Ζητείται… ελπίς!

Του Κώστα Ροδινού

Ο… παππούς μας, ο Θουκυδίδης, μας έχει παραδώσει, σ’ εκείνο τον περίφημο διάλογο μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων, που φέρεται να έγινε περί το 416 π.Χ, όλα τα αναγκαία μαθήματα για την τέχνη της διπλωματίας, αλλά εμείς οι Νεοέλληνες πορευόμαστε απροετοίμαστοι. Τίποτα δεν διδασκόμαστε. Ελάχιστα μαθαίνουμε. Τα ίδια και τα ίδια λάθη επαναλαμβάνουμε. Και όταν οι προσδοκίες μας, υψηλές ως συνήθως, διαψεύδονται, πάντα μας φταίνε κάποιοι άλλοι. Τρίτοι, ως επί το πλείστον!

Εδώ και ένα χρόνο, είχε καταστεί παραπάνω από σαφές, ό,τι κάτι πρέπει να κάνουμε με τον διογκωμένο δημόσιο.

Δεν μπορεί να πληρώνουν την κρίση μόνον τα ….υποζύγια του ιδιωτικού τομέα και τα συνήθη θύματα, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι ιδιοκτήτες ακινήτων.

Συσκέψεις επί συσκέψεων, λόγια και …δεσμεύσεις. Χωρίς αντίκρισμα, όπως φαίνεται.

Ασκήσεις επί χάρτου και αποτέλεσμα μηδέν!

Όπως ενθυμείσθε, ο πολυπράγμων και θορυβώδης κ. Πάγκαλος, ως Αντιπρόεδρος, είχε αναλάβει να κλείσει κάποιους άχρηστους οργανισμούς του δημοσίου. Σχέδια και ασκήσεις επί χάρτου, αλλά αποτέλεσμα μηδέν.

Ο κ. Μανιατάκης, επί ένα έτος, προσπαθούσε να …κινήσει την ….κινητικότητα στο δημόσιο. Και πάλι μηδέν είς το ….πηλίκιον! Ατέρμονες συζητήσεις και λόγια για να περνάει η ώρα και διαβεβαιώσεις προς τους …κουτόφραγκους.

Μετά ήρθε η σειρά του κ. Μητσοτάκη να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, μέσα σε μια βδομάδα!

Ε, αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα!

Η κυβέρνηση δεν μπορεί να… αυτοσχεδιάζει, ούτε να αποφασίζει με το μαχαίρι στο λαιμό.

Οφείλει να έχει ένα πρόγραμμα με βάση το οποίο θα γίνουν οι αλλαγές που χρειάζονται στο δημόσιο, εδώ και δεκαετίες.

Και επειδή ακριβώς απουσιάζει το πρόγραμμα, αρχίζουν οι σπασμωδικές κινήσεις. Κατά την… έμπνευση του κάθε υπουργού!

Και ακόμα χειρότερα; Δίδονται υποσχέσεις οι οποίες είναι αδύνατον να υλοποιηθούν! Και η χώρα εκτίθεται, στη συνέχεια καλείται να καταβάλει βαρύτερο τίμημα, ενώ έχει χαθεί και πολύτιμος χρόνος.

Μεγάλες προσδοκίες

Από πού να αρχίσω;

Από το ναυάγιο της ΔΕΠΑ;

Από τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση που είχε αναδειχθεί σε μείζονα εθνικό στόχο;

Την ΕΡΤ;

Έφτασαν αισίως στους 2135 οι υπάλληλοι που θα προσληφθούν στον νέο φορέα! Και έχουμε ακόμα …δρόμο!

Και χθες μας ήρθε η ψυχρολουσία από το Eurogroup. Η κυβέρνηση μέχρι από λίγο εξέφραζε σχεδόν τη βεβαιότητα για την εφάπαξ καταβολή της δόσης των 8.1 δις;

Τελικά η… δόση όχι μόνον δεν κατεβλήθη ολόκληρη, αλλά… τεμαχίστηκε!

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ετέθησαν τόσες προϋποθέσεις, τόσοι όροι, η πλήρωση των οποίων απαιτεί να γίνουν πολλά πράγματα (δύσκολα τα περισσότερα) σε σύντομο χρόνο!

Υπάρχει λόγος για να υφίσταται ο ελληνικός λαός αυτήν την ταλαιπωρία; Αυτήν την κοροϊδία;

Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα από τον νέο… θρίαμβο;

Οι πολυμερείς διαπραγματεύσεις είναι ένα πολύ σύνθετο παιχνίδι. Δεν αρκούν οι καλές προθέσεις, ούτε λαμβάνονται αποφάσεις με βάση τις δημόσιες φιλοφρονήσεις, οι οποίες συνήθως εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες. Ειδικά δε όταν πρόκειται για τη διάθεση χρημάτων σε περιόδους κρίσιμους, ο προβληματισμός είναι μεγαλύτερος και το χέρι μπαίνει δυσκολότερα στη τσέπη.

Εμείς νομίσαμε ότι αρκούσαν τα καλά λόγια που μας έλεγαν οι Γερμανοί τον τελευταίο καιρό! Λόγια καλά μας έλεγαν, αλλά για την εκταμίευση, δήλωσαν….κώλυμα!

Η επαναδιαπραγμάτευση που δεν έγινε

Θεωρώ ότι τον τελευταίο μήνα η χώρα απώλεσε μια μοναδική ευκαιρία που ίσως να μην έχει ξανά στο μέλλον.

Με όλη αυτήν την ….κρίση ειλικρίνειας που έπαθαν ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ για τα λάθη που έκαναν σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα, μας προσφέρθηκε μια μοναδική ευκαιρία για να τα ξαναδούμε όλα από την αρχή.

Έπρεπε να προκαλέσουμε εμείς μια συζήτηση, εφοδιασμένοι με τις δημόσιες εξομολογήσεις όλων ότι το πρόγραμμα σχεδιάστηκε λάθος, και να ζητήσουμε μια επαναδιαπραγμάτευση ουσίας.

Με νέα χρονοδιαγράμματα, νέους στόχους και νέες προτάσεις.

Το έχω αναφέρει και άλλες φορές, αλλά αξίζει να το επαναλαμβάνω: Το πρόγραμμα της τρόϊκα δημιούργησε ένα εκατομμύριο ανέργους. Μπορούν τα …ξεφτέρια να μας απαντήσουν τι ρυθμοί ανάπτυξης απαιτούνται και πόσα χρόνια για να απορροφηθούν αυτοί οι άνεργοι;

Και αν …μπορούν να επιτευχθούν αυτοί οι ρυθμοί ανάπτυξης από την ελληνική οικονομία μέσα σ’ αυτό το δεδομένο οικονομικό περιβάλλον;

Υπάρχει κάποια μελέτη;

Όχι ευχολόγια, αλλά σχέδιο δράσης!

Γιατί με 1.5 εκατομμύριο ανέργους και 3 εκατομμύρια συνταξιούχους ποιο μέλλον προδιαγράφεται για τη χώρα;

Αυτή δεν είναι μια… ακαδημαϊκή συζήτηση, αλλά η ουσία της υπόθεσης.

Και αποτελεί δική μας υποχρέωση να επιμείνουμε στο θέμα αυτό.

Θερμοί μήνες…

Είναι προφανές ότι το επόμενο διάστημα θα είναι κολασμένο και μετά τις γερμανικές εκλογές οι πιέσεις μπορεί να γίνουν αφόρητες. Και μια κυβέρνηση που στηρίζεται σε μια εύθραυστη πλειοψηφία θα δυσκολευτεί να πάρει αποφάσεις. Πόσο μάλλον όταν απέναντί της θα βρίσκεται μια εξουθενωμένη και θυμωμένη κοινωνία και ένας νέος …..«λεφτά υπάρχουν».

Μοιραία, λοιπόν, καταλήγουμε στο ερώτημα: θα μπορέσει να τα καταφέρει;

Κατά τη γνώμη μου η Κυβέρνηση πρέπει το ταχύτερο δυνατό να καταλήξει σ’ ένα σχέδιο δράσης για τους επόμενους μήνες. Με συγκεκριμένα μέτρα. Και δεν εννοώ πρόσθετους φόρους ή άλλες περικοπές μισθών και συντάξεων.

Επί πλέον, να θέσει επισήμως τα ζητήματα που περιγράφαμε για να αλλάξει η ατζέντα.

Στη συνέχεια, με δική της πρωτοβουλία, να ζητήσει ανανέωση της εμπιστοσύνης της από τη Βουλή.

Αυτό σημαίνει ότι θα μπορεί για ένα εξάμηνο να παραμείνει απερίσπαστη στο έργο της.

Και τα πάντα θα εξαρτηθούν από την αποτελεσματικότητά της…

ΥΓ. Εμείς πότε θα αρχίσουμε να μιλάμε; Ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Γαλλίας Τιερί Ρεπεντάν, σε συνέντευξή του προς την γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt υπογραμμίζει ότι «πολλά θα ήταν απλούστερα, εάν ο ευρωπαϊκός μηχανισμός διάσωσης (ESM) μπορούσε να ανακεφαλαιοποιήσει ήδη τώρα άμεσα τις ελληνικές τράπεζες». Με αυτό τον τρόπο, όπως εκτιμά, «η χώρα θα είχε καλύτερες προϋποθέσεις στις διεθνείς χρηματαγορές».

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση