Πότε θεωρείσαι πολίτης και πότε πελάτης

Του Γιώργου Κράλογλου

Οι πολίτες, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα με μέσο μισθό τα 500 ευρώ και οι συνταξιούχοι με μέση σύνταξη τα 300 ευρώ, έχασαν το 2011-2012 18% από τα εισοδήματά τους και πλήρωσαν σε φόρους το 52%. Οι πελάτες των κομμάτων κρατικοί υπάλληλοι διατηρούν μονιμότητα, ασήμαντες μειώσεις, επιδόματα και εφάπαξ. Πολίτης ή πελάτης λοιπόν;

Κλεμμένος ο τίτλος του σημερινού σημειώματος. Αντιγραφή από το μνημειώδες (κατά την γνώμη μου) σχόλιο-εγερτήριο για όλους μας, (στο χθεσινό μου σημείωμα), του ανελλιπούς και αξιοπρόσεκτου σχολιαστή “xemmanouil” που αποτυπώνει την κατάντια μας επιμερίζοντας όμως, με άριστο τρόπο, τις ευθύνες όλων.

Έτσι το μόνο που θα κάνω είναι να ψάξω (θα ήθελα και την βοήθειά σας) τι πραγματικά σημαίνει να είσαι πολίτης αυτής της χώρας όταν τα κόμματα εξουσίας της μεταπολίτευσης μετέτρεψαν τα τελευταία 30 χρόνια τους μισούς και πλέον πολίτες σε πελάτες τους ώστε, με την ψήφο τους, να εξασφαλίζουν την ακριβοπληρωμένη (από τους φόρους μας) επαγγελματική τους καριέρα στην Βουλή συμπεριλαμβανομένης και της συνταξιοδότησής τους.

Πολίτης λοιπόν αυτής της χώρας είσαι (σήμερα) όταν δουλεύεις στην βιομηχανική παραγωγή, στα καρνάγια, στα παπουτσάδικα και τα σιδεράδικα των μικρομεσαίων, στα μπακάλικα και τα εμπορικά των εγχώριων και πολυεθνικών αλυσίδων, στα ξενοδοχεία, στις καφετέριες και στις πιτσαρίες με ό,τι μεροκάματο σου δώσουν έχοντας την αγωνία αν αύριο το πρωί θα λειτουργεί το μαγαζί και δεν θα σε απολύσουν.

Πελάτης στο σύστημα αυτής της χώρας είσαι όταν γίνεσαι Φωτόπουλος και πουλάς το παραμύθι ότι δουλεύεις για τον ηλεκτρισμό του λαού…, σε πληρώνει όμως ως εργατοπατέρα ο λαός, με τον λογαριασμό ρεύματος, και όταν το Σωματείο δεν έχει άλλα λεφτά να σου προσφέρει για να κάνεις τον τσάμπα μάγκα παραιτείσαι και καταφεύγεις στην πολιτική ομπρέλα που σε στεγάζει…

Πολίτης αυτής της χώρας είσαι όταν πληρώνεις ως μισθωτός τα μισά σου λεφτά από το 500άρικο, τον μήνα, σε φόρους και κρατικά τιμολόγια ρεύματος, νερού και δημοτικά τέλη και από πάνω σε απειλούν με περικοπές μισθού και συντάξεως.

Πελάτης του συστήματος είσαι όταν χώνεσαι στο κράτος, εξασφαλίζεις μονιμότητα στην εργασία, έχεις τους «πολιτικούς Νονούς» να σε προστατεύουν, πληρώνεσαι με ό,τι έχει κανονίσει η συντεχνία σου, δουλεύεις αν θέλεις και όποτε θέλεις, κλέβεις αν μπορείς, λαδώνεσαι όσο μπορείς, την κοπανάς κατά βούληση και αν σε πιάσουν απλά περιμένεις 3-4 χρόνια να περάσεις από το πειθαρχικό για να σου κάνει επίπληξη…

Πολίτης αυτής της χώρας είσαι όταν δουλεύεις στον ιδιωτικό τομέα και μετατρέπεσαι σε απλό νούμερο, στους 2.000.000 ανέργους, και όταν απολύεσαι δεν έχεις το παραμικρό δικαίωμα να διαμαρτυρηθείς το πρωινό εκείνο που παγαίνεις στο μαγαζί και το βρίσκεις κλειστό.

Πελάτης όμως του συστήματος είσαι όταν σου λένε όχι ότι θα απολυθείς αλλά μόνο ότι θα μετακινηθείς από την μία υπηρεσία σε άλλη και εσύ βουτάς τα αυτοκίνητα της υπηρεσίας, τα λεωφορεία του κράτους, τα σκουπιδιάρικα των φορολογούμενων, και οτιδήποτε λέγεται κρατική περιουσία και τα κατεβάζεις στην διαδήλωση. Σκεφτείτε (εσείς οι πολίτες) οδηγό ιδιωτικής επιχείρησης να του πούνε ότι θα τον μετακινήσουν και να κατεβάσει στο Σύνταγμα το αυτοκίνητο του αφεντικού ή της εταιρείας… Θα τον χώσουνε μέσα με ένα τηλεφώνημα στην άμεση δράση. Άντε όμως να τολμήσει αστυνομικός να πάρει από κρατικό υπάλληλο διαδηλωτή το κρατικό αυτοκίνητο που έχει κατεβάσει στην διαδήλωση κορνάροντας και σφυρίζοντας κατά βούληση λες και είναι δικό του ή του πατέρα του.

Πολίτης αυτής της χώρας είσαι όταν ως επαγγελματίας έχεις σχεδόν συνεταίρο το κράτος σε ό,τι κερδίζεις αφού σου παίρνει μέχρι και 45%, σε φεσώνει αν τύχει και προσφέρεις υπηρεσίες στο δημόσιο και στο τέλος του χρόνου σου ζητάει και το 55% προκαταβολή του φόρου του επόμενου έτους κάνοντας σου την χάρη… να μην σου παίρνει το 90%.

Πελάτης όμως του συστήματος είσαι όταν ως συνδεδεμένος κρατικοδίαιτος επιχειρηματίας ή μεσάζοντας απολαμβάνεις προμήθειες μέσω του κρατικού μηχανισμού προϊόντων αμύνης, εφοδίων νοσοκομειακού υλικού, προμηθειών για τις κρατικές επιχειρήσεις του κρατικού «στρατηγικού τομέα της οικονομίας» διακινδυνεύοντας μόνο κάποιες καθυστερήσεις στις πληρωμές.

Πολίτης είσαι όταν δουλεύεις στον ιδιωτικό τομέα της παιδείας, φροντίζεις ακόμη να σκουπίζεις την αυλή (τρόπος του λέγειν) και το βουλώνεις όταν σου κάνουν περικοπές γιατί το μαγαζί δεν βγαίνει…

Πελάτης όμως είσαι όταν ως κρατικός δάσκαλος και κρατικός καθηγητής έχεις το δικαίωμα να οργανώνεις καταλήψεις στα Σχολεία και στα Πανεπιστήμια να επιτρέπεις να λειτουργούν εκτός από ανατολίτικα παζάρια μέχρι και εργαστήρια μολότοφ γιατί οι «κατ΄ εντολή επαγγελματίες επαναστάτες» είναι εκείνοι που θα σου εξασφαλίσουν την πρυτανική έδρα την οποία πληρώνουν οι πολίτες από το υστέρημά τους και οι πελάτες από το περίσσευμα τους…

Πολίτης ή πελάτης λοιπόν;

Πηγή: Κεφάλαιο

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση