Ερντογάν, ο αδιόρθωτος…

Την περασμένη Παρασκευή υπήρχαν αχνά σημάδια ότι ο Ερντογάν κλίνει υπέρ της διπλωματικής οδού και του διαλόγου για την επίλυση της εμπλοκής στα ελληνοτουρκικά. Το Σαββατοκύριακο φρόντισε ο ίδιος να διαψεύσει τις όποιες ελπίδες καταφεύγοντας πάλι στη γνωστή ρητορική του «μπεχλιβάνη». Επανέλαβε με έμφαση και ένταση σε υπερθετικό βαθμό τις απειλές πολέμου κατά της Ελλάδας και μάλιστα στο πλαίσιο ομιλιών προς ακροατήρια που δεν έχουν καμία σχέση με πολεμικές επιχειρήσεις. Μιλώντας σε γιατρούς, σε επαγγελματίες, σε εγκαίνια έργων, όχι σε στρατιωτικούς, και το κυριότερο είναι ότι τόνισε για άλλη μία φορά ότι η Τουρκία είναι σε θέση να υποστεί και να απορροφήσει απώλειες, προκειμένου να πετύχει τους στόχους της. Αυτό είναι όντως ένα πλεονέκτημα της χώρας του απέναντι στη χριστιανική Δύση.

Τα παραπάνω ενισχύουν δυστυχώς το συμπέρασμα ότι το αληθινό πρόσωπο του Ερντογάν είναι του «γερακιού» και όχι του «περιστεριού». Αρα έχουμε μπλέξει άσχημα, καθώς η τουρκική πλευρά φροντίζει να κόβει τις γέφυρες που οδηγούν στην άρση του αδιεξόδου. Η λογική λέει ότι δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά αφού η ρητορική και οι ενέργειες της Αγκυρας αποσκοπούν στην υλοποίηση του εθνικού πλέον δόγματος της «γαλάζιας πατρίδας». Που πρεσβεύει την τουρκική κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, την ηγεσία των απανταχού σουνιτών στη Μέση και στην Εγγύς Ανατολή, αλλά και στα Βαλκάνια, τον αντιδυτικισμό και την αναζήτηση εταιρικών σχέσεων στην Ευρασία και στην Ασία, σε συνδυασμό με νεοοθωμανικό/εθνικιστικό μεγαλοϊδεατισμό και αναθεώρηση διεθνών συνθηκών (της Λωζάννης), με όραμα να καταστεί η Τουρκία παγκόσμια δύναμη μέσα στον 21ο αιώνα. Τα ορόσημα που θέτει ο Ερντογάν –το 2022 (100 χρόνια από το 1922), το 2053 (600 χρόνια από το 1453) και το 2071 (1.000 χρόνια από το 1071)– δεν είναι τυχαία και επισημαίνεται ότι αναφέρονται παράλληλα με την ισλαμοποίηση του τουρκικού κράτους και της τουρκικής κοινωνίας, που αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό του καθεστώτος του.


Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η εμφανής αυτή πορεία της Τουρκίας μπορεί να αναχαιτισθεί με ειρηνικά μέσα και από ποιους. Μακάρι να γίνει εφικτό κάτι τέτοιο, αλλά οι ενδείξεις το καθιστούν εξαιρετικά αμφίβολο σήμερα. Ο ίδιος ο Ερντογάν θέλει να μείνει στην Ιστορία ως ισότιμος των Αλπ Αρσλάν – Μωάμεθ του Πορθητή – Σελίμ Α΄ του σκληρού – Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς – Κεμάλ Ατατούρκ, και πολύ δύσκολα θα εγκαταλείψει το όραμά του με την πειθώ. Αλλωστε οι ΗΠΑ παίρνουν αποστάσεις από την περιοχή και η ανιστόρητη Ευρώπη δεν έχει τη συλλογική βούληση να ορθώσει ανάστημα, καθώς τα συμφέροντα είναι αντικρουόμενα και η Ρωσία καιροσκοπεί.

Τούτων λεχθέντων, ο Ερντογάν αφήνει να γίνει γνωστό ότι θα συνεχίσει προκαλώντας με τις NAVTEX για να μας παρασύρει σε σύγκρουση και τα περί οικονομικών κυρώσεων από την Ευρώπη τα αντισταθμίζει με απειλές στο προσφυγικό. Πολλά τα αρνητικά στοιχεία για ειρηνικές προοπτικές…

Άγγελος Στάγκος
Καθημερινή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση