Προς κύριο Παπακωνσταντίνου ενταύθα

Για να τελειώνουμε και να μην αναλωνόμαστε σε γιορτές και πανηγύρια. Βρισκόμαστε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση και χρειάζεται να κάνουμε πολλά για να αποφύγουμε τα χειρότερα

Τα μηνύματα από την αγορά δεν είναι καλά. Κι όπως πάει το πράγμα, στο τέλος θα μείνουμε εμείς και εμείς να τρώει ο ένας τις σάρκες του άλλου. Κάποιοι θα πρέπει να καταλάβουν ότι η ευρωβοήθεια δεν έχει σχέση με τα κοινοτικά κονδύλια που τα έκαναν βίλες και καταθέσεις στην Ελβετία...
Τις τελευταίες ημέρες έχουμε μιλήσει με αρκετούς επιχειρηματίες. Ούτε ένας, μα ούτε ένας εξ΄ αυτών δεν φαίνεται διατεθειμένος να ρισκάρει κάτι περισσότερο απ’ ό,τι έχει ήδη ρισκάρει στην Ελλάδα. Ούτε ένας! Αν μπορούσαν θα πούλαγαν τα πάντα και θα πήγαιναν κάπου αλλού να ξεκινήσουν και πάλι από την αρχή.
Ανάκαμψη δίχως επενδύσεις δεν γίνεται. Τελεία και παύλα. Και οι επενδύσεις θα γίνουν καταρχάς με τα λεφτά των Ελλήνων και μετά με τα λεφτά των αλλοδαπών ζάμπλουτων επενδυτών που κυνηγούν κάποιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι σε εξωτικά μέρη. Καλοδεχούμενα τα λεφτά των Εμίρηδων, αν και όταν έρθουν, αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει να αποκατασταθεί μία στοιχειώδης σχέση εμπιστοσύνης της ελληνικής πολιτείας με τους Έλληνες επιχειρηματίες.
Ο επιχειρηματικός κόσμος θέλει πολιτική σταθερότητα, θέλει εκσυγχρονισμό της μηχανής του δημοσίου, θέλει πάταξη της διαφθοράς. Ο επιχειρηματικός κόσμος θέλει να βοηθήσει, αλλά θέλει και εχέγγυα ότι δεν θα πετάξει τα χρήματά του στα σκουπίδια.
Τα πράγματα είναι απλά! Ή θα αποφασίσουμε εδώ και τώρα να αλλάξουμε τα πάντα γύρω μας ή θα βουλιάζουμε για πολλές – πολλές δεκαετίες. Ή η ελληνική κοινωνία θα αποδεχτεί μία πολιτική σοκ και δέους ή θα κουραστεί να ακούει το μακρόσυρτο μοιρολόι.
Το ερώτημα είναι ποιος θα εφαρμόσει μία τέτοια πολιτική. Οι επιχειρηματίες δεν έχουν πειστεί ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να το κάνει. Κι αυτό ακριβώς το σημείο θα πρέπει να προσέξουν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες. Διότι η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί, από τη στιγμή που μπορεί να αλλάξει η ψυχολογία. Αρκεί να υπάρχει η βούληση για μία ουσιαστική προσέγγιση με τον επιχειρηματικό κόσμο. Μιλάμε για τον επιχειρηματικό κόσμο, για τους υπαρκτούς και δοκιμασμένους από τις αγορές επιχειρηματίες και όχι για κάποιους που ονειρεύονται να κτίσουν τις δικές τους αυτοκρατορίες, ελπίζοντας ότι θα επωφεληθούν από το σημερινό χάος.
Όταν ο κ. Παπακωνσταντίνου έσπευσε να αλλάξει τις διοικήσεις των κρατικών τραπεζών και να τους «χρεώσει» την άνοδο των spreads, είχαμε επισημάνει ότι ήταν παράλογο όλο εκείνο το σκεπτικό. Κι ότι αν οι ελληνικές τράπεζες εξαντλούσαν και τα τελευταία τους αποθέματα για να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα, αυτό δεν θα βοηθούσε στο ελάχιστο την Οικονομία.
Σήμερα κάνουμε μία άλλη επισήμανση. Ότι ανάπτυξη χωρίς τις υγιείς επιχειρηματικές δυνάμεις δεν υπάρχει.
Πηγή