Εσωτερικός πόλεμος σε όλα τα κόμματα μέσω... ευρωεκλογών!

Η ανάδειξη των ευρωβουλευτών με σταυρό σηματοδοτεί την έναρξη μιας λυσσώδους εσωκομματικής σύγκρουσης για το ποιος θα εκλεγεί

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για τους λόγους που ώθησαν τον Αντώνη Σαμαρά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τραγικό πρόβλημα πολιτικής επιβίωσης αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συντριβούν στις ευρωεκλογές, να αποφασίσουν την εκλογή των ευρωβουλευτών με σταυρό και όχι με λίστα. Επιδιώκουν μέσω του τρόπου αυτού τη μεγιστοποίηση του ποσοστού που θα αποσπάσουν τα δύο κυβερνητικά κόμματα. Αντί να έχουν 21 απολύτως αδρανείς υποψηφίους στις λίστες τους, όπου οι πρώτοι είναι βέβαιοι ότι θα εκλεγούν και οι υπόλοιποι είναι ακόμη πιο αδρανείς γιατί δεν θα εκλεγούν, με το νέο σύστημα θα έχει το κάθε κόμμα 42 υποψηφίους που θα τρέχουν και θα αλωνίζουν όλη την Ελλάδα προσπαθώντας να εκλεγούν, χρησιμοποιώντας όλες τις μεθόδους προκειμένου να εκλεγούν προσωπικά ευρωβουλευτές, εξασφαλίζοντας μια καλοπληρωμένη πενταετία άνετης ζωής!

Ειδικά τώρα που το ΠΑΣΟΚ απειλείται με άμεση αποσύνθεση και η ΝΔ με κατάρρευση της επιρροής της, θα ήταν υπέροχο για οποιοδήποτε στέλεχος των δύο κομμάτων να περάσει μια πενταετία πολιτικής ασφάλειας στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες, βλέποντας πώς πάνε τα πράγματα και σε ποιο κόμμα να ενταχθεί αργότερα, αν το σημερινό κόμμα του «βαρέσει διάλυση»!

Αν μάλιστα σκεφθούμε ότι η ΝΔ αναμένεται να βγάλει το πολύ 4-5 ευρωβουλευτές και το ΠΑΣΟΚ θα είναι θαύμα αν κατορθώσει να βγάλει... 2 (!) από τους συνολικά 21 Ελληνες ευρωβουλευτές, είναι προφανές ότι οι υποψήφιοι των δύο κυβερνητικών κομμάτων θα δώσουν κυριολεκτικά με λυσσώδη τρόπο την ευρωεκλογική μάχη, μεγιστοποιώντας τις ψήφους των κομμάτων τους στο πλαίσιο του εφικτού.

Εννοείται ότι οι αρχηγοί των κομμάτων χάνουν εξουσία με τη σταυροδοσία. Αρκεί να αναλογιστούμε τι απίθανους τύπους, ακόμη και... πολιτικά σούργελα είχαν συμπεριλάβει κατά καιρούς σε εκλόγιμες θέσεις οι πολιτικοί αρχηγοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που τα κόμματά τους έπαιρναν τη μερίδα του λέοντος των ευρωβουλευτών.

Ούτε αξιόλογους ανθρώπους βέβαια μπορούν να τοποθετήσουν στην Ευρωβουλή, ανθρώπους με γνώσεις που όμως είναι σχεδόν αδύνατον να εκλεγούν, όπως επίσης έκαναν μέχρι τώρα. Εδώ όμως ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος απειλούνται να καούν οι ίδιοι, σιγά μην τους νοιάζει ποιοι θα είναι οι ελάχιστοι ευρωβουλευτές των κομμάτων τους! Επιπροσθέτως, σοβαρό πλήγμα συνιστά η εισαγωγή του σταυρού και για τον Αλέξη Τσίπρα, όσο και αν ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να παραδεχτεί κάτι τέτοιο δημόσια.

Του αφαιρείται σε κάποιο βαθμό η δυνατότητα να συγκροτήσει μια ευρωβουλευτική ομάδα από άτομα της επιλογής του, τα οποία θα λειτουργούσαν συν τοις άλλοις και ως παράγοντες καθησυχασμού διαφόρων ισχυρών κοινωνικών ομάδων, στρωμάτων ή τάξεων. Σίγουρα κάποιοι προβεβλημένοι μέσω τηλεόρασης άνθρωποι του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρουν να εκλεγούν, αλλά στην εκλογή άλλων, λιγότερο γνωστών ανθρώπων του θα υποστεί απώλειες. Αλλο πράγμα να ορίζει ένας αρχηγός κόμματος ποιοι θα είναι οι ευρωβουλευτές του και ακόμη και με ποια σειρά θα εκλεγούν και εντελώς άλλο πράγμα να προσπαθεί να τους σπρώξει να εκλεγούν μέσα από ένα «τσούρμο» 42 υποψηφίων!

Ο τεράστιος αριθμός των υποψηφίων υποσκάπτει ακόμη περισσότερο όμως τόσο τους προέδρους όσο και την εσωτερική ενότητα των πολιτικών κομμάτων. Με τη λίστα, κανένας εσωκομματικός αντίπαλος του αρχηγού δεν δεχόταν να μπει σε μη εκλόγιμη θέση του ευρωψηφοδελτίου και έτσι ο αρχηγός είχε το κεφάλι του ήσυχο! Ούτε φυσικά τοποθετούσε εσωκομματικούς αντιπάλους του σε εκλόγιμες θέσεις. Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν ριζικά. Πρώτα πρώτα στους 42 υποψηφίους ο αρχηγός του κόμματος δεν έχει καμιά δικαιολογία να μη συμπεριλάβει 5, 10 ή και 20 εσωκομματικούς αντιπάλους του διαφόρων τάσεων.

Αν δεν το κάνει, έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με μεγάλο μέρος των στελεχών και των οπαδών. Δεύτερον, αφού δεν υπάρχει λίστα αλλά σταυρός για την εκλογή, θα διεξαχθεί ένας ανηλεής εσωτερικός πόλεμος μέσα σε κάθε κόμμα για το ποιος θα εκλεγεί, με σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας εκλογής και εσωκομματικών αντιπάλων. Με δεδομένο όμως ότι στις ευρωεκλογές ολόκληρη η χώρα είναι μία και μόνη εκλογική περιφέρεια, ένας εσωκομματικός αντίπαλος που κατορθώνει να εκλεγεί δεν θα είναι πλέον ένας διορισμένος από τον αρχηγό ευρωβουλευτής, αλλά μια πολιτική προσωπικότητα με πανελλαδική απήχηση και υποστηρικτές - δηλαδή πολιτικό στέλεχος πρώτης γραμμής, άρα αναβαθμισμένα επικίνδυνος αντίπαλος για τον αρχηγό του κόμματός του! Θα δούμε σίγουρα πολλά σε αυτές τις ευρωεκλογές.

* Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση