Μία αληθινή ιστορία (Νο3)

Είχε ξυπνήσει πολύ νωρίς. Πριν ο ήλιος ανατείλει. Εξάλλου δεν μπόρεσε να κοιμηθεί σχεδόν καθόλου. Ολόκληρο το βράδυ σκεφτόταν. Έπρεπε για σήμερα το πρωί να είναι έτοιμος για οτιδήποτε συμβεί.
Το ξημέρωμα τον βρήκε με ένα τσιγάρο στο χέρι, χωρίς καφέ, να βλέπει τις πρώτες αχτίδες του ήλιου να ξεπροβάλλουν και να ρίχνουν το φως εκεί που πριν ήταν σκοτάδι. Το ίδιο είχε προσπαθήσει να κάνει και ο ίδιος, αλλά…
Κοίταζε τους σκοπούς στα δύο φυλάκια, στον τοίχο της φυλακής. Τεντωνόντουσαν, έδειχναν να είχαν μόλις ξυπνήσει!
Σιγά-σιγά, ο ένας μετά τον άλλο άρχισαν να ξυπνούν και οι συγκρατούμενοί του. Γύριζαν, τον κοίταζαν αλλά δεν του έλεγαν τίποτε. Εξάλλου, τι να του πούνε; Καλημέρα; Οξύμωρο μάλλον! Ήταν το πρώτο του ξημέρωμα μέσα στην φυλακή… Και είχε να ζήσει πολλά ακόμη…
Κάποια στιγμή ξύπνησε και ο Νίκος. Τον πλησίασε, του χτύπησε ελαφρά τον ώμο και του είπε:
- Μην κάνεις έτσι. Όλα θα περάσουν. Να δεις που όλα θα πάνε καλά.
Όλα θα πάνε καλά!!! Κάποια άλλη στιγμή θα έμοιαζε με αστείο, τώρα όμως… Και όμως, πολλά θα γινόντουσαν, το ήξερε, και όλα έπρεπε να πάνε καλά. Όλα έπρεπε από εδώ και πέρα να γίνουν όπως τα σκέφτηκε…
- Καλημέρα Νίκο, τουλάχιστον για σένα εύχομαι να είναι καλή αυτή η ημέρα.
- Καλή θα είναι και για σένα ρε φιλαράκι. Θα δεις. Και μην ανησυχείς… Αλήθεια, έχεις άλλα τσιγάρα;
Δεν τον είχε ξεχάσει. Αλλά δεν είχε άλλα τσιγάρα…

- Μου τελείωσαν, αλλά έχω χρήματα επάνω μου. Όταν μπήκα χθες μέσα μου πήραν όλα τα λεφτά, αλλά μου έδωσαν κάτι στρόγγυλα τενεκεδάκια. Μου είπαν ότι εδώ μέσα αυτά είναι τα λεφτά και αν χρειαστώ κι άλλα να ειδοποιήσω τον φύλακα.

- Ναι, έτσι είναι. Έχεις πολλά από αυτά;

Είχε αρκετά, κάπου στις 3.000 δραχμές αναλογούσαν, αλλά τα είχε μοιράσει σε δύο τσέπες και τα περισσότερα τα είχε βάλει στο εσώρουχό του. Δεν ήθελε να τον δούνε να κουβαλάει τόσα πολλά «χρήματα». Δεν ήθελε να γίνει στόχος για κάποιους που δεν είχαν…

- Ναι έχω ρε Νίκο. Να, πάρε για να πάρεις 3 πακέτα μόλις μπορέσεις. Πότε θα ανοίξουν οι πόρτες;

- Σε 2 ώρες. Αλήθεια, ποιο είναι το όνομά σου;

- Μιχάλη με λένε. Μιχάλη…

- Σε 2 ώρες ρε Μιχάλη θα ανοίξουν οι πόρτες και ο καθένας θα κάνει την δουλειά του. Και όποιος δουλεύει κάνει λιγότερες μέρες εδώ μέσα. Άλλοι θα καθαρίσουν, άλλοι θα πάνε στα μαγειρεία, άλλοι θα πάνε για τα σκουπίδια και κάποιοι λίγοι θα πάνε στα γραφεία.

- Εσύ δουλεύεις Νίκο;

- Όχι ρε Μιχάλη. Δεν είναι εύκολο. Πρέπει να έχεις μέσο κάποιον φύλακα ή κάποιον από έξω. Βέβαια, μπορείς να δουλέψεις και αν γίνεις «καρφί» για τον αρχιφύλακα. Κι εγώ δεν έχω κανέναν απολύτως και δεν θέλω να είμαι το "καρφί" κανενός.

- Δεν έχεις κανέναν; Πως γίνεται αυτό;

- Κανέναν σου λέω. Με βάλανε μέσα για 2 χρόνια. Αλλά δεν μπορούσα να εξαγοράσω την ποινή. Βλέπεις, δεν έχω γονείς από τότε που γεννήθηκα. Με μεγάλωσε ένας θείος μου και όταν ήμουν 9 χρονών με έστειλε με άλλους να βόσκω τα πρόβατά του. Έτσι μεγάλωσα, μόνος μέσα σε ξένους που κάθε λίγο άλλαζαν επειδή έβρισκαν αλλού καλύτερα, με περισσότερα χρήματα. Είμαι 19 χρονών τώρα και εδώ και 5 μήνες μέσα στη φυλακή.

- Και πώς έγινε και μπήκες μέσα ρε Νίκο; Τι έκανες;

- Τι έκανα; Χαμογέλασε με πίκρα και έσφιξε τα μάτια του. Τι να κάνω; Ήρθε η ηλικία μου να πάω φαντάρος. Με ειδοποίησε η θείος μου πως έπρεπε να κατέβω. Έτσι, κατέβηκα κι εγώ στην πόλη. Δεν είχα πάει ποτέ μου. Πάντα ο θείος μου ερχόταν επάνω στο μαντρί. Μου είπε να τον περιμένω στα λεωφορεία, στο ΚΤΕΛ. Έτσι έκανα κι εγώ. Περίμενα… Αλλά δεν ερχόταν. Μου είχαν τελειώσει τα τσιγάρα και αποφάσισα να πάρω 1 πακέτο για να έχω. Ρώτησα από πού μπορώ να πάρω και μου έδειξαν ένα μαγαζί. Μπήκα μέσα και πήρα. Όταν έφυγα, άρχισε ο μαγαζάτορας να φωνάζει «κλέφτης, κλέφτης, με κλέβουν, βοήθεια» και κάτι τέτοια, τρέχοντας προς το μέρος μου και κουνώντας τις γροθιές του. Εγώ φοβήθηκα. Είδα και 2 αστυνομικούς να έρχονται προς το μέρος μου τρέχοντας. Άρχισα να τρέχω κι εγώ… Γύρισα και κοίταξα πίσω μου και τους είδα να με ακολουθούν. Νόμισα ότι ήμουν ασφαλής. Μόλις με έφτασαν ο ένας με κλώτσησε βρίζοντάς με. Δεν καταλάβαινα τι έγινε. Σήκωσα το χέρι μου και τον χτύπησα στο πρόσωπο. Γέμισε με αίματα. Τότε έπεσε επάνω μου ο άλλος και με ξάπλωσε κάτω. Ήρθε και κόσμος πολύς. Φώναζαν και με κλωτσούσαν. Μετά από λίγο μου πέρασαν τις χειροπέδες και με πήγαν στην αστυνομία. Δεν είχα μαζί μου χαρτιά. Ούτε την ταυτότητά μου. Είπα ποιος είμαι. Τους είπα και για τον θείο μου. Τον ειδοποίησαν και ήρθε. "Αντιστάθηκε σε αστυνομικά όργανα και έσπασε τη μύτη ενός" έτσι του είπαν. «Να τον βάλετε μέσα, τον αλήτη». Έτσι τους απάντησε και έφυγε. Δεν τον ξαναείδα. Μετά από 2 μέρες που έμεινα στο κρατητήριο, με πήγαν και με δίκασαν. Δεν με ρώτησαν τίποτε στο δικαστήριο. Κάποιοι, που καθόντουσαν ψηλά, όλο μιλούσαν μεταξύ τους, πίσω από κάτι χαρτιά. Στο τέλος, ο ένας από αυτούς είπε «ένοχος και 2 χρόνια για αντίσταση κατά της αρχής και προξένηση βλαβών σε αστυνομικό όργανο. Η ποινή μπορεί να εξοφληθεί προς 250 δραχμές η ημέρα». Κοίταξα γύρω μου. «Δεν έχω λεφτά», τους είπα. Και τότε ο ίδιος που είχε μιλήσει πριν, ο πρόεδρος ήταν όπως μου είπαν αργότερα, είπε «παρακαλώ το όργανο να τον συνοδέψει έξω, η κράτησή του αρχίζει από αυτή τη στιγμή».

- Καλά, σοβαρά; Δεν είχες δικηγόρο; Δεν μίλησε κάποιος για εσένα;

- Ναι, είχα ρε Μιχάλη. Είχα κάποιον που όλη την ώρα έγραφε σε κάτι χαρτιά και δεν σήκωσε το κεφάλι του να με δει. Στο τέλος είπε κάτι κι αυτός: «Κύριε πρόεδρε ζητούμε την επιείκειά σας», αλλά δεν έγινε τίποτε. Από τότε με έφεραν εδώ και περιμένω να περάσει ο καιρός, να βγω έξω και να πάω φαντάρος… Και όσο σκέφτομαι ότι δεν ήθελα να πειράξω κανέναν... αυτοί μου όρμηξαν και με χτύπησαν... Αλήθεια σου λέω, δεν ήξερα ότι πρέπει να πληρώσω τα τσιγάρα. Εγώ ποτέ δεν είχα αγοράσει τίποτε. Όλα μου τα έφερνε ο θείος μου στο μαντρί. Ακόμη και τα τσιγάρα...

- Α ρε Νίκο… Που έμπλεξες…

- Εσύ Μιχάλη; Τι έγινε και είσαι εδώ ρε; Δεν ταιριάζεις εδώ. Δεν είσαι σαν τους άλλους…

- Αστο ρε Νίκο, άστο… Δεν θέλω να το συζητήσω. Τουλάχιστον όχι ακόμη…

O Μιχάλης σήκωσε το κεφάλι του και είδε έξω. Οι φρουροί είχαν αλλάξει. Η ώρα ήταν 7 το πρωί και άκουγε τα βήματα από τους φύλακες και τις βαριές πόρτες που άνοιγαν…

συνεχίζεται…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση