Αναζητώντας την ελπίδα...
Έχω καιρό να γράψω, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ενημερώνομαι. Η αλήθεια είναι ότι τελευταία δεν είχα και πολύ χρόνο.
Παρακολουθώ πολλά ιστολόγια, όχι μόνο για ενημέρωση, αλλά και για να δώ πως σκέπτονται οι υπόλοιποι συνάνθρωποί μου.
Με μεγάλη μου έκπληξη, δυστυχώς, συμπέρανα πώς δεν έχουν αλλάξει και πολλά.
Υπάρχει μια κοινή παραδοχή ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά, αλλά ακόμη δεν βλέπω την «σπίθα» που θα φέρει την αλλαγή...!
Απογοητεύομαι απίστευτα όταν διαβάζω σε σχόλια αναρτήσεων ακραίες απόψεις από «αριστερούς» έως και «δεξιούς».
Και αναρωτιέμαι «Άραγε τα πιστεύουν αυτά που λένε;» Ή απλά τα λένε έτσι απλά για να πουν κάτι; Και όσοι απαντάνε με σοβαρότητα και τοποθετούνται σωστά, θύμουνται τις απόψεις τους την επόμενη ημέρα;
Κατά την γνώμη μου,οι περισσότεροι ξεχνούν γρήγορα. Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχουμε οργανωθεί σαν λαός.
Πότε θα το καταφέρουμε δεν ξέρω, αλλά ελπίζω το συντομότερο.
Να φανεί μια ελπίδα στο βάθος.
Αλλά προσοχή, όχι μια ψεύτικη ελπίδα.
Να έχουμε κάτι να απαλύνει τον πόνο μας, να ηρεμήσει το μυαλό μας.
Γιατί για πόσο πια θα πέφτουμε και θα πέφτουμε χωρίς σταματημό;
Αυτό που ελπίζω αν και μπορεί να ακουστεί ανόητο, είναι να πιάσουμε όσο πιο γρήγορα πάτο. Για να μπορέσουμε να σηκωθούμε στα πόδια μας επιτέλους!
Μόνοι μας και όλοι μαζί παρέα.
Αναγνώστης
Αναρτήσεις
Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ άτομο γραφικό ή παθητικό κλπ όμως με πολύ πόνο κάθε φορά που ακούω για αυτοκτονίες λόγω οικονομικών προβλημάτων θα ήθελα να δώσω την μαρτυρία μου ότι σε δυσκολία που δεν υπήρχε ανθρώπινη βοήθεια ο Θεός με βοήθησε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι ότι δεν πρέπει να κάνουμε όσα μπορούμε αλλά ίσως το γεγονός ότι αυτονομούμαστε και νομίζουμε πως μόνοι μας μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα να μας φέρνει σε αδιέξοδο σε μια κατάσταση όπως η σημερινή, έχοντας βιώσει όμως όχι ψυχολογικά αλλά οντολογικά την βοήθεια του Θεού καταθέτω τη μαρτυρία μου.
Και επειδή έχουν υπάρξει και οικονομικές δυσκολίες στην οικογένεια να δώσω ένα μήνυμα στους γονείς πως τα παιδιά έχουν ανάγκη αυτούς και όχι τα χρήματα.
Δεν θα μας αφήσει ο Θεός αλλά θα λειτουργήσει και η κοινωνική συνοχή, όπως τα παλιά χρόνια που ακούμε από ιστορίες μπορεί ο ένας να έκλεβε τον άλλο αλλά στις δύσκολες περιστάσεις ενώνονταν οι χωριανοί.
Οι ορθόδοξοι θα δώσουμε λόγο για τις ψυχές που χάνονται από απόγνωση, οφείλουμε να ζήσουμε την Ελπίδα για να μεταφέρουμε και στους άλλους την ελπίδα.
Ποιο θα είναι το τίμημα του απόπατου δεν ξέρουμε κύριοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι να χάσουμε έδαφος ποιος μας λέει ότι θα το πάρουμε πίσω;
Λεφτά;
Τα λεφτά έρχονται και φεύγουν.