Τι να κάνουμε ή τι να ξέρουμε;

Συχνά πυκνά, διαβάζοντας κάποιος περαστικός μια ανάρτηση σαν και τις δικές μου, αναφωνεί: “καλά μας τα λες Αναρμόδιε, αλλά όλα αυτά είναι λόγια κι όνειρα. Τώρα τι κάνουμε;”

Ολοι έχουμε αρμοδιότητα στο να προτείνουμε “τι να κάνουμε”. Εγώ, ειλικρινά, θα ήθελα να ακούσω από τον καθένα προτάσεις για το τι να κάνουμε. Διότι μπορεί κάποιος να έχει την φαεινώτερη ιδέα που κανένας μας δεν σκέφτηκε. Ετσι είναι η δημοκρατία, θέλει όλα τα μυαλά να δουλεύουν για το κοινό καλό. Οχι μόνο κάποιου “αρχηγού” (θεός φυλάξοι) και του επιτελείου του. Αλλά ούτε κι αυτό το γνωρίζουμε…Και φυσικά ούτε και το πιστεύουμε. Ακόμη τουλάχιστον.

Εξήγησα πολλές φορές στο παρελθόν ότι, και χωρίς να θέλω να κάνω τον Κοραή, πεποίθησή και γνώμη μου είναι πως σαν λαός δεν είμαστε έτοιμοι να κάνουμε τίποτε άλλο παρά μόνο να βγάλουμε τα νεύρα μας. Να τα σπάσουμε και να μας ρίξουν τις ξυλιές μας και να βάλουμε την ουρά κάτω από τα σκέλια. Εν ολίγοις δεν ξέρουμε όχι μόνο τι να ζητήσουμε να αλλάξει, αλλά δεν ξέρουμε παρά ελάχιστα πράγματα για μια σειρά από πολύ σοβαρά θέματα σχετικά με τους θεσμούς μας και την λειτουργία μας ως κοινωνία και πολίτευμα. Πχ τι είναι και τι ΔΕΝ είναι δημοκρατία, τι είναι χρήμα ποιος το κατέχει και πως το χειρίζεται, τι είναι πατρίδα και τι την συνιστά, τι ρόλο παίζουν τα ΜΜΕ, κλπ κλπ κλπ.

Για να κάνουμε “κάτι” θα πρέπει πρώτα

1. να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε
2. να έχουμε μια πλειοψηφική συναίνεση πάνω σ’ αυτό και
3. να αποκτήσουμε πυρήνες αφοσιωμένους στην οργανωτική επιτυχία (διότι χωρίς οργάνωση όχι για πορεία, ούτε για καφέ δεν μπορείς να κατεβάσεις κόσμο).

Ετσι τα βλέπω εγώ. Η νύχτα ήταν μακριά, το σκοτάδι πυκνό και μόλις κάποιο φως πάει τώρα να σκάσει μύτη.

Δηλαδή είμαστε πολύ μακριά ακόμη από το “τι να κάνουμε”. Τώρα είμαστε στο “τι να ξέρουμε”.

Αν θέλει κάποιος από μένα, την δική μου απάντηση στην ερώτηση “τι να κάνουμε” να την πω: Να κάνουμε ΟΛΟΙ μπλογκ και να γράφουμε. Να γράφουμε όλη μέρα. Για την δημοκρατία και την παλινόρθωσή της. Για τον τρόπο που ο κοινοβουλευτισμός μας κλέβει την εξουσία που μας ανήκει. Για το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για την διαφθορά. Για την πολυνομία. Για τα ΜΜΕ. Για χίλια δυο. Να γράφουμε, να μιλάμε με όλους, να διαφωτίζουμε.

Και μέσα από αυτό το-πως-να-το-πω “κίνημα”, θα προκύψει και η οργάνωση και οι αρχηγοί και το “σχέδιο”. Αλλά αυτό ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΡΙΟ. Πόσο θα πάρει; Ακριβώς δεν ξέρω να πω. Αλλά γνωρίζω ότι σε περιόδους σαν την δική μας “η ιστορία πατάει γκάζι”, επιταχύνει. Οι συνειδήσεις αλλάζουν γρήγορα. Οι ζυμώσεις γίνονται ταχύτατα. Και μέσα σε μικρούς χρόνους έχουμε απίστευτες ποιοτικές αλλαγές. Για όσους δεν το κατάλαβαν ακόμη, είμαστε ως κοινωνία ένα βήμα πριν μια προ-επαναστατική φάση.

Είμαστε όμως ΕΝΤΕΛΩΣ απροετοίμαστοι για να “κάνουμε κάτι”. Αν το επιχειρήσουμε το πιθανώτερο είναι ότι θα έχουμε πενιχρά αποτελέσματα.

Αφύπνιση, επιμόρφωση, διαφωτισμός.

Θραξ ο Αναρμόδιος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση