Ο πόλεμος των πολιτισμών…

Πρόσφατα στα μέσα ενημέρωσης της αριστεράς κυκλοφόρησε ένα άρθρο που αναφέρεται στην έκθεση μιας ΜΚΟ με την ονομασία Syria Justice and Accountability Center (SJAC) η οποία κατηγορεί την Ελλάδα και την Ε.Ε. για τη διάπραξη εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.

Οι καταγγελίες αφορούν περιπτώσεις κακομεταχείρισης και κακοποίησης προσφύγων στα ελληνικά σύνορα, αλλά και εντός των γεμάτων κέντρων κράτησης.

Στην έκθεση γίνεται αναφορά σε περιστατικά με φρουρούς να χρησιμοποιούν δακρυγόνα για να διαλύσουν διαμαρτυρίες προσφύγων και για κάκιστες συνθήκες υγιεινής στις δομές.

Ο Μοχάμεντ αλ Αμπντάλα, επικεφαλής της οργάνωσης, αναφέρει, σύμφωνα με το Associated Press, ότι αυτή είναι η πρώτη νομική υπόθεση κατά της Ε.Ε. για την κακομεταχείριση προσφύγων...

"Εάν προχωρήσει αυτή η υπόθεση θα στείλει ένα σαφές μήνυμα ότι ναι έχετε καλές πολιτικές σε ορισμένες χώρες και σε άλλες όχι, όμως είστε υπόλογοι στο Διεθνές Δίκαιο και τις συνθήκες που προστατεύουν τους πρόσφυγες, όχι μόνο στις εσωτερικές κρατικές νομοθεσίες" υπογραμμίζει ο Αμπντάλα.

Μια ΜΚΟ δεν είναι παρά μια από τις εκατοντάδες ΜΚΟ και μπορεί να πιστεύει και να ισχυρίζεται ό,τι θέλει. Υπάρχουν χιλιάδες παρόμοιες καταγγελίες και οι εισαγγελείς του Διεθνούς Δικαστηρίου τις εξετάζουν και πράττουν κατά το δοκούν...

Οι κατηγορίες συνήθως είναι υπερβολικές... Κανένας δεν αμφισβητεί τις συνθήκες που επικρατούν σε κέντρα κράτησης ή τις συνοριακές διαβάσεις αλλά οι συνθήκες αυτές συνήθως αποδίδονται στην αδυναμία του κράτους που τις φιλοξενεί να ανταπεξέλθει σε ανάγκες που συνήθως είναι ανυπέρβλητες...

Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας συνήθως στοιχειοθετούνται όταν υπάρχει πρόθεση και όχι όταν αφορούν τις προσπάθειες των κοινωνιών να προφυλαχτούν από ανεξέλεγκτες εισροές μεταναστών που παριστάνουν τους πρόσφυγες μεταξύ και κάποιων πραγματικών προσφύγων.

Το πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών προς τη Δύση βρίσκεται στα πρώτα στάδια και οφείλεται κυρίως στα φαινόμενα ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού στις περιοχές από τις οποίες πηγάζει σε συνάρτηση και με την οικονομική ανέχεια που τις μαστίζει.

Το ίδιο ισχύει και για τις προσφυγικές ροές οι οποίες θα βαίνουν αυξανόμενες καθώς η γεωπολιτική ρευστότητα στην ευρύτερη περιοχή θα αυξάνει τις εμφύλιες συρράξεις και τις πολεμικές αντιπαραθέσεις.

Η Δύση όμως παρά τις όποιες ενοχές της για την αποικιοκρατία που έχει τελειώσει εδώ και δεκαετίες έχει δικαίωμα να προστατέψει τους πληθυσμούς, τις οικονομίες και τις αξίες της.

Αν σε κάτι έχουν δίκιο οι Γερμανοί είναι η εξασφάλιση της σταθερότητας και ακεραιότητας της Τουρκίας των 80 εκατ. διότι οι αναταράξεις στο εσωτερικό της θα μπορούσαν να πολλαπλασιάσουν τις ροές προς την Ευρώπη.

Μια πιθανή αποσταθεροποίηση της διχασμένης Τουρκίας θα πολλαπλασίαζε τα προβλήματα και για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Γι’ αυτό ας προσέχουμε τι ευχόμαστε. 

Η τυραννία της μεταμέλειας...

Υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων στην Ελλάδα και τις Δυτικές χώρες.
Υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν πως τα σύνορα πρέπει να είναι ανοιχτά ή σχεδόν ανοιχτά για όλους και ειδικά για τους πρόσφυγες.
Υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν πως τα σύνορα πρέπει να είναι ερμητικά κλειστά για όλους.
Αμφότεροι κάνουν λάθος...

Μια χώρα δεν μπορεί να δεχτεί πάνω από έναν αριθμό ξένων χωρίς να υπάρξει κοινωνική και οικονομική αναταραχή. Όπως υπάρχουν δικαιώματα και ηθικές υποχρεώσεις για τους ανέστιους έτσι υπάρχουν και δικαιώματα για τους κατοίκους μιας χώρας ή μιας περιοχής να ζουν όπως αυτοί έχουν επιλέξει.

Κατά συνέπεια κάθε χώρα και κοινωνία δικαιούται να ασκεί πολιτικές που αποτρέπουν τις ανεξέλεγκτες εισροές.

Από την άλλη πλευρά οι χώρες μέλη μιας διεθνούς κοινότητας εκτός από δικαιώματα έχουν και υποχρεώσεις. Δεν μπορούν να συμπεριφέρονται βάναυσα σε όσους έστω και παράνομα διασχίζουν τα σύνορα όταν αυτό δεν συνιστά οργανωμένη εισβολή που αποσκοπεί στην αποσταθεροποίηση και κατοχή, όπως επιχειρήθηκε πριν ένα χρόνο στον Έβρο.

Το πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών στη Δύση αποκτά άλλη διάσταση αν προστεθεί η παράμετρος πως οι μετανάστες και πρόσφυγες είναι φορείς άλλων πολιτισμικών αξιών και απαιτούν να ζήσουν με αυτές στις χώρες που τους φιλοξενούν αλλοιώνοντας τον τοπικό τρόπο ζωής.

Οι τριβές αυτού του είδους μας οδηγούν σε έναν πόλεμο μεταξύ των πολιτισμών.

Το πρόβλημα αυτό γίνεται περισσότερο περίπλοκο καθώς κάθε μια από τις πλευρές το βλέπει μέσα από τις ιδεολογικές και πολιτικές της παρωπίδες.

Έτσι η αριστερά στη Δύση ελλείψει εξαθλιωμένης εργατικής τάξης που θα αποτελέσει το υποκείμενο μιας μαρξιστικής επανάστασης, προσπαθεί να την υποκαταστήσει με εξαθλιωμένους μετανάστες από καθυστερημένους πολιτισμούς που εξευτελίζουν και βασανίζουν τις γυναίκες.

Από την άλλη πλευρά η άκρα δεξιά πιστεύει πως στην αντιπαράθεση με όσα συνεπάγεται η ισλαμική εισβολή η απάντηση είναι κάτι που θα μοιάζει με τις χριστιανικές σταυροφορίες.

Τουτέστιν, εντοπίζουν τη λύση σε κάποιου είδους θρησκευτικό πόλεμο μέσω του οποίου θα εξαλείψουμε το μουσουλμανικό "φονταμενταλισμό", υποκαθιστώντας τον με κάποιο είδος Χριστιανικού "φονταμενταλισμού" όπως συνέβαινε στον μεσαίωνα...

Η γραμμή πλεύσης στο δύσκολο αυτό πρόβλημα που θα διογκωθεί τις επόμενες δεκαετίες βρίσκεται κάπου στη μέση. Υπεράσπιση της συνοχής και των αξιών των δυτικών κοινωνιών χωρίς φυλετικούς ή θρησκευτικούς αποκλεισμούς. Ο καθένας μπορεί να προσεύχεται όπου θέλει αρκεί να τηρεί τους νόμους και κυρίως να ζει και να μεγαλώνει τα παιδιά του σύμφωνα με τις αξίες της κοινωνίας που το φιλοξενεί.

* Η τυραννία της μεταμέλειας είναι ο τίτλος βιβλίου του Πασκάλ Μπρυκνέρ που πραγματεύεται τις ενοχές της Δύσης.

Η ευρωπαϊκή ήπειρος, τουλάχιστον η δυτική, ζει μες στο μαρτύριο της μεταμέλειας. Αναμασά τα παλιά της εγκλήματα: τους πολέμους, τους θρησκευτικούς διωγμούς, τη δουλεία, την αποικιοκρατία, τον φασισμό, τον κομουνισμό.

Αυτή είναι η θέση του Πασκάλ Μπρυκνέρ για τον οποίο ετούτη η μεταμέλεια είναι μονής κατεύθυνσης, δεν την απαιτούμε από άλλους πολιτισμούς, από άλλα καθεστώτα, τα οποία "τυλίγονται μες στην αγνότητά τους για να μπορούν να μας κατηγορούν ακόμα καλύτερα". Γιατί η Ευρώπη εγκατέλειψε το κριτικό πνεύμα, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της από την εποχή του Διαφωτισμού, για να βυθιστεί στον μαζοχισμό;

Ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της "Τυραννίας της μεταμέλειας"; Γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν την τάση να ξεχνούν πως ναι μεν γέννησαν τέρατα, αλλά ταυτόχρονα γέννησαν και θεωρίες και μεθόδους που επιτρέπουν την κατανίκηση αυτών των τεράτων; Γιατί ξεχνούν πως η Ευρώπη, και μόνο αυτή, αγωνίστηκε να ξεπεράσει τη βαρβαρότητα της;

Κώστας Στούπας
Capital

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση