Μια άλλη γενιά...

Γράφει ο Νίκος Μπούρας, Δικηγόρος

Κάθε γενιά έχει να θυμηθεί κάτι που σημάδεψε τα χρόνια της, κάτι που έχει μείνει στην ιστορία και κάτι στο οποίο υπήρξε μαζική συμμετοχή για το ιδεώδες.

Από αυτά που έχουμε ζήσει, μάθαμε από τους παππούδες και τους πατεράδες μας για τον πόλεμο, την προσφυγιά, τις στερήσεις, την προσπάθεια αναγέννησης και όλα αυτά συνδυασμένα και άρρηκτα συνδεδεμένα με ένα μόνο: την αγάπη για το μεγαλείο της Πατρίδας.

Μεγαλώσαμε με το σύνδρομο της «ειρήνης» και της ανάμνησης της «πείνας» που πέρασαν οι γονείς μας ή οι παππούδες μας. Το δεύτερο έχει επαληθευτεί πλειστάκις, όποτε κάποιο εθνικό θέμα τείνει να δημιουργηθεί, με τις κατά μέτωπον εφόδους στα καταστήματα για την αγορά προϊόντων, λες και θα κερδηθούν κάποιες επιπλέον ημέρες ζωής. Ως προς την «ειρήνη» έχουμε ακούσει τα πάντα, έχουμε διαβάσει τα πάντα, μας έχουν εξηγήσει τα πάντα. Όλα πλην ενός, πώς δεν θα γίνεις μαλθακός.

Η δική μας γενιά είναι μια άλλη γενιά. Έχει το προνόμιο να μην έχει βιώσει τον πόλεμο και τα τρομερά επακόλουθά του, κάτι πρωτόγνωρο γα τον τόπο μας. Η τελευταία πολεμική αναμέτρηση ήταν στην Κύπρο – η γενιά των γονιών μας – και ο Έλληνας στρατιωτικός δοξάστηκε παγκοσμίως για μία ακόμη φορά. Άραγε, τι είχε στο νου και την ψυχή της κάθε γενιά που δόξαζε τα όσια και τα ιερά της Πατρίδας; Είχαν περάσει κάποια ειδική εκπαίδευση; Είχαν υποστεί κάποια πράγματα, που τους εμφύτευσαν τα ιδεώδη; Όλοι μας γνωρίζουμε πως όχι. Τι είχαν οι γονείς μας και αντέδρασαν στην πρόκληση, το οποίο δεν έχουμε εμείς σήμερα;

Η απάντηση είναι μία: υπήρχε σοβαρή και στιβαρή πολιτική ηγεσία, η οποία ενέπνεε. Ηγέτες που δεν φοβήθηκαν να εμπλακούν σε συγκρούσεις, γιατί γνώριζαν, πως μόνο έτσι διασφαλίζεται η Πατρίδα και ταυτοχρόνως μεγαλώνει τα σύνορά της. Ποτέ δεν μας χαρίστηκε κάτι και κάθε μέτρο γης είναι κερδισμένο με το τίμιο αίμα των πολεμιστών. Η ίδια πορεία από τότε που υπάρχουμε στην υφήλιο και η ίδια θετική ανταπόκριση.

Θεωρώ, ότι το χείριστο που θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την γενιά μας, είναι να την συνδέσουν με την πολιτική ηγεσία που είχαμε και έχουμε! Κατέστρεψαν συστηματικά τα πάντα που θύμιζαν Ελλάδα, από την γλώσσα, την θρησκεία, τα έθιμα κοκ. 

Σήμερα που η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, έχουμε σαν γενιά την ευκαιρία να κάνουμε κάτι καλό και αγαθό. Κάτι για το οποίο θα μπορούμε περήφανα και εμείς, να μιλάμε στα παιδιά μας. Κάτι, σαν την απελευθέρωση της Πατρίδας σε ειρηνική περίοδο. Θα μπορέσω να πω στον γιό μου, ότι προσπάθησα, ότι δεν πουλήθηκα μαζί τους και ότι τίμησα όσα ζητώ και από τον ίδιο να τιμήσει.

Πηγή: Διάλογοι

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση