Επιπλοκές στο τρίγωνο Αθήνα - Ρώμη - Άγκυρα

Του Κώστα Ράπτη

Η δυσφορία την οποία φέρεται να προκάλεσε στην Ιταλία η εξαίρεσή της από τις 29 χώρες από τις οποίες θα δέχεται τουρίστες η Ελλάδα, κινδύνεψε, σύμφωνα με δημοσίευμα της "Εστίας” να τινάξει στον αέρα την προγραμματισμένη για τις 9 Ιουνίου επίσκεψη του Ιταλού υπουργού Εξωτερικών Λουίτζι ντι Μάιο (σ.σ. η οποία θα πραγματοποιηθεί κανονικά) στην Αθήνα, με κύριο αντικείμενο τη συνυπογραφή συμφωνίας για την επέκταση στα 12 μίλια των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Ιόνιο και την ανακήρυξη ΑΟΖ (ώστε πέραν της ήδη υφιστάμενης ελληνο-ιταλικής οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας να ρυθμίζονται και τα ζητήματα αλιείας).

Τα συμφραζόμενα ωστόσο της υπόθεσης αυτής είναι πολύ ευρύτερα – και εμπλέκουν αναπόφευκτα την Τουρκία. Όχι μόνο διότι η Άγκυρα έχει προφανές ενδιαφέρον για το προηγούμενο που δημιουργούν τα ζητήματα θαλάσσιων δικαιοδοσιών στο Ιόνιο (όπου άλλωστε επιχειρεί την δική της προβολή ισχύος δια της παροχής ναυτικών διευκολύνσεων από την Αλβανία), αλλά και διότι οι ιταλο-τουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε φάση επαναπροσδιορισμού, ενδεχομένως "αναθέρμανσης”.

Σύμφωνα με ανάλυση του Μάρκο Ανσάλντο της εφημερίδας La Repubblica για λογαριασμό του Ahval News, στο εσωτερικό του ιταλικού κυβερνητικού συνασπισμού επικρατεί διαφωνία ως προς την αντιμετώπιση της Τουρκίας, με το συγκυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα αλλά και τον πρωθυπουργό Τζουζέπε Κόντε να ενθαρρύνουν τα ανοίγματα προς την Άγκυρα και τον υπουργό Εξωτερικών και (μέχρι πρότινος ηγέτη του Κινήματος Πέντε Αστέρων) Λουίτζι ντι Μάιο να είναι επιφυλακτικός.


Δύο πρόσφατα περιστατικά συντέλεσαν στην βελτίωση του κλίματος μεταξύ Άγκυρας και Ρώμης. Το πρώτο ήταν ο επαναπατρισμός, με τη βοήθεια του τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και έπειτα από εντατικές διαβουλεύσεις των δύο υπουργείων Εξωτερικών, της εθελόντριας Σίλβια Ρομάνο η οποία είχε απαχθεί στην Κένυα και απελευθερώθηκε στις αρχές Μαΐου στη Σομαλία.

Το δεύτερο ήταν το ξεκλείδωμα από τις τουρκικές αρχές του λογαριασμού στο Facebook του Ιταλού δημοσιογράφου Μαριάνο Τζουστίνο.

Επιπλέον, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το ότι η Ιταλία δεν συμμετείχε στο κείμενο καταγγελίας της τουρκικής συμπεριφοράς στην ανατολική Μεσόγειο από την "πενταμερή" Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου, Γαλλίας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, μολονότι ήταν ακριβώς οι αδειοδοτημένες έρευνες της ιταλικής ΕΝΙ στην κυπριακή ΑΟΖ που παρενοχλήθηκαν το 2019 από το πολεμικό ναυτικό της Τουρκίας.

Η Ιταλία αισθάνεται μεγάλη αμηχανία για το γεγονός ότι η Τουρκία ξεδιπλώνει (και με στρατιωτική παρουσία) την "ακτιβιστική" εξωτερική της πολιτική σε δύο πρώην ιταλικές αποικίες, τη Λιβύη και τη Σομαλία.

Όμως, από την άλλη, η Ρώμη αισθάνεται πολύ περισσότερο υπονομευμένη από τις κινήσεις άλλων Ευρωπαίων εταίρων της, όπως η Γαλλία, και πάντως συμπίπτει με την Άγκυρα στην υποστήριξη της κυβέρνησης Σαράτζ στην Τρίπολη.

Στους κόλπους της ιταλικής ηγεσίας πληθαίνουν όσοι συνηγορούν υπέρ της ενίσχυσης της στρατιωτικής, οικονομικής και πολιτιστικής συνεργασίας, ως αναγκαστικό αντίβαρο στην αποδυνάμωση της επιρροής της Ιταλίας σε περιοχές ενδιαφέροντός της. Το προσφυγικό επίσης πάντοτε μπαίνει στην εξίσωση (καθώς με την εμπλοκή της στη Λιβύη η Τουρκία θα ελέγχει και την δεύτερη σημαντικότερη πύλη εισόδου στην Ευρώπη μετά το Αιγαίο).

Θα μετατρεπόταν δε πολύ ευκολότερα η γειτονική μας χώρα σε θερμό συνήγορο της προώθησης συνολικά της ευρωτουρκικής σχέσης, αν δεν δημιουργούσε επιφυλάξεις, σύμφωνα με τον Ανσάλντο, ο απρόβλεπτος χαρακτήρας του Ερντογάν και οι απογοητευτικές επιδόσεις της Τουρκίας στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Capital


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση