Ηνωμένες Πολιτείες και Ρωσία σε ένα μεγάλο παιχνίδι που αφορά την ενέργεια
Παίζονται παιχνίδια
στην πλάτη μας;
Ε, ερωτική εξομολόγηση κάνετε τα δυο σας;
Αν πιστέψουμε την επίσημη προπαγάνδα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ευρωπαίοι σύμμαχοι τους εργάζονται σκληρά και λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια μιας ενιαίας και ελεύθερης Ευρώπης. Η σύνοδος του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι έδωσε υπόσχεση χωρίς ημερομηνία, στην Ουκρανία και τη Γεωργία για ένταξη τους στην Ατλαντική Συμμαχία, και υιοθέτησε τα αμερικανικά σχέδια για την εγκατάσταση ενός περιορισμένης εμβέλειας, συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας, στην Πολωνία και την Τσεχία.
Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Η προσπάθεια του προέδρου Μπους να διανθίσει την κληρονομιά της προεδρίας του με μεγάλα επιτεύγματα, οδήγησε σε μια δηλητηριώδη διαμάχη. Ορισμένες χώρες μέλη της συμμαχίας που κατά τους αμερικανούς νεοσυντηρητικούς ανήκουν στην παλαιά Ευρώπη, αισθάνθηκαν ότι σύρονται βιαστικά σε μια διεύρυνση της συμμαχίας που θα βλάψει τα συμφέροντα τους, και ιδιαίτερα τις σχέσεις τους με τη Ρωσία.
Χώρες της ανατολικής Ευρώπης και πρώην μέλη του σοβιετικού μπλοκ, ανησύχησαν ότι μια φιλο – ρωσική ομάδα, με επικεφαλής της Γερμανία, σχηματίζεται στους κόλπους του ΝΑΤΟ.
Η συνάντηση Πούτιν – Μπους στο θέρετρο του ρώσου προέδρου στο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας δεν είχε ουσιαστικά αποτελέσματα. Η αληθινή όμως ανησυχία της Ευρώπης είναι διαφορετική. Προς το παρόν εισάγει των 25% των αναγκαίων ποσοτήτων φυσικού αερίου από τη Ρωσία, και το ποσοστό αυτό αναμένεται να ανέβει με το πέρασμα του χρόνου.
To Κρεμλίνο χρησιμοποιεί το μονοπώλιο που έχει σε αγωγούς από την ανατολή προς τη δύση, αλλά και ελκυστικές διμερείς προσφορές για την αγορά φυσικού αερίου, για να κάνει αισθητή την παρουσία του στις ευρωπαϊκές ενεργειακές εξελίξεις. Στηρίζεται στην φιλική στάση της Γερμανίας και άλλων χωρών, για να παρεμποδίσει τις προσπάθειες “φιλελευθεροποίησης των ευρωπαϊκών αγορών και διαφοροποίησης των πηγών εφοδιασμού τους με πετρέλαιο και φυσικό αέριο”.
H Ρωσία επίσης προωθεί με μεγάλη ταχύτητα την κατασκευή του αγωγού South Stream. Θα κοστίσει 15 δισεκατομμύρια δολάρια, και θα μεταφέρει φυσικό αέριο μέσω της Μαύρης Θάλασσας και των Βαλκανίων στην κεντρική Ευρώπη. Η Βουλγαρία, η Ουγγαρία και η Ιταλία, συμμετέχουν στην κατασκευή του αγωγού, ενώ η Αυστρία έχει εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον, χώρες που είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το γεγονός αυτό μειώνει τις πιθανότητες κατασκευής του εναλλακτικού αγωγού, Nabucco, που υποστηρίζεται επίσημα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Nabucco ήδη πλήττεται από παρασκηνιακές ρωσικές πολιτικές κινήσεις, που παρεμποδίζουν την μεταφορά αερίου δια μέσω του αγωγού αυτού από την Κασπία, αλλά και από του πολιτικούς περιορισμούς που δεν επιτρέπουν την μεταφορά ιρανικού φυσικού αερίου.
Η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης απειλείται, αλλά το πρόβλημα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με τρεις τρόπους.
Πρώτον, η Ευρωπαϊκή Ένωση να επιδιώξει μεγαλύτερη διαφοροποίηση των πηγών και αγωγών εφοδιασμού της με φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Οι προσπάθειες για την κατασκευή του Nabucco θα πρέπει να συνεχιστούν. Θα πρέπει επίσης να υπάρξει πολιτική υποστήριξη για την κατασκευή του μικρότερου σε χωρητικότητα αγωγού White Stream, που θα διασχίζει την Μαύρη Θάλασσα και θα παρακάμπτει την Τουρκία. Η Ευρώπη έχει ήδη πρόσβαση σε δύο δίδυμους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, που φτάνουν στη Μεσόγειο από την Κασπία μέσω Τουρκίας.
Δεύτερον η Ευρώπη θα πρέπει να εξασφαλίσει καλύτερες τιμές από τη Ρωσία για το φυσικό αέριο που ήδη αγοράζει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τριπλάσιο πληθυσμό από τη Ρωσία και 13 φορές μεγαλύτερο ΑΕΠ. Είναι δε προς το συμφέρον της Ρωσίας να πουλά το φυσικό αέριο της κεντρικής Ασίας απευθείας στην Ευρώπη δια ρωσικού εδάφους, και όχι απευθείας στην Κίνα. Η Ευρώπη είναι η καλύτερη αγορά για το φυσικό αέριο από τα νέα κοιτάσματα που η Ρωσία ετοιμάζεται να εκμεταλλευθεί στην περιοχή του Αρκτικού Κύκλου. Η χρεωμένη ρωσική βιομηχανία φυσικού αερίου χρειάζεται την τεχνική εμπειρία της Δύσης για να εκσυγχρονιστεί.
Η Ευρώπη πρέπει να επιμείνει στην αναζήτηση φελελευθεροποίησης και διαφάνειας στην αγορά φυσικού αερίου. Μια αγορά με βάθος και μεγάλη προσφορά σε φυσικό αέριο, θα δυσκολέψει τι προσπάθειες του Κρεμλίνου να εκμεταλλευθεί πολιτικά την κατάσταση.
Η Gazprom, που είναι η εμπορική ονομασία του “τμήματος φυσικού αερίου του Κρεμλίνου”, θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να επενδύει στην Ευρώπη μόνον αν υπακούσει στους γενικά αποδεκτούς κανόνες και τους ευρωπαϊκούς νόμους.
Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Η προσπάθεια του προέδρου Μπους να διανθίσει την κληρονομιά της προεδρίας του με μεγάλα επιτεύγματα, οδήγησε σε μια δηλητηριώδη διαμάχη. Ορισμένες χώρες μέλη της συμμαχίας που κατά τους αμερικανούς νεοσυντηρητικούς ανήκουν στην παλαιά Ευρώπη, αισθάνθηκαν ότι σύρονται βιαστικά σε μια διεύρυνση της συμμαχίας που θα βλάψει τα συμφέροντα τους, και ιδιαίτερα τις σχέσεις τους με τη Ρωσία.Χώρες της ανατολικής Ευρώπης και πρώην μέλη του σοβιετικού μπλοκ, ανησύχησαν ότι μια φιλο – ρωσική ομάδα, με επικεφαλής της Γερμανία, σχηματίζεται στους κόλπους του ΝΑΤΟ.
Η συνάντηση Πούτιν – Μπους στο θέρετρο του ρώσου προέδρου στο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας δεν είχε ουσιαστικά αποτελέσματα. Η αληθινή όμως ανησυχία της Ευρώπης είναι διαφορετική. Προς το παρόν εισάγει των 25% των αναγκαίων ποσοτήτων φυσικού αερίου από τη Ρωσία, και το ποσοστό αυτό αναμένεται να ανέβει με το πέρασμα του χρόνου.
To Κρεμλίνο χρησιμοποιεί το μονοπώλιο που έχει σε αγωγούς από την ανατολή προς τη δύση, αλλά και ελκυστικές διμερείς προσφορές για την αγορά φυσικού αερίου, για να κάνει αισθητή την παρουσία του στις ευρωπαϊκές ενεργειακές εξελίξεις. Στηρίζεται στην φιλική στάση της Γερμανίας και άλλων χωρών, για να παρεμποδίσει τις προσπάθειες “φιλελευθεροποίησης των ευρωπαϊκών αγορών και διαφοροποίησης των πηγών εφοδιασμού τους με πετρέλαιο και φυσικό αέριο”.
H Ρωσία επίσης προωθεί με μεγάλη ταχύτητα την κατασκευή του αγωγού South Stream. Θα κοστίσει 15 δισεκατομμύρια δολάρια, και θα μεταφέρει φυσικό αέριο μέσω της Μαύρης Θάλασσας και των Βαλκανίων στην κεντρική Ευρώπη. Η Βουλγαρία, η Ουγγαρία και η Ιταλία, συμμετέχουν στην κατασκευή του αγωγού, ενώ η Αυστρία έχει εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον, χώρες που είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το γεγονός αυτό μειώνει τις πιθανότητες κατασκευής του εναλλακτικού αγωγού, Nabucco, που υποστηρίζεται επίσημα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Nabucco ήδη πλήττεται από παρασκηνιακές ρωσικές πολιτικές κινήσεις, που παρεμποδίζουν την μεταφορά αερίου δια μέσω του αγωγού αυτού από την Κασπία, αλλά και από του πολιτικούς περιορισμούς που δεν επιτρέπουν την μεταφορά ιρανικού φυσικού αερίου.
Η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης απειλείται, αλλά το πρόβλημα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με τρεις τρόπους.
Πρώτον, η Ευρωπαϊκή Ένωση να επιδιώξει μεγαλύτερη διαφοροποίηση των πηγών και αγωγών εφοδιασμού της με φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Οι προσπάθειες για την κατασκευή του Nabucco θα πρέπει να συνεχιστούν. Θα πρέπει επίσης να υπάρξει πολιτική υποστήριξη για την κατασκευή του μικρότερου σε χωρητικότητα αγωγού White Stream, που θα διασχίζει την Μαύρη Θάλασσα και θα παρακάμπτει την Τουρκία. Η Ευρώπη έχει ήδη πρόσβαση σε δύο δίδυμους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, που φτάνουν στη Μεσόγειο από την Κασπία μέσω Τουρκίας.
Δεύτερον η Ευρώπη θα πρέπει να εξασφαλίσει καλύτερες τιμές από τη Ρωσία για το φυσικό αέριο που ήδη αγοράζει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τριπλάσιο πληθυσμό από τη Ρωσία και 13 φορές μεγαλύτερο ΑΕΠ. Είναι δε προς το συμφέρον της Ρωσίας να πουλά το φυσικό αέριο της κεντρικής Ασίας απευθείας στην Ευρώπη δια ρωσικού εδάφους, και όχι απευθείας στην Κίνα. Η Ευρώπη είναι η καλύτερη αγορά για το φυσικό αέριο από τα νέα κοιτάσματα που η Ρωσία ετοιμάζεται να εκμεταλλευθεί στην περιοχή του Αρκτικού Κύκλου. Η χρεωμένη ρωσική βιομηχανία φυσικού αερίου χρειάζεται την τεχνική εμπειρία της Δύσης για να εκσυγχρονιστεί.
Η Ευρώπη πρέπει να επιμείνει στην αναζήτηση φελελευθεροποίησης και διαφάνειας στην αγορά φυσικού αερίου. Μια αγορά με βάθος και μεγάλη προσφορά σε φυσικό αέριο, θα δυσκολέψει τι προσπάθειες του Κρεμλίνου να εκμεταλλευθεί πολιτικά την κατάσταση.
Η Gazprom, που είναι η εμπορική ονομασία του “τμήματος φυσικού αερίου του Κρεμλίνου”, θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να επενδύει στην Ευρώπη μόνον αν υπακούσει στους γενικά αποδεκτούς κανόνες και τους ευρωπαϊκούς νόμους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να αντιμετωπίσει την Gazprom με την ίδια αυστηρότητα που αντιμετωπίζει την Microsoft, ζητώντας την δημοσίευση λεπτομερειών συμβολαίων και ισολογισμών θυγατρικών εταιρειών της, όπως η RosUkrEnergo, που λειτουργούν ως οικονομικοί διαμεσολαβητές.
Οι εταιρείες αυτές το μόνο στο οποίο φαίνεται να χρησιμεύουν είναι η απόκρυψη των εσόδων και των περιουσιακών στοιχείων, των κεκαλυμμένων ιδιοκτητών τους. Η Gazprom πρέπει να διαχωρίσει τους τομείς, μεταφοράς, διανομής και αποθήκευσης αερίου, και να επιτρέψει τη συνεργασία τους με εταιρείες άλλων χωρών.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποχρεώνει τις δικές της εταιρείες να κάνουν ακριβώς αυτό. Τα πολύπλοκα οικονομικά της αγοράς φυσικού αερίου, μπορεί να μην είναι τόσο ενδιαφέροντα όσο ο “πόλεμος των άστρων και η αντιπυραυλική ασπίδα”, αλλά προέχει η ενότητα και η ασφάλεια της Ευρώπης.
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...