Το ξερολούκουμο «Η Ελλάς»

• Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου

Έτσι μας βλέπουν πλέον όλοι.
Σαν ΞΕΡΟΛΟΥΚΟΥΜΟ.
Κάτι ανάμεσα σε μπακλαβά με γαρύφαλλο και καλοψημένο αρνί της Λαμπρής.
Φρόντισαν γι αυτό όσοι κράταγαν στα χέρια τους τις τύχες μας. Μερίδιο ευθύνης έχουμε κι εμείς. Εδώ που φτάσαμε, κι εκεί που πάμε, όλα θα τα λέμε.
Από την απόλυτη χλιδή, στην απόλυτη φτώχεια.
Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν... όπως λέει το Ιερό Ευαγγέλιο.
Που είναι οι ολυμπιακοί αγώνες;
Η Γιάννα; Ο Τζέκος; Τα ατελείωτα μετάλλια; Είχαμε ξεπεράσει την Ανατολική Γερμανία. Σε όλα.
Αυτά δεν τα έβλεπε η Μέρκελ;
Αντί να είχε βλέψεις για την καγκελαρία, θα έρχονταν εδώ σε μας και ούτε λίγο ούτε πολύ, με ένα μετάλλιο τώρα θα είχε.... και τί δεν θα είχε. Θα έφτανε και στο βαθμό του Αντιστράτηγου. Μαζί με τον Τζελίλη. Και όχι μόνο.
Τι μεγαλεία Θεέ μου!
Τι πλούτος!
Τι χλίδα!
Τώρα; Μας πήραν πίσω και τους Μεσογειακούς Αγώνες. Από μας τους ζάμπλουτους.
Πετάνε και σαν όρνεα, γυπαετοί πάνω από το πτώμα μας, έτοιμοι για το διαμελισμό μας.
Κάθονται γύρω από το τραπέζι οι εκπρόσωποι της «έννομης» τάξης και μοιράζονται, περιοχές, βιλαέτια, θαλάσσιο πλούτο, ορυκτό πλούτο και πάει λέγοντας.
Αυτά για τους Αγγλοσάξονες.
Αυτά για την Γερμανία.
Αυτά για το Ισραήλ.
Αυτά για την Τουρκία.
Για να μην έχουν παράπονα και ξεσηκωμούς, από τους λαούς, έγινε κι ένα πάνσοφο σχέδιο.
Θα φαίνεται η Τουρκία, κι από πίσω θα ροκανίζουν οι υπόλοιποι, που από πάνω, θα μας δικάζουν και θα μας ξαναδικάζουν στη Χάγη.
Τώρα να δουν και οι δικοί μας κομματάρχες, τομεάρχες, επιτελάρχες, βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί, πως είναι και πως λειτουργούν οι εξεταστικές επιτροπές, τα παραπεμπτικά συμβούλια, τα ατέλειωτα διαβούλια.
Σε χρόνο μηδέν.
- Χρωστάς;
- Χρωστάω.
- Ωραία λοιπόν. Φέρε το σπίτι, το μαγαζί, τα χωράφια, κι επειδή μόνο μ΄ αυτά δεν ξοφλάς, φέρε και τα πετρέλαια του Β. Αιγαίου.
- Ξόφλησα τώρα;
- Όχι.
- Φέρε και το ουράνιο με το χρυσό της Θράκης.
- Ξόφλησα;
- Όχι. Φέρε όλη τη Θράκη.
- Ξόφλησα τώρα;
Πέρασε αύριο να σου πούμε.
Έτσι γίνονται οι δουλειές. Θα μας βάλλουν να ακούμε και το τραγούδι της αείμνηστης Δούκισσας,
Του τάπα, του τάπα, του τάπα του ανθρώπου! Ατάκα, ατάκα, ατάκα κι επί τόπου.
Ξύλο μετά μουσικής, για όσους το πρόλαβαν.
- Για μένα θα μείνει κάτι; Να ‘χω κι εγώ να πορεύομαι;
- Από αυτά που δείχνουν οι δορυφόροι τίποτα.
- Είναι κάτι που οι δορυφόροι δεν δείχνουν;
- Ανθρώπινες σχέσεις, φιλίες και αγάπες. Αυτά δικά σας. Μπορείτε να πηγαίνετε, μέχρι να σας καλέσουμε πάλι.
- Καλημέρα σας.
- Καληνύχτα σας.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση