράτηγος ε.α.

Σε μία εποχή κατά την οποία η παγκοσμιοποίηση ήρθε ως νέος κατακλυσμός να επιβάλει μορφή διεθνισμού χειρότερη του μακαρία τη λήξει Σταλινισμού, ηχεί ίσως παράτερα να αναφερόμαστε σε Εθνικό Δόγμα.

Και σε άλλες εποχές συνέβησαν τα ίδια. Άκουσα την 26ην Μαρτίου στην αίθουσα του Παρνασσού ομιλίες ενός σοφού καθηγητή και ενός επιχειρηματία με αναπηρία, οι οποίοι παρ’ όλες τις δυσμενείς συγκυρίες, αγωνίζονται να παρουσιάσουν αλήθειες στο ευρύτερο κοινό. Έφεραν στο προσκήνιο και ανέλυσαν δύο μεγάλους κινδύνους που ανταπαρερχόμεθα, εθελοτυφλούντες.

Μαστιγωθήκαμε από την πρόσκαιρη απώλεια ενός επίπλαστου ευδαιμονισμού και πορευόμεθα ως τυφλοί με απώλεια του εθνικού μας προσανατολισμού και απουσία εθνικών στόχων.

Ας μεταφερθούμε μερικούς αιώνες πιο πίσω στην περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου και το έτος συνάψεως της Ανταλκιδείου ειρήνης. Ο Ασιάτης «Μέγας Βασιλεύς» με την συνδρομή Μηδισάντων Ελλήνων, επέτυχε την επιβολή και κυριαρχία του επί των ελληνικών πόλεων που ήκμαζαν στον χώρο της Ασίας. Υποσχέθηκε αυτονομία στις πόλεις της κυρίως Ελλάδος και στα νησιά του Αιγαίου, πλην μερικών εξ αυτών.

Όταν ο Ασιάτης επαγίωσε την εξουσία του στις ελληνικές πόλεις της Ασίας, άρχισε σταδιακά επεκτείνων την εξουσίαν του εις τα νήσουν και την λοιπήν Ελλάδα.

Στις ημέρες μας στο πρόσωπο του «Μεγάλου Βασιλέως» ανεβίωσαν οι Ζορλού – Μεντερέδες με τους Οκτάι Εργκίν τον ελληνομαθή εκ Κομοτηνής και τους συν αυτών, αυτούς που οι Μηδίσαντες Έλληνες απελευθέρωσαν μετά την δολιοφθοράν που προκάλεσαν στον τουρκικό Προξενείο στην Θεσσαλονίκη για να δικαιολογήσουν το προγκρόμ κατά των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη τον Σεπτέμβριο του 1955.

Αφήσαμε ελεύθερους χωρίς αποκατάστασιν της προκληθείσης ζημίας τους δολιοφθορείς για να συνεχίσουν συστηματικότερα την κατά της Ελληνικής Θράκης διάβρωση και προετοιμασία των δολίων σχεδίων τους.

Εμείς χειροκροτήσαμε τους νέους Μηδίσαντες όπως οι παλαιότεροι τον Ανταλκίδα. Εμείς προκαλέσαμε τα δεινά της Κύπρου, μισοχαιρετήσαμε το σχέδιο Ανάν και καθεύδομεν εν όψει παρομοίων δεινών εις Θράκην.

Τοποθέτησε ανάχωμα ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος και παρ’ ολίγο να το κατεδαφίσει ο διάδοχός του. Οι κ.κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου όμως δεν καθεύδουν. Μετά την Κύπρον και την κατοχύρωση των κεκτημένων, προετοιμάζονται για τη Θράκη και εμείς κοιμόμαστε ήσυχοι.

Εμείς διανέμομεν «περισσεύματα» εις αναξιοπαθούντες και «ενστόλους» -έτσι δια νεολογισμού εβαπτίσαμεν τους στρατευμένους υπερασπιστές της πατρίδας- και δεν μπορέσαμε να εγκαταστήσουμε επαναπατρισθέντες Ποντίους στην Μακεδονία και την Θράκη. Τους φέραμε στις Αχαρνές και άλλα προάστια των Αθηνών. Ούτε μπορέσαμε να χορηγήσουμε ψιχία στη Θράκη.

Εκχωρήσαμε αυτό το προνόμιο στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής! Περί αυτού και άλλων συναφών επληροφόρει ο κομπάζων και οικτίρων ο Τουργκούτ Οζάλ, Έλληνα υπουργό. Σαν να ήθελε να μας ξυπνήσει και προειδοποιήσει ο άνθρωπος.

Για την προγονική μας πατρίδα ήλθε ο Μέγας Αλέξανδρος και πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την Ανταλκίδειον Ειρήνην. Αλλά και αυτόν τον Μεγάλο Έλληνα κοντεύουμε να τν εκχωρήσουμε σε σφετεριστές της ιστορίας μας. Οι δίκοί μας σύγχρονοι ειρηνιστές των χρηματοδοτούμενων ή μη Κινημάτων Ειρήνης, κατέβασαν τα άρματα από τους αραχνιασμένους πύργους και τα αντικατέστησαν με βραβεία Ιπεκτσί και άλλου είδους «περγαμηνές». Και διανέμουν την ομιλίαν τους, προς Πομάκους Έλληνες στην τουρκική, προς αγαλλίασιν του τούρκου προξένου.

Αυτοί που βλέπουν και καταγράφουν ανησυχητικά φαινόμενα εντάσσονται στους κινδυνολόγους, αποκαλούνται φαντασιόπληκτοι και περιλούονται δια ποικίλων «κοσμητικών επιθέτων».

Ούτε όπλα, ούτε παρελάσεις, ούτε υποχρεωτική στράτευση και θητεία, ούτε εθνικά οράματα. Ο Ίων Δραγούμης και ο Νεοκλής Καζάζης δεν μας χρειάζονται σήμερα. Ούτε βέβαια ενασχόλησις μεΕθνικά Δόγματα. Αυτά ετέθησαν εις τα απόβλητα του σύγχρονου λεξιλογίου, εν αναμονή των βαρβάρων.

Αυτή μου την εξομολόγηση, αυτή τη φωνή αγωνίας την υποβάλλω υπό τύπον αναφοράς εις το Σεβαστόν Ιερατείον της Ακαδημίας Αθηνών και το αρμόδιον Υπουργείον της Κυβερνήσεως…

Πηγή εφημ. «Εστία»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση