Η Γαλλία ο νέος «παίκτης» της Ανατολικής Μεσογείου
Όμως, οι ΗΠΑ είναι η μόνη εγγυήτρια δύναμη της περιοχής…
Η Ελληνοτουρκική κρίση άνοιξε το «κουτί της Πανδώρας» όσον αφορά την αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής Ένωση προς την Αθήνα και την Λευκωσία.
Μπορεί να είδαμε μια συμμαχική στάση από το Παρίσι και το Βερολίνο ωστόσο τις τελευταίες εβδομάδες βλέπουμε ένα μπαράζ συνομιλιών και συνδιασκέψεων, χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η στάση «Ποντίου Πιλάτου» που κρατάει η Ε.Ε. βάζει σε κίνδυνο την συνοχή ολόκληρης της ένωσης αλλά και την ασφάλεια της ευρύτερης περιοχής.
Είναι προφανές πως η Γερμανία δεν θέλει σε καμία περίπτωση να σκάσει η βόμβα ενός θερμού επεισοδίου, ειδικά τώρα που προεδρεύει της Ε.Ε. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε τις βαθιές οικονομικές σχέσεις που έχει με την Τουρκία αλλά και εξοπλιστικά «αλισβερίσια» με την Άγκυρα.
Είναι φοβερό το γεγονός πως ο ταραξίας της γειτονιάς μας έχει καταφέρει να έχει με το μέρος του τόσο ισχυρούς συμμάχους. Υπενθυμίζω πως η Τουρκία είναι η πρώτη χώρα με την οποία θα συνεργάζεται το Ηνωμένο Βασίλειο στην μετά Brexit εποχή, έχοντας κλείσει ισχυρές αμυντικές και οικονομικές συμφωνίες.
Από την άλλη η Τουρκία εκμεταλλεύεται στο έπακρον την έλλειψη κοινής εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε και το «μασάζ» της Μέρκελ προς στον Έλληνα πρωθυπουργό για υποχωρήσεις.
Παρόλα αυτά η ελληνική πλευρά θα πρέπει να αναλογιστεί ότι ότι το αντίπαλο δέος μετράει ήττες σε ανοργάνωτους στρατούς όπως στο μέτωπο του Ιντλίμπ και της Λιβύης ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που το Αμερικανικό Κογκρέσο «σφυροκόπησε» τον Τούρκο πρόεδρο αρχικά με το μπλοκάρισμα της παραλαβής των- ήδη- πληρωμένων μαχητικών αεροσκαφών F-35 και εν συνεχεία με την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων.
Δυστυχώς όμως το φοβικό σύνδρομο των Αθηνών και μια ανεξήγητη ηττοπάθεια σέρνουν την Ελλάδα σε ένα τραπέζι διαλόγου με «σημαδεμένη τράπουλα».
Αυτόν τον φόβο έσπευσε να μετριάσει ο πρόεδρος Μακρόν. Δεν είναι άγνωστο πως η Γαλλία είναι ο νέος παίκτης στην περιοχή μας και θέλει να ασκήσει επιρροή στις εξελίξεις.
Πριν από μερικές εβδομάδες τον είδαμε στον Λίβανο, με τον λαό να τον αποθεώνει και μάλιστα να του ζητάει να επέμβει στα εσωτερικά της χώρας, απαιτώντας να ασκήσει πιέσεις παραίτησης προς τον Λιβανέζο πρόεδρο. Εν συνεχεία τον είδαμε στην Βαγδάτη. Εκεί δεν συνάντησε μόνο αξιωματούχους του Ιρακινού κράτους αλλά και εκπροσώπους των Κούρδων της Συρίας, γεγονός που προκάλεσε την οργή της Άγκυρας.
Ο πρόεδρος Μακρόν αρέσκεται στο να προκαλεί τον σουλτάνο ο οποίος υποσχέθηκε να κηρύξει Χαλιφάτο το 2023. Με το ξέσπασμα της Τουρκίας απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο, ο Γάλλος ηγέτης πήρε προσωπικά το ζήτημα της ασφάλειας της περιοχής. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα εκμεταλλευόταν την ευκαιρία να επωφεληθεί οικονομικά η χώρα του.
Η αμυντική συμφωνία με την Ελλάδα για την παραλαβή των 18 Rafale ως απάντηση στην άλλη πλευρά που αγόρασε και δεύτερη παρτίδα πυραύλων S-400 από την Ρωσία, μπορεί να αναβαθμίζει τις Ε.Δ αλλά δεν ισχυροποιεί τις θέσεις μας στο τραπέζι του διαλόγου. Ο Μακρόν μπορεί να φάνηκε ήρωας στα μάτια μας αλλά θα μπορούσε με άλλους τρόπους να πιέσει τον Ερντογάν. Ένα οικονομικό χτύπημα της Γαλλίας προς την Τουρκία θα ήταν ηχηρό αλλά δεν το είδαμε ποτέ. Και ούτε πρόκειται.
Αντικειμενικά λοιπόν η μόνη εγγυήτρια δύναμη της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου είναι οι ΗΠΑ. Μπορεί ο πρόεδρος Τραμπ να έδωσε έμφαση στην προεκλογική του καμπάνια, ωστόσο έστω και τώρα την ύστατη στιγμή βλέπουμε ότι ένα απλό τηλεφώνημα μπορεί να ανατρέψει τις ισορροπίες.
Επίσης οι υπογραφές ανάμεσα σε Ισραήλ, ΗΑΕ και Μπαχρέιν αλλά και η συμφωνία ομαλοποίησης και ανάπτυξης των σχέσεων μεταξύ Σερβίας-Κοσόβου, μόνο πονοκέφαλο προκαλούν στον Ερντογάν που είναι ο ορισμός της παροιμίας «ο λύκος στην αντάρα χαίρεται». Ο Τούρκος πρόεδρος δεν δίστασε μάλιστα να απειλήσει το Κόσοβο πως αν στηρίξει το Ισραήλ θα έχει σοβαρά προβλήματα μαζί του.
Επιπροσθέτως η επίσκεψη «αστραπή» του Μάικ Πομπέο στην Λευκωσία είχε θετικό πρόσημο. Η υπογραφή του μνημονίου Συναντίληψης μεταξύ ΗΠΑ-Κύπρου προκάλεσε εξίσου τον εκνευρισμό της Άγκυρας. Μπορεί η Κύπρος να μην είναι μέλος του ΝΑΤΟ αλλά αποτελεί αδιαμφισβήτητα έναν αξιόπιστο σύμμαχο που εργάζεται για την ειρήνη και την σταθερότητα της περιοχής. Το ίδιο και η Αθήνα. Το κακό όμως είναι πως ο πανικός είναι κακός σύμβουλος.
Θεωρώ επιπόλαιη την κίνηση του Έλληνα πρωθυπουργού να μπει στο παιχνίδι με τα γαλλικά αερομαχητικά ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να οργανώσει ένα πλάνο συνεργασίας με τις ΗΠΑ και να ξεκινήσει ο διάλογος για την αγορά των αερομαχητικών υπερόπλων των F-35, με σταδιακές παραλαβές ώστε το κόστος να μην εξουθενώσει περαιτέρω την οικονομία μας.
Και μόνο στην ιδέα ότι η Ελλάδα θα καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου με την Τουρκία, έχοντας ανοίξει μια αμυντική ατζέντα με τις ΗΠΑ θα έκανε τον Τούρκο πρόεδρο να προβληματιστεί περαιτέρω για τις επόμενες κινήσεις του.
Δυστυχώς οι Αμερικανικές εκλογές δεν αφήνουν περιθώρια στην Αμερικανική προεδρία να ασχοληθεί στο εκατό τοις εκατό με την Μεσόγειο. Ωστόσο, τόσο ο ΥΠΕΞ Μαικ Πομπέο όσο και άλλοι Αμερικανοί αξιωματούχοι μπορούν να εγγυηθούν ξανά για την ειρήνη και την ασφάλεια της περιοχής.
Η Ελλάδα θα πρέπει να επιδιώξει την περαιτέρω ενδυνάμωση των σχέσεων με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, διότι μόνο έτσι η Άγκυρα θα πάρει ο μήνυμα ότι δεν μπορεί να συνεχίσει τους εκβιασμούς και τις απειλές. Οι υπόλοιπες δυνάμεις, όσο καλοδεχούμενες και αν είναι, πάντα θα βρίσκονται υπό αμφισβήτηση.
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...