Ο Ελληνισμός σε αδυσώπητο κενό δυνατοτήτων
«Δίκαια εν τω ανθρωπείω λόγω, από ίσης ανάγκης κρίνεται, δυνατά δε οι προύχοντες πράσσουσιν και οι ασθενείς ξυγχωρούσιν...»Του Άνθου Λυκαύγη
-Θουκυδίδης
ΤΟ ΑΣΟΦΟΤΕΡΟ είναι, είτε να επιχειρήσει κάποιος είτε και να υποχρεωθεί, να διαπραγματευθεί κρίσιμα ζητήματα και διαφορές, από ακροσφαλή θέση αδυσώπητης αδυναμίας. Ιδιαίτερα όταν αυτή προσδιορίζεται από συντεταγμένες χρεοκοπίας και διέπεται, ως εκ τούτου, από εντεινόμενες δυναμικές πτωχευτικών αγκυλώσεων. Οπόταν και οι αντιστάσεις του αποδομούνται αναλόγως. Με αποτέλεσμα να διευκολύνονται βάναυσοι εκβιασμοί και ν' ανατάσσονται οι κίνδυνοι καταστροφικών αλώσεων.
Αυτό απορρέει από την απλή «λογιστική» εκτίμηση των πραγμάτων, έτσι όπως την προάγει διαχρονικά η διαλεκτική του Θουκυδίδη. Που αν μεταφρασθεί με όρους σημερινών δεδομένων και δικών μας συγκεκριμένων προβλημάτων, σημαίνει ότι: Με την κατάσταση όπως διαμορφώνεται και στους δυο κρατικούς πυλώνες του Ελληνισμού (Ελλάδα και Κύπρο), το χειρότερο και απευκταίο θα ήτο να βρεθούμε, δυνάμει, κάτω από συνθήκες καταληκτικών διαδικασιών.
1. Η μεν Ελλάδα για όσα σχετίζονται, α) με διευθέτηση Αιγαιακών ζητημάτων που δημιουργούνται από αμφισβητήσεις εθνικών ορίων από την Άγκυρα, και β) με άσκηση φυσικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στις θαλάσσιες οικονομικές ζώνες που της ανήκουν. Και οι οποίες τείνουν να λεηλατηθούν με τετελεσμένα.
2. Η δε Κύπρος για εκείνα που αφορούν οριστική επίλυση του πρωταρχικού της πολιτικού προβλήματος. Από την ποιότητα της οποίας και θα εξαρτηθεί τελικά σε απόλυτο βαθμό, η ίδια η εθνική επιβίωση και ιστορική συνεπώς συνέχεια του Ελληνισμού της στη φυσική του γεωγραφία.
Αυτό δεν σημαίνει ασφαλώς ότι πρέπει ν' αποσοβηθούν πρωτοβουλίες για διευθέτηση τέτοιων ζητημάτων. Η ενεργοποίηση των οποίων, άλλωστε, δεν εξαρτάται μόνον από εμάς. Σημαίνει όμως ότι πρέπει, εκ προοιμίου, αφενός να γνωρίζουμε όσα, υπό τις καταθλιπτικές περιστάσεις που μας περισπούν, αυτές οι διαδικασίες συνεπάγονται. Και αφετέρου να συνειδητοποιήσουμε πληρέστερα κι εναργέστερα εκείνα που απαιτούνται, προκειμένου οι φύσει αδυναμίες μας -ως παράγωγα ενδοελληνικών παθογενειών- ν' απομειωθούν κατά το δυνατόν. Ν' αναιρεθούν. Ώστε ν' αναταχθούν στρατηγικές αντιστάσεις, που να διαθέτουν αποτρεπτική αξιοπιστία. Δηλαδή δυνατότητες. Κι αυτό περνά μονοδρομικά μέσα από εθνική συνεννόηση, πάνω στη βάση ελάσσονος, έστω, κοινού μετώπου μάχης. Η οποία συνιστά διαχρονικά το μεγάλο, εν προκειμένω, ζητούμενο. Χωρίς την οποία, οι πιθανότητες θετικών υπερβάσεων (ή τουλάχιστον αποφυγής μοιραίων) ελαχιστοποιούνται. Κι εκμηδενίζονται. Με ό,τι αυτό σημαίνει. Και σημαίνει πολλά. Κι αυτονόητα.
Το αμέσως επόμενο διάστημα θα βιώσουμε πολλά και κρίσιμα, καθώς στους κλασικούς παράγοντες των εθνικών προβλημάτων, υπεισέρχονται νέοι και προσδιοριστικότεροι συντελεστές.
Πρωταρχικά δε:
1. Εκείνος του νέου ενεργειακού τοπίου που αναδύεται από τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων, τα οποία βαίνουν ήδη προς αξιοποίηση από πλευράς Κύπρου. Και τα οποία προσελκύουν το ενδιαφέρον ισχυρών δυνάμεων που σπεύδουν στην περιοχή, αναδιατάσσοντας σχεδιασμούς και στρατηγικές.
2. Εκείνος των νέων περιφερειακών ισορροπιών που τείνουν να διαμορφωθούν στο ρευστό ακόμη τοπίο των δραματικών εξελίξεων στον εύφλεκτο Μεσανατολικό χώρο, καθώς κι εκείνον της Εγγύς Ανατολής. Όπου το αίμα ρέει ασταμάτητα. Και όπου μπορεί να πυροδοτηθούν έως και ανεξέλεγκτες μετεξελίξεις σ' αυτές που βιώνονται.
Σ' αυτό το γεωπολιτικό περιβάλλον, Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται αυτήν τη στιγμή σχεδόν ανοχύρωτες, με την έννοια των ζοφερών αδυναμιών και των εσωτερικών καταρρεύσεων. Πράγμα που προϊδεάζει για τα χειρότερα, καθώς καθηλώνονται οι δυνατότητες διαχειρίσεως απευκταίων τροπών. Υπό το φως και των προφανών επιδιώξεων της Άγκυρας, οι οποίες και δεν κρύβονται άλλωστε. Αυτή τελικά είναι η πραγματικότητα. Και υπό το φως της Αθήνα και Λευκωσία πρέπει αναλόγως να ορθοτομήσουν στρατηγική αντιμετώπιση όσων ανακύπτουν και όσων αδόκητων μπορεί ν' αναπαραχθούν.
Πηγή: Το Παρόν
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...