Προσβλητικός και νταής δεν έγινε μόνος του ο Ερντογάν

Η εσωτερική «αναμέτρηση» αφορά- δυστυχώς- πόσες «βόμβες» με τετελεσμένα έσκασαν στου καθενός τα χέρια 

Η κατοχική Τουρκία αξιοποιεί το γεωστρατηγικό κενό, που διαπιστώνεται στην περιοχή καθώς και την ανακατανομή ισχύος, που βρίσκεται σε εξέλιξη στο διεθνές σκηνικό.

Ο Ερντογάν, θέλει με τη συμπεριφορά του, πρωτίστως όμως με τις ενέργειες του, να στείλει ξεκάθαρα μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση. Έχει δείξει σε πολλές περιπτώσεις ότι δεν ορρωδεί προ ουδενός. Δεν πτοείται από κανένα. Το είπε προχθές. Δεν ξέρετε, υπέδειξε, με ποιον χορεύετε!

«Όποιες είναι οι κυρώσεις σου, μην αργείς, να τις επιβάλλεις! Εμείς κάναμε το βήμα μας για τα F-35 σας τα πληρώσαμε όμως δεν μας τα παραδώσατε. Μας είπατε επιστρέψτε τους S-400 στην Ρωσία. Εμείς δεν είμαστε ένα κράτος φυλάρχων! Είμαστε η Τουρκία!». Αυτό είναι το μήνυμα του προς τις ΗΠΑ, που δείχνουν, όχι μόνο να ανέχονται τον Ερντογάν, αλλά να εξαρτώνται από αυτόν.

Το μήνυμα του προς τη Γαλλία, που είναι η μόνη που δείχνει να του αντιστέκεται, ήταν προσβλητικό για το πρόσωπο του Γάλλου Προέδρου. Του εξέδωσε παραπεμπτικό για ψυχίατρο! Και το έκανε δυο φορές τις τελευταίες ημέρες. Προσβολές και επίδειξη ισχύος. Αλαζονεία και επεκτατισμός. Αυτή είναι η συμπεριφορά του.

Υπάρχουν διάφορες αναλύσεις για τους λόγους, που η κατοχική δύναμη συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Ο Ερντογάν απευθύνεται προς το εσωτερικό της χώρας και προσπαθεί να «ταΐσει» νταηλίκι και «πατριωτισμό» τους πολίτες για να ξεχάσουν τα οικονομικά δεινά, τα οποία βιώνουν. Είναι προφανές πως όσο η οικονομική κρίση θα επιδεινώνεται τόσο πιο επιθετικός θα γίνεται. Απευθύνεται, ωστόσο και προς το διεθνή παράγοντα. Σε αυτούς που θεωρεί εχθρούς του και ανταγωνιστές. Και όχι μόνο σε αυτούς, αλλά και προς τους «φίλους» τους, για να δείξει ποιο είναι το… αφεντικό.

Η κατοχική Τουρκία θέλει να μπει «σφήνα» στις υπερδυνάμεις και να έχει δικό της ηγετικό ρόλο. Απευθύνεται, πρωτίστως, στον μουσουλμανικό κόσμο. Και επειδή και στο πεδίο αυτό υπάρχει ανταγωνισμός, επιχειρεί διά της ισχύος να επιβληθεί. Ανοίγει πολλά μέτωπα και τα διαχειρίζεται μέχρι τώρα με επιτυχία, επειδή δεν έχει κόστος.

Και κόστος δεν θα έχει όσο οι μεγάλες δυνάμεις βλέπουν την κατοχική Τουρκία ως ένα ισχυρό εμπορικό εταίρο και καμία από αυτές δεν θέλει να τινάξει γέφυρες. Αυτή η προσέγγιση θα συνεχίζεται ενόσω δεν… καίγεται το σπίτι τους και εξακολουθούν να θεωρούν πως δεν κινδυνεύουν. Προφανώς και θα γίνει κι αυτό κάποια στιγμή. Όσο αποθρασύνεται τόσο πιο επικίνδυνος θα είναι για όλους. Και γι΄ αυτούς, οι οποίοι σήμερα τον καλύπτουν.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, ο Ερντογάν, είναι προσβλητικός, εκβιαστής και ταυτόχρονα κάνει βήματα επιβολής νέων τετελεσμένων. Έχει συμφωνήσει, μέσα από τις διαδικασίες του ΝΑΤΟ , να σταματήσουν οι ασκήσεις Ελλάδος και Τουρκίας. Την ώρα που ανακοινωνόταν πομπωδώς από το ΝΑΤΟ η συμφωνία, η Άγκυρα εξέδιδε νέες «παράτυπες» NAVTEX.

Η Αθήνα απαντά στις επιθέσεις που δέχεται με επιστολές και διαμαρτυρίες. Οι κινήσεις ανάσχεσης και αποτροπής διαφημίζονται διά των ΜΜΕ έχοντας στόχο το εσωτερικό ακροατήριο. Το ερώτημα είναι κατά πόσο το μήνυμα αυτό, της αποφασιστικότητας για αποτροπή, φθάνει και στην Άγκυρα, η οποία δείχνει να φλερτάρει πιο ανοικτά πλέον με θερμό επεισόδιο.

Η Λευκωσία δεν έχει δυνατότητες ανάσχεσης των τουρκικών επεκτατικών ενεργειών. Το πώς και γιατί είναι ένα μεγάλο ζήτημα και θα πρέπει να απαντηθεί από τους εκάστοτε κυβερνώντες για τον τρόπο που αντιμετώπιζαν την άμυνα.

Αυτό σαφώς και το γνωρίζει η κατοχική δύναμη, η οποία ανενόχλητη προχωρεί στην επιβολή νέων τετελεσμένων σε έδαφος και θάλασσα.

Αν και η αποτυχία της πολιτικής του κατευνασμού επιβεβαιώνεται καθημερινά, είναι προφανές πως άλλη πορεία δεν συζητείται. Η αδυναμία διαμόρφωσης μιας αποτρεπτικής πολιτικής, οδηγεί- σε ό,τι αφορά την Κύπρο- στην εσωστρέφεια και στις αντιπαραθέσεις. Και η εσωτερική «αναμέτρηση» αφορά- δυστυχώς- πόσες «βόμβες» με τετελεσμένα έσκασαν στου καθενός τα χέρια.

Η διαμόρφωση μιας άλλης πολιτικής συνδέεται και με τις συμμαχίες που διαμορφώνουμε έχοντας απαιτήσεις από τους συμμάχους ( όχι μόνο να δίνουμε), θέτοντας τους και τις προτεραιότητες μας. Το τι θέλουμε, δηλαδή. Αφορά και τη δική μας αποφασιστικότητα να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επιθετικότητα. Προφανώς κι αυτό δεν μπορεί να γίνει από τον καναπέ. Παράλληλα, για να μπορέσει η κοινωνία να αντιδράσει, πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στους εκάστοτε διαχειριστές. Και η εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα είναι στο… πάτωμα.

Κώστας Βενιζέλος
HellasJournal



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση