Ναι, να πάμε, αλλά προς τα πού;...
Όλοι (οι περισσότεροι) φαίνεται πως συμφωνούμε ότι πρέπει να φύγουμε απ' τον τάχα μονόδρομο των μνημονίων που οι δωσιλογικές κυβερνήσεις μαριονετών επιβάλλουν στην χώρα, και να γυρίσουμε πίσω.
Πίσω.
Μάλιστα.
Αλλά πού;
Στην προηγούμενη δεκαετία του 2000;
Την δεκαετία της επίπλαστης ευφορίας, του υπερδανεισμού κράτους και πολιτών, της ανελαστικής μάστιγας του ευρώ...
Των οργίων των χαριστικών αναθέσεων των Ολυμπιακών έργων...
Της γιγάντωσης και της επικράτησης της 4ης εξουσίας των μηντιαρχών;
Ή μήπως στην δεκαετία του 1990, του Πολιτικοανοιξιάτικου αίσχους...
Των μιζαρισμένων ψευτοεξοπλισμών, της πλήρους αδιαφάνειας και ηθικής κατάπτωσης με την πλήρη στήριξη και αρωγή του πραγματικού πρωτεργάτη της καταστροφής του κιτρινιάρη "εκσυγχρονιστή" - πρωθυπουργού...
Την κορύφωση της δικτατορίας του life-style...
Της επικράτησης των νέων "τζακιών" των αγράμματων λαμογιών της προηγηθείσας δεκαετίας;
Στην πιό παλιά δεκαετία του 1980, του Μεγάλου Τυχοδιώκτη, των πρασινοφρουρών και των pumpers, του: "έξω απ' την ΕΟΚ που παραμένουμε"...
Των γαλάζιων ψηφοδελτίων για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας...
Του πρωθυποργού - fax του Harefield και της Δήμητρας με τους είκοσι υπουργούς συνοδεία;
Στην ακόμα πιό παλιά δεκαετία του 1970, που η μισή πέρασε στον γύψο και η άλλη μισή κυνηγώντας "σταγονίδια"...
Και με τον ζιβαγγοφόρο λαϊκιστή να προσπαθεί να βάζει εμπόδια για το δικό του όφελος σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού του κράτους;
Ή ακόμα στην δεκαετία του 1960, του: "Ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο;", της μετανάστευσης, του ΑΣΠΙΔΑ και του ΙΔΕΑ;
Για να μην πάμε σε πιό παλιές ακόμα δεκαετίες που θα συναντήσουμε εμφύλιους, ξερονήσια και πολέμους...
Σε ποιά απ' αυτές τις δεκαετίες θα θέλαμε άραγε να γυρίσουμε;
Υπάρχει κάποια που να μην πλήγωσε αυτόν τον τόπο;
Που να ήταν μακάρια και εποικοδομητική;
Όλες είχαν μέσα τους το σπέρμα της καταστροφής, με αποκορύφωμα τις τρείς τελευταίες, που ήταν η ίδια η καταστροφή!
Να φύγουμε από τα μνημόνια και τους κυβερνο-τοκογλύφους, ναι!
Αλλά προς τα εμπρός!
Σε μιά κοινωνία και μιά χώρα εντελώς καινούργια.
Το μόνο κακό είναι πως για όλα αυτά χρειάζεται και ένας άλλος, καινούργιος λαός!
Ο παλιός του 22+8+6%, δεν κάνει!
Δυστυχώς!...
Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Δεν είναι δίκαιο να συγκρίνονται οι δεκαετίες με το ίδιο ζύγι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οπωσδήποτε αυτό πρέπει να το κάνουν όσοι συνειδητά και δυναμικά τις έζησαν, από περιγραφές θα υπάρχει αστοχία.
Εάν το να βρίσκει κάποιος δουλειά εύκολα, το να κοιμάται ασφαλής στον τόπο του, το να μαθαίνει δωρεάν γράμματα της προκοπής από καθηγητές του καθήκοντος, το να έχει υγεία σε δημόσια νοσοκομεία από τους καλλίτερους επαγγελματίες, το να είναι όλη μέρα με το τραγούδι στο στόμα, το να μπορεί να σχεδιάζει αυτός το μέλλον του και να διεκδικεί, το να μπορεί να κάνει παιδιά και οικογένεια και όχι ροζούλικα συμβιώματα με διαποτισμένα παιδάκια, το να κτίζει ακόμη και ένα αυθαίρετο αποδεικνύοντας (όμως) με τον χειρότερο τρόπο πως αυτός ο τόπος του ανήκει, το να υπάρχουν μεγάλες δημόσιες εταιρείες κοινής ωφέλειας, το να υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι απείρως ανώτεροι των σημερινών, το να είναι οι δημοσιογράφοι απειρότατα σοβαρότεροι και εγκυρότεροι κλπ κλπ.... και όλα αυτά να γίνονται με 25% χρέος προς (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ) ΑΕΠ και όχι με 200% όπως τώρα... και οι δεκαετίες να είναι συγκρίσιμες, έ, τότε σηκώνουμε ψηλά τα χέρια και η οξεία πολυνεοαριστερίτιδα εξηγεί πολλά πράγματα, όπως και το γιατί αυτός ο κατήφορος μόνο όταν πάει ο καθένας στο κονάκι του ίσως βρη κάποια λύση.
Δεν χρειάζεται καινούριος λαός, αυτό άλλωστε είναι ένα πολύ πονηρό άλοθι, χρειάζεται εκκαθάριση μιας πτωχευμένης εταιρείας και ο καθένας να κάνει το κουμάντο του κατά πως βαράει η κούτρα του και παύοντας να είναι βαρίδι στον άλλον που τα βλέπει αλλιώς.
Όταν θα ξαναδουλέψει αυτός ο λαός, έξω στην τρισδιάστατη πραγματικότητα και ξεφύγει από τις αυτοαξιολογητικές ιδεοληψίες που κουβαλάει, τότε θα σωθή πραγματικά και θα γίνει δούλος του εαυτού του και όχι αυριανός υπηρέτης των πάσης φύσεως σημερινών "εξυπηρετών" του.
Μπορούμε να κοιτάξουμε προς τον Καποδίστρια και τον Μ. Αλέξανδρο, ο πρώτος προσπάθησε να θεμελιώσει σωστά ένα κράτος και ο δεύτερος προσπάθησε να φτιάξει μια αυτοκρατορία φτιάχνοντας νέες πόλεις, θέατρα και σχολεία στα μέρη που πήγαινε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι προηγούμνες δεκαετίες δεν μας δίνουν τη λύση αλλά οι προσωπικότητες των ανθρώπων...
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΤΕ .ΑΚΟΥ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΠΑΜ ΚΑΙ ΤΑ 5 ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΣΕ ΤΙΣ ΥΨΗΛΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ. ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΠΟΥΔΑΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΟ ΨΕΜΑ; ΕΠΑΜ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφή"για όλα αυτά χρειάζεται και ένας άλλος, καινούργιος λαός"
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα είπες όλα, άρα το ερώτημα δεν είναι προς τα πού; αλλά ποιοί;
ο δρομος ειναι ενας..το εθνικο και λαικο συμφερον...σε σχεση με την διεθνη συγκυρια και προοπτικη...σεβομενοι τις παραδοσεις...τα ηθη και εθιμα.Ετσι εχουμε ταυτοτητα με σεβαστη παρουσια στην διεθνη εξεληξη.Ειμαστε ενα μικρο κρατος με καλο κλιμα και η αγροτικη ζωη,η κτηνοτροφια,η γεωργια,οι καλλιεργιες,γενικοτερα η γη μας εδωσε τα απαραιτητα και μπορει να μας κανει αυταρκης,μακρια απο μοσαντο και φρικιαστικες καταστασεις...εξω το ισλαμ και οι λαθροεισβολεις απανταχου της επικρατειας...εξω απο συνεταιρισμους που μας την εχουν μονιμως στημενη...επιστροφη στις ριζες και οταν καταφερουμε να ξανανθησουμε...τοτε ξανα βλεπουμε και αλλες συνεργασιες..οχι συνεταιρισμους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ. ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ.....
ΑπάντησηΔιαγραφή