Τι άλλαξε από χθες;

Γράφει ο Γιώργος Τσακίρης 

07:15 η μελωδία από το ξυπνητήρι του κινητού τηλεφώνου, καθημερινά συνεπής στην ρύθμιση που έχω.

Άλλη μια μέρα ξεκινά.

Σε δέκατα δευτερολέπτου συνειδητοποιώ (και πάλι τους τελευταίους 3 μήνες) την πραγματικότητα... άνεργος.

Και τότε... γιατί το ξυπνητήρι έχει παραμείνει σε αυτή την κατάσταση;

Γιατί δε μ’ αφήνει στην μακαριότητα του βραδινού ύπνου ; Έστω και χωρίς πλέον όνειρα, ή καλύτερα, χωρίς τα όνειρα εκείνα που κάθε αισιόδοξος από τη φύση του άνθρωπος, θα μπορούσε να δει.

Από επαγγελματική διαστροφή;

23 χρόνια συνεχούς εργασίας, δεν μπορούν να διαγραφούν μεμιάς από τη μνήμη, ούτε καν ως ... συνήθεια.

Σήμερα όμως, κάτι είναι διαφορετικό.

Από το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, η Εθνική κυριαρχία της χώρας έχει εκχωρηθεί αμετάκλητα, ανεπιφύλακτα και άνευ όρων, στους δανειστές της.
Από το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, γνωρίζω ότι εάν οι φόροι του ελληνικού κράτους δεν επαρκούν για να πληρωθούν τα φάρμακα των καρκινοπαθών και οι εφημερίες των ιατρών στα Δημόσια Νοσοκομεία, και ταυτόχρονα οι τόκοι και τα χρεολύσια της χώρας, είμαστε υποχρεωμένοι να πληρώσουμε τους δανειστές και όχι την Δημόσια Υγεία.

Από το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, γνωρίζω ότι εάν τα έσοδα από τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, που υστερούν ήδη κατά 800 εκατομμύρια ευρώ με βάση τον προϋπολογισμό, δεν επαρκούν για να αγορασθούν τα βιβλία,τα επιστημονικά συγγράμματα και να πληρωθούν οι Δημόσιοι λειτουργοί της Παιδείας, και ταυτόχρονα να εξοφληθούν ομόλογα που έχουν στα χέρια τους τα διάφορα Hedge Funds του εξωτερικού, είμαστε υποχρεωμένοι να εξοφλήσουμε τους κατόχους των ομολόγων και όχι την Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία.

Κι αυτό γιατί, εάν έστω και μία δόση των δανείων, των τόκων και των χρεολυσίων μας δεν πληρωθεί, η Ελλάς θα βρεθεί κατηγορούμενη, υπό το Αγγλικό Δίκαιο, στα δικαστήρια του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.

Αν λοιπόν οι Έλληνες πολίτες, μπορούσαν ν’ ανταποκριθούν στους φόρους τους, ν’ αγοράσουν πετρέλαιο θέρμανσης για να ζεσταθούν, αν είχαν έσοδα για να ξοδέψουν στην αγορά προϊόντων ώστε το κράτος να εισπράξει τον αναλογούντα ΦΠΑ, κι οι έμποροι να είναι συνεπείς στις μηνιαίες υποχρεώσεις τους, ίσως όλα να πήγαιναν καλά.

Με 1.345.000 ανέργους όμως, με πάνω από 500.000 επιχειρήσεις να έχουν βάλει λουκέτο, και με τις περισσότερες που είναι ακόμη ενεργές να αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα βιωσιμότητας, με τον ενεργό οικονομικά πληθυσμό της χώρας, να υπολείπεται πλέον κατά 1.000.000 άτομα έναντι του μη ενεργού, και με την υφεσιακή (για έκτη συνεχή χρονιά) προοπτική του -4,5% για το 2013, πολύ φοβάμαι ότι τίποτα δεν θα πάει καλά.

Από το βράδυ της περασμένης Δευτέρας λοιπόν, σε μία εντελώς διασταλτική (αν μου επιτρέπετε) ερμηνεία της επίμαχης παραγράφου του ΦΕΚ 240 Α που αίρει την ασυλία της, η χώρα μου αντιμετωπίζεται πλέον από τους δανειστές της, ως μία κοινή Ανώνυμη Εταιρεία, με απλούς και αναλώσιμους εργαζομένους... τον λαό της

Γι’ αυτό, θα συνεχίσω να βάζω το ξυπνητήρι μου στις 07:15 κάθε πρωί.

Και μαζί μ’ εμένα, θα προσπαθώ να «ξυπνήσω» και τους υπόλοιπους συμπολίτες μου, από την «μακαριότητα» του σοκ που έχουν υποστεί.

Καλή σας ημέρα...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση