Γιατί έγιναν οι γάμοι των ομοφυλόφυλων ξημερώματα;

"Όποιος τη νύχτα περπατεί

λάσπες και σκατά πατεί"

Προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί τους. Μια χαρά άνθρωποι είναι στην παρέα και καλοί φίλοι (αν τους το ξεκόψεις από την αρχή). Βέβαια μισούν το αντίθετο φύλο, επειδή τους κόβει τα "τυχερά", αλλά τι να κάνουμε, τα έχει ζωή αυτά...
Μία μεγάλη απορία έχω να καταθέσω, που μου δημιουργήθηκε από τον πρόσφατο "γάμο".
Αφού όλα είναι εντάξει με αυτούς, αφού νιώθουν τόσο καλά και τόσο άνετα, αφού η κοινωνία τους αποδέχεται (όπως υποστηρίζουν) και που το πιστεύω, αφού δεν θέλουν να είναι στην παρανομία, αλλά ούτε επιθυμούν (σύμφωνα πάντα με όσα οι ίδιοι διατυμπανίζουν) να γίνονται το "κόκκινο πανί", γιατί λοιπόν, προχώρησαν σε αυτούς τους "γάμους";
Μήπως άλλαξαν ξαφνικά γνώμη για όλα όσα μέχρι τώρα υποστήριζαν;
Α, και κάτι ακόμη: Αφού όλα καλά κι ωραία είναι γι αυτούς, γιατί προκαλούν το νόμο;
Και τέλος, γιατί έκαναν τον γάμο ξημερώματα, όταν όλος ο κόσμος ακόμη δεν είχε ξυπνήσει;
Φοβούνται;
Και αν ναι, τι;
Μάλλον τις ίδιες τους τις επιλογές.
Πάντως, για να το κλείσω το θέμα από την πλευρά μου, πιστέψτε με πως τους καταλαβαίνω (ιδιαίτερα τους άντρες ομοφυλόφυλους).
Τους καταλαβαίνω απόλυτα.
Γιατί;
Σύμφωνα με στατιστικές, όποιος τον έχει δοκιμάσει (μην με κάνετε να πω τι δοκίμασε, όλοι καταλαβαίνετε) δεν τον αλλάζει με τίποτε...
Είναι κάτι σαν την παλιά διαφήμιση του απορρυπαντικού, που η νοικοκυρά αφού το δοκίμαζε δήλωνε ευθαρσώς, "δεν το αλλάζω με τίποτε"...

Αδελφές και παλικάρια

γίναμε μαλλιά κουβάρια...

2 σχόλια :

Ανώνυμος4 Ιουνίου 2008 στις 4:37 μ.μ.
Επειδή ακούστηκαν ορισμένα πρωτάκουστα σχετικά με τον πρόσφατο γάμο ομοφυλοφύλων στην Τήλο και το αν υπάρχει διάταξη νόμου που να το επιτρέπει κλπ, επισημαίνω ότι κανένας δεν έκανε τον κόπο να να ρωτήσει τον κατεξοχήν ειδήμονα της εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου στην ελληνική έννομη τάξη και στην υποχρεωτική ερμηνεία των κανόνων του εσωτερικού δικαίου σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο.

Πρόκειται για τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κύριο Παυλόπουλο, που τυχαίνει να είναι σήμερα και ο κατεξοχήν αρμόδιος υπουργός που θα κληθεί να εκδώσει εγκύκλιο στους δημάρχους και προέδρους κοινοτήτων της χώρας για την εφαρμογή των διατάξεων του πολιτικού γάμου και σύνταξης των ληξιαρχικών πράξεων.

Διαβάστε τι γράφει σε σύγγραμμά του:

«Όταν πρόκειται για την ερμηνεία και την εφαρμογή οποιωνδήποτε άλλων, προγενεστέρων ή μεταγενεστέρων της Κοινοτικής Οδηγίας διατάξεων του εθνικού δικαίου, το ΔΕΚ δέχεται ότι ο εθνικός δικαστής οφείλει να προβαίνει στην ερμηνεία και εφαρμογή του δικαίου αυτού, πάντα μέσα στα πλαίσια του δυνατού, υπό το φως του κειμένου και του σκοπού του κοινοτικού δικαίου, προκειμένου να επιτύχει το στόχο, που καθορίζεται από αυτή, και να συμμορφωθεί έτσι προς τις διατάξεις του άρθρου 189 παρ. 3 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (Βλ. Απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου C-21/04, 4 Ιουλίου 2006, Κωνσταντίνος Adeneler and others ver. Ellinikos Organismos Galaktos. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει οι διατάξεις του εσωτερικού δικαίου και συγκεκριμένα οι διατάξεις περί γάμου να ερμηνευτούν «υπό το φως του κειμένου και του σκοπού των αντίστοιχων διατάξεων του κοινοτικού δικαίου (ισότητα ανδρών και γυναικών, οιουδήποτε γενετήσιου προσανατολισμού ως προς τα δικαιώματα τέλεσης γάμου κλπ).

Τέλος ο εθνικός δικαστής στην προσπάθεια του να εναρμονίσει, π.χ. με τις μεθόδους που ήδη εκτέθηκαν, το εθνικό δίκαιο με το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο, δεν έχει «διέξοδο διαφυγής». Λόγω της αρχής της υπεροχής του κοινοτικού δικαίου υποχρεούται να μην εφαρμόσει τη διάταξη του εθνικού δικαίου, η οποία αντιτίθεται τόσο στο πρωτογενές, όσο και στο παράγωγο κοινοτικό δίκαιο. Η υποχρέωση αυτή εμφανίζεται ακόμη περισσότερο έντονη και επιτακτική, όπως είναι ευνόητο, στην περίπτωση κατά την οποία έχει ήδη προηγηθεί απόφαση του ΔΕΚ, η οποία και έχει κρίνει, με δύναμη δεδικασμένου κατά τις κείμενες κοινοτικές διατάξεις, την αντίθεση μιας διάταξης του εθνικού δικαίου προς το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο (Βλ. Πρ. Παυλόπουλου εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο, σελ. 83-84, Εκδόσεις Σάκκουλα, 1993).»

Αν υπάρχουν όλα αυτά γραμμένα, χρειάζεται να ψάχνουμε στο λεξικό του Μπαμπινιώτη και να ρωτάμε τους παπάδες;

Τέλος επειδή συνήθως υποβάλλεται στους νεόνυμφους η ερώτηση «και τώρα τι θα κάνετε, θα πάτε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο;», θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι:
α. Το δικαστήριο που θα επιληφθεί (της αίτησης ακυρώσεως αυτού που δεν θα του εξασφαλιστεί το δικαίωμα εγγραφής σε μερίδα Δημοτολογίου ή σε Ληξιαρχείο ή θα του παρουσιαστεί οποιοδήποτε εμπόδιο) είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας.

β. Το Συμβούλιο της Επικρατείας θεωρείται «ανώτατο δικαστήριο» σύμφωνα με το άρθρο 234 της «Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, όπως ισχύει σήμερα» (έτσι λέγεται σωστά).

γ. Σύμφωνα με το ανωτέρω άρθρο 234 το Συμβούλιο Επικρατείας, όταν τίθεται θέμα ερμηνείας κοινοτικού δικαίου, «υποχρεούται» (και όχι απλά δικαιούται) να κάνει προδικαστική παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να ληφθεί απόφαση ως προς το προδικαστικό αυτό θέμα (π.χ. τι ορίζει το κοινοτικό δίκαιο για τα δικαιώματα δύο ομοφύλων να τελέσουν γάμο. Σημείωση: Δεν υπάρχει απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που να δέχεται ευθέως τέτοιο γάμο, αλλά και δεν υπάρχει απόφαση που να λέει ότι δεν τον δέχεται. Υπάρχει όμως σωρεία αποφάσεων που δείχνουν έμμεσα ότι δέχεται κάτι τέτοιο. Το πρόκριμμα του γάμου της Τήλου θα αποτελέσει landmark γιατί δεν θα μπορέσει να ξεφύγει πλέον και θα λάβει απόφαση επ’ αυτού).

δ. Η προδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου θα είναι υποχρεωτική για το ελληνικό δικαστήριο (σύμφωνα με το προμνησθέν άρθρο 234) και επομένως δεν θα έχει σημασία αν έστω και όλοι οι Έλληνες δικαστές είναι εκ πεποιθήσεως κατά τέτοιου γάμου.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
e-Lawyer4 Ιουνίου 2008 στις 7:55 μ.μ.
Ναι, μόνο που το δίκαιο του γάμου δεν είναι Κοινοτικό Δίκαιο για να στείλει το ΣτΕ προδικαστικό στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Προφανώς και δεν τίθεται ζήτημα κοινοτικού δικαίου στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο οποίο αναφέρεται ότι θα προσφύγουν είναι των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο Στρασβούργο. Για το οποίο δεν προβλέπεται η διαδικασία του προδικαστικού ερωτήματος εκ μέρους των εθνικών δικαστηρίων, αφού δεν εφαρμόζει την Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, αλλά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις

Προσθήκη σχολίου

Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...